Love Through Gears/ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Ε ι κ ο σ ι ε π τ ά

Βαλέρια

Φτάσαμε στο πιο κρίσιμο βράδυ.

Αύριο είναι ο αγώνας, ο πρώτος της σεζόν και αυτό μας ενθουσιάζει όλους σε τρελό βαθμό όπως επίσης, μας αγχώνει το αυριανό αποτέλεσμα.

Μπορεί στα free practice o Μάξιμος να μην αποχωρίστηκε την πρώτη τριάδα όπως επίσης και στα qualifying κατέκτησε την δεύτερη θέση, με τον οδηγό της Racing Point να βρίσκεται στην πρώτη θέση για την αυριανή εκκίνηση.

Αυτό που με απασχολεί ωστόσο είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μάξιμος δεν πιέστηκε αρκετά για να πιάσει την πρώτη θέση ενώ όλοι είδαμε τον κινητήρα έτοιμο να δεχτεί περισσότερη ταχύτητα και πίεση.

Όπως και να 'χει, για να μην είμαι και αχάριστη, τα πήγε πολύ καλά και η δεύτερη θέση είναι εξαιρετική. Το θέμα βέβαια είναι να κρατήσει αυτή την θέση ή ακόμη καλύτερα να την αναβαθμίσει. Η πρώτη νίκη της σεζόν αξίζει να δοθεί στην Ferrari.

Έχει νυχτώσει για τα καλά και όσο περνάει η ώρα οι συνάδελφοι μου στέλνουν όλο και περισσότερα μηνύματα να τους βρω στο μπαρ του ξενοδοχείου. Σε αντίθεση με αυτούς, εγώ επιλέγω να ξεκουραστώ στο μικρό μπαλκόνι του δωματίου μου αφήνοντας τον Μάξιμο ανενόχλητο στο δικό του να κοιμηθεί όπως θέλει, ολοκληρώνοντας την δική του προ-αγωνιστική ρουτίνα.

Η πόρτα χτυπάει ρυθμικά, όπως ακριβώς κάνει ο Μάξιμος και γελάω για λίγο σκεπτόμενη πως πίστευα ότι θα έκανε κάποιου είδους ειδική προετοιμασία.

Ανοίγω την πόρτα και το θέαμα είναι πέρα για πέρα ελκυστικό.

Ο Μάξιμος, ντυμένος με ένα μαύρο στενό παντελόνι και μια λευκή κοντομάνικη στέκεται στην πόρτα του δωματίου μου με ένα μπουκάλι κρασί και δύο ποτήρια χαμογελώντας.

Του αφήνω χώρο να περάσει και μένω να χαζεύω την πίσω όψη του τώρα που δεν με βλέπει μα γρήγορα συντονίζω τον εαυτό μου και τον ακολουθώ ως το μικρό μπαλκόνι με το τραπεζάκι και την μία καρέκλα.

Κάθεται άρχοντας στην μοναδική θέση και γεμίζει τα ποτήρια αρκετά.

«Που 'σαι προύχοντα, εγώ δεν θέλω να κάτσω..» τον πειράζω και γελά παραπάνω από ότι θα έπρεπε.

«Αφού εσύ θα κάτσεις στην καλύτερη θέση, πάνω μου!» αγκαλιάζει τους γοφούς μου με δύναμη και με τραβάει τόσο ώστε να καθίσω στα πόδια του. Παίρνει τα πόδια μου και τα αφήνει στο χερούλι της καρέκλας και χωρίς να μιλά με στρώνει σωστά επάνω του. «Έτοιμη.»