Love Through Gears/ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Δ ε κ α έ ξ ι

Βαλέρια

Όταν ο Μερφι δεν στρίβει προς τον κεντρικο δρομο απο τον οποιο θα φτασει σπιτι μου, καταλαβαίνω πως δεν θα γυρισω νωρίς σήμερα.

«Μην αγχώνεσαι, δεν αποφάσισα να σε απαγάγω ξαφνικά. Απλά σκέφτηκα πως ένας καφές στο σπίτι μου θα είναι ιδανικός.»χαμογελάει. Η αλήθεια είναι πως μετά το εξαιρετικό φαγητό, ένας καλός καφές είναι ο,τι πρέπει. «Αν έχεις θεμα πες μου να γυρίσω πίσω.»

«Κανένα θέμα, προς θεού!»

«Θα είναι και ο Ραφαέλε σπίτι. Θέλει πολύ να σε δει, να τα πείτε με την ησυχία σας κιόλας.»

Τον είχε ξεχάσει τον Ραφαέλε.
Η κουβέντα μαζί του θα της κάνει καλό. Θα αλλάξει παραστάσεις, δεν θα της μιλήσει για τον λόγο που έφυγε. Θα μιλήσουν για την αγάπη τους σχετικά με τις μηχανές και ύστερα θα της ζητήσει να σχολιάσουν το Motor GP που προς απογοήτευσή του έχασε.

Θα του απαγορέψει να μιλήσουν για τον Μάξιμο. Όσο πιο μακριά είναι από εκείνον, τόσο το καλύτερο. Δεν θα δεθεί άλλο μαζί του, θα της είναι πιο ευκολο να φύγει. Δεν της περνάει από το μυαλό το σενάριο να καταλήξουν μαζί. Αυτός είναι ακόμη με την Μόνικα, δεν υπάρχει θέση για εκείνη, έτσι νομίζει.

Δεν της είπε κανείς ότι έληξαν οριστικά αυτοί οι δύο. Κι αυτό, γιατί αν της το πει κάποιος αυτό, ίσως θεωρηθεί ψέμα.

«Τι καφέ θέλεις Ραφ;»ρωτάει ο Μέρφι.

«Φρέντο καπουτσίνο γλυκό, με καστανή ζάχαρη και σοκολάτα.»

«Εσύ Βαλέρια παιδί μου;»

«Φρέντο εσπρέσο σκέτο.» Ο Ραφαέλε με κοιτάει έντρομος. «Τι έπαθες;»ρωτώ ανήσυχα. Στην αρχή νόμιζα πως κάτι έχω στα μαλλιά μου. Στην συνέχεια κατάλαβα πως ο Ραφ είναι απλώς ηλίθιος.

«Εσας που πίνετε σκέτο τον καφέ σας φοβάμαι. Είστε αδίστακτοι. Στυγνοί. Δεν δείχνετε έλεος στους γευστικούς σας κάλυκες, θα δώσετε σε όλους τους άλλους;»