Love Through Gears/ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Τ ρ ι α ν τ α π έ ν τ ε

Βαλέρια

Έχει αρκετή ώρα που το μήνυμα στο κινητό μου από τον ορθοπεδικό του Μάξιμου έχει διαβαστεί αλλά δεν βρίσκω το θάρρος να σηκωθώ από την θέση του οδηγού και να μπω στο ιατρείο του γιατρού.

Η αλήθεια είναι πως ναι μεν η απόφασή μου μοιάζει επιπόλαιη αλλά την πιστεύω στο εκατό τοις εκατό και αυτό δεν ξέρω πώς να το μεταφέρω στον γιατρό που με σθένος υποστήριξε πως στο φετινό πρωτάθλημα δεν πρέπει να συμμετάσχει ο Μάξιμος.

Εν τέλει το παίρνω απόφαση και βγαίνω από το αμάξι συνεχίζοντας, βέβαια, να είμαι κάπως σκεπτική. Το περπάτημα μου αντιθέτως δείχνει σιγουριά και αυτό είναι που μετράει.

Ανοίγω την πόρτα του ιατρείου με αποφασιστικότητα το λιγότερο και χαιρετώ την γραμματέα του που αγουροξυπνημένη με καθοδηγεί στο γραφείο του γιατρού αφού τον ενημερώσει πως έχω φτάσει. Της χαμογελώ πριν κλείσει την πόρτα και κάθομαι χαιρετώντας ευγενικά τον επιστήμονα που θα ορκιζόμουν πως δείχνει εκνευρισμένος.

«Πως είσαι Βαλέρια;» ρωτά σοβαρά. Ναι είναι σίγουρα νευριασμένος, συνήθως επιδιώκει ένα πιο ελαφρύ κλίμα ανάμεσά μας κάνοντας κάποιο αστείο πριν μπει στο ψητό.

«Είμαι σίγουρη πως είμαι εντάξει.» απαντώ ουδέτερα.

«Εγώ νομίζω πως το έχεις χάσει τελείως.» με κατακεραυνώνει με το βλέμμα του και με το ζόρι κρατώ τον κορμό μου κορδωμένο και δεν χάνω την βεβαιότητα στην όψη μου.

«Επίτρεψέ μου γιατρέ να διαφωνήσω.»

Παίρνει βαθιά ανάσα και δεν με διορθώνει σχετικά με την προσφώνησή του.

«Ο Μάξιμος δεν είναι έτοιμος.» λέει τελικά ύστερα από αρκετή ώρα σκέψης.

«Ο Μάξιμος είναι κυρίως έτοιμος.» αντιγυρίζω και με κοιτά μπερδεμένος.

«Πότε άλλαξαν οι θέσεις μας Βαλέρια; Πότε έγινες εσύ ο γιατρός του;» είναι αυστηρός μαζί μου αλλά καταλαβαίνω γιατί το κάνει, όχι για την απόφασή μου πάντως.

«Είναι άψογος στα δοκιμαστικά, λίγο ασταθής ακόμη στις στροφές όμως μέρα με την μέρα αγγίζει την τελειότητα. Μάλιστα, πιστεύω πως αυτή η αστάθεια οφείλεται στην ανασφάλεια που έχει, όχι στο ατύχημά του.»

«Μα η ανασφάλεια δεν βασίζεται στο ατύχημά του;»

«Εφόσον υπάρχει τρόπος να το λύσουμε αυτό, γιατί να μην το εκμεταλλευτούμε;» σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος και αυτό φαίνεται να εκνευρίζει τον σαραντάρη ορθοπεδικό. Σηκώνεται όρθιος και φτάνει στην διπλανή καρέκλα από αυτή που κάθομαι.