Racism | Lee Taeyong ✓

2.3

"Bunlar kim?" Sorgularcasına karşısındaki altı gence baktı,beşi erkek biri kızdı. Onun hiç arkadaşı yoktu,onları da hiç görmemişti. Neden burdalardı? Sorusu biraz kabaca kaçmış olabilirdi ancak şu anki ruh hali ile bu tepkiyi vermesi çok normaldi. "Arkadaşların." Kaşlarını çatıp abisine baktı. "Benim arkadaşım yok."

Karşısındaki kıvırcık kıza baktı;yüzündeki hafif gülümseme ve elindeki çiçek buketi ile ona bakıyordu. Erkekler ise en uzundan en kısaya doğru boy sırası yapıp karşısına dikilmişlerdi. Dediği şeyle ortamda rahatsız edici bir sessizlik olurken bakışları ağrıyan bileklerine yöneldi.

Derisi sızlıyordu. "Arkadaşlara ihtiyacım yok." Sessizce mırıldandığında Yanan'ın gülümsemesi soldu. Yeroin,herkesi reddediyordu. Hayattan soğumuş bir şekilde karşılarındaydı. Eskiden az da olsa güler,şakalar yapardı ama bu sefer hepsi gitmişti. Geriye kalan boş gözlerle bakan bir Yeroin'di.

"Ben Yuqi."
"Ben Lucas."
"Ben Winwin!"
"Yangyang."
"Hendery."
"Kun!" Sırayla adlarını söylediklerinde Yeroin zoraki gülümsedi.

Gözleri dolmaya başlarken kolunu gözlerine siper ederek görünmemesine sağladı. Yanan endişe ile kızın kollarını gözlerinden çekmeye çalıştı. Ancak bu çok zordu. Bilekleri sarılı olduğundan canını acıtmaması lazımdı.

"Bırak beni." Kısık bir sesle mırıldandığında altı genç üzgün gözlerle bu manzarayı izledikler. "Lütfen,bırak!"

"Sakin ol." Yatıştırıcı bir ses tonunda konuşması Yeroin'e yardımcı olmuyordu. "Çok beceriksizim,ölemedim bile! Herkes bana yardımcı olmaya çalışıyor ama yapamıyorum. Tanrım. Aklım nerede?" Saçlarını çekiştirmeye başlayınca Yanan omuzundan sertçe tuttu.

"Bileklerimin acısından bile kötü olan,düşüncelerim. Beni rahat bırakmıyorlar." Kırmızı gözlerle yakınındaki yüze baktı. "Annem öldü. Babam öldü. Ben yaşayamam." Acı çekercesine konuştuğunda Yanan kafasını omzuna yaslayarak ona sarıldı. "Ben varım. Abin burada." İnkar eder gibi kafasını iki yana salladı.

"Tek başımayım." Yuqi,daha fazla dayanamayıp çiçeği koltuklarım üzerine koydu. Emin olmayan adımlarla kıza yaklaştı. Karşısındaki kızın ne tepki vereceği hakkında en ufak fikri bile yoktu ve bu onu geriyordu.

"Annen ve babanın yerini tutmayabiliriz ama,biz varız. İstersen arkadaş olabiliriz?" Kibarca sorduğu soru ile tereddütlü bakışları ile kızın yüzünü inceledi.

Güzel gülümsemesini yeniden yüzüne yerleştirdi. Ona güven vermek istiyordu. "Altımız da senin için buradayız. Di mi çocuklar?" Beş erkeğe sorduğu soru ile beşininde kafası aynı anda onaylarcasına salladı.

En uzun boylu olan -Lucas- tek yumruğunu havaya kaldırarak tüm dişlerini göstererek gülümsedi. "Hepimiz artık birlikteyiz." Yuqi,Lucas'ın bu haline kıkırdağında Yanan'ın bakışları ona kaymıştı. Yuqi,inkar edilemeyecek kadar tatlıydı,hele saçları o kadar güzeldi ki dokunmak için her şeyini verebilirdi.

Yeroin hafifçe tebessüm ettiğinde hepsinin yüzünde güzel bir gülümseme oluşmuştu.

Bu tebessüm Yeroin'in onları kabullenişiydi,hem de güzel bir dostluğun temeliydi.

Bu bataklıktan onu çekip kurtaracaklardan biri ise onlardı. Ancak bir kişi yoktu; Taeyong.

Gerçekten hiç mi merak etmemişti,o kadar nefret mi ediyordu ondan? Taeyong diğerlerinden farklıydı. Onun sevgisini istemişti. Morali oldukça düşerken ağlamamak için yutkundu. "Uyuyabilir miyim?" İzin almak istercesine sorduğu soru ile hepsi anında rahat etmesi için ayaklanmıştı.

"Ah,bunu unutuyordum!" Yangyan çantasından çıkardığı çikolatayı Yeroin'e uzatarak göz kırptığında genç kız onun bu sempatik hallerine güldü. "Görüşürüz." Ona el salladığında Yeroin bileklerini oynatamadığında hafifçe gülümsedi.

"Neden birileri,birilerinin kendisini öldürmek istemesine sebep oluyor baba?" Sessizce mırıldandı.

Odadan herkesin çıkması ile düğümlenen boğazı çözüldü,göz yaşları bir bir aktı.

Lee Taeyong, onun kalbini kırıyordu.

-

"Haftaya Cumartesi efsane bir parti düzenliyorlar." Kun heycanla konuştuğunda Yuqi sözünü devam ettirdi. "Ve tüm okul geliyor!" Yangyang ve Yuqi yumruklarını tokuşturduklarında Yanan ciddiyetle konuştu.

"O zaman videoları hazırlayın... öyle bir hazırlayın ki,kimsenin yüzüne bakamasınlar. Kimse Yeroin'e öyle davranamaz." Koruyucu bir ses tonu ile konuştuğunda hepsi gaza gelmiş,tüm koruma iç güdüleri havaya girmişti.

Ancak atladıkları bir kişi vardı: Lee Taeyong.

Lee Taeyong ise yeryüzünden silinmiş gibiydi,hiçbir yerde yoktu.