Chapter 37

468 21 8
                                    










Rheia's POV...





Nagising ako ng masakit ang ulo ko.



Eto na ata yung sinasabi nilang hang over.

Aishh sobrang sakit talaga ng ulo ko.

Naligo na ako para mabawasan naman ang sakit ng ulo ko. After kong maligo nagbihis na ako at nag ayos.

Another day nanaman para sa pagpasok ko sa Harvard University.

Ang sakit talaga ng ulo ko, dibale iinom nalang ako ng gamot para hindi na sumakit ang ulo ko.



Pagbaba ko sa dinning room namin. Nanlaki ang mata ko ng makita ko si Coby na masayang nakikipag usap kila Mom and Dad.

sh*t oo nga pala nandito nga pala si Coby, dito pala siya natulog.

"Oh there you are Rheia, halika na dito at magbreakfast ka na." Mom said.



lumapit naman ako sa kanila at ni-kiss ko sila ni Dad, atsaka umupo sa upuan ko.



Katapat ko si Coby ngayon.


Hindi ko nalang muna iyon pinansin at kumuha na ako ng pagkain at kumain.



"Rheia, bakit hindi mo pala sinabi samin ng mommy mo na nagparty pala kayo doon sa bahay ng classmate mo?" Dad said.

tinignan ko naman si Dad.
"I'm sorry, nalowbat po kasi yung cellphone ko eh."



Bumuntong hininga naman si Dad.



"Nalasing ka pa naman, mabuti nalang at kasama mo si Coby, kung hindi baka kung ano nang nangyari sayo."  sabi ni Dad sakin.

Oo nga buti nalang talaga nandun si Coby.

"No worries po tito!" Coby said.

"O sige na, finish your food na, Rheia sabay na kayong pumasok ni Coby ah, he will drive na rin muna." Mom said.


Dahil medyo nahihilo pa ako, pumayag na ako sa gustong mangyari ni Mom.



Napansin ko naman na may inabot sakin si Coby.

"Inumin mo yan para mawala ang hang over mo." He said.

kinuha ko naman iyon sa kanya.

"Thank you Coby."

Pagkatapos kong kumain, ininom ko naman yung gamot na binigay sakin ni Coby. Kinuha ko na ang bag ko at sabay kaming nagtungo ni Coby sa tapat ng kotse ko.

"Your mom said na ako muna ang magd-drive. Magpahinga ka nalang muna." Sabi niya sakin.

Pumasok na ako sa kotse ko.
Habang siya naman ay iniistart niya yung kotse.

Ewan ko pero bakit parang masaya ako sa nangyayari ngayon.

Haystt bahala na nga.


Pinaandar na ni Coby yung kotse ko.


As usual eto ako, nakatingin nanaman sa dinadaanan namin.

Pero nawawala na ang sakit ng ulo ko.

"Coby, thank you pala sa gamot na binigay mo sakin ah." basag ko sa katahimikan namin.

tumingin siya sa akin at nginitian niya ako.

Summer Move On.... (COMPLETED!)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon