7 KADEH

7K-2 (Yeni Başlangıç)

Multimedia'daki sarkiyi dinleyerek okuyun 💕

Günümün aydın olması hep ettiğim dua'dır. Dadımın benim için kullandığı laftır "Günün hep aydın sende hep bir gün ışığı ol Güneşi örnek al kendine korkma batmaktan yılma doğmaktan " kulaklarımda çınlıyordu bu sözler fakat ben daha çok kendimi gece gibi hissediyordum aslında gün ışığı olmak bana biraz garip geliyordu ama hep ederdim bu kısa duayı olmayacağını bildigim halde . " İNŞALLAH BUGÜN GÜNÜM AYDIN OLUR BENDE DADIMIN DEDİĞİ GİBİ BİR GÜN IŞIĞI "

Dadımı öpüp bu güzel günü yeni başlayacağım okul hayatında geçirmek için evden çıktım .Yine yüzüme bakmayan ve bana katil muamelesi yapan babaannemi gördükten sonra bilmiyorum günüm zaten karanlığın eşsiz ruhuna gömülmeye mahkumdu zaten . Bu evde beni herkesten farklı gören ve ruhumu okuyan bir tek dadım vardı ve sahip olduğum tek şey tek gerçek .

Şoför zülfü abiye selam vererek ilk adımı atmıştım yeni hayatımda bu yeni sehirde beni tanımıyorlardı olmak istediğim kişi olacaktım ,içimdeki ruhumu korkmadan kaçmadan yansıtabileceğim insanlar vardı artık yapabilirdim en azından deneyebilirdim ....

Selamıma bir karşılık alamamıştım . Yine aynı bakışlar ve soğukluk içimi ürperten her şey o keskin suratlarda yüzüme vuruluyordu. aldırmadım...
Artık aldıracak taakatim kalmamıştı çünkü .

Arabaya binmeden son bir kez arkama dönüp baktım gözlerindeki umut dolu bakışlar yanaklarından dökülen " Umarım başına bir şey gelmez sağ salim eve döner " korkusunun bıraktığı gözyaşı ve birbirine kenetlenmiş dudaklarla bana yansıtmadan içindeki sıkıntıyı dişlerinin arasına sıkıştıran dadım vardı. Bana el sallayabilme cesaretini sonunda kendinde . Melek abla annemin beni emanet ettiği kadındı çocukluğumdan beri bana anne şefkatini vermeye çalışan, kırıldığında bir çocuk gibi küsecek kadar naif ve zarif bir kalbe sahip olan bır kadındı onu bu evdeki her şeyden ve herkezden çok seviyordum.

Yüreğimdeki minnettarlığı düşünürken aynı sekilde ona başımı sallayıp sorun yok işareti yaptım .

Arabaya bindikten sonra sıkılan ruhumun içindeki hüznü dağıtmak için en sevdiğim şarkıyı dinlemeye karar verdim okula giderken. "New hope club - know me too well" nedenini bilmiyorum ama ne zaman dinlesem mutlu olurum bu şarkıda

Sonunda yeni okuluma gelmiştim ayaklarım geri geri gidiyordu ama ben onlari ileri adım atmaları için zorluyordum ve sonunda başardım . Elimi heyecandan patlayacak durumdaki kalbimin üzerine koyup bastırdım ve arabadan indim etrafıma baktığımda gördüğüm manzara eski hayatımdan farksızdı ilk gün olması nedeniyle herkes çok telaşlı ve garipti kimse kimsenin yüzüne dahi bakıyordu. Bi an için sevindim çok fazla göze batmayacaktır anlaşılan.

Okulun tam ortasında ne yapacağımı bilmeden duruyordum gelen geçenler bana çarpmaktan geri kalmıyorlardı. Ne saygısız bir yerdi burası böyle ? Gerçi saygıdan bahseden kişiye bak eski okulumda kime saygı duyuyordum ki herkesle kavga edip başımı belaya sokuyordum eminim benden kurtuldukları için şu an çok mutludurlar .

İnsanlar o zayıf ve çelimsiz narin görüntümün altında bir canavar yattığını bilemiyorlardı tabi zayıf görünümlü bu çelimsiz kıza yaklaşıp omuz atmaktan ne kaygı duyacakları ki? durup bunları düşünürken bir omzun bana yanlışlıkla olduğunu hiç sanmıyorum vurup geçmesi ile savruldum ortada salak salak durursam olacağı buydu zaten beklenmedik bir şeydi değildi.

Savrulmanın etkisiyle yönüm birden valeybol maçı yapanlara döndü . Silkelenip kendime geldiğimde etrafa kısa bir göz gezdirmemin ardından gözlerim onunkilerle buluştu .Olduğum yerde dona kalmıştım kalbimin hiç bu kadar çarpmasına şahit olmadığım bir şey olmuştu . Sahi benim kalbim hala çalışıyor muydu gerçekten? bu kadar hızlı en son ne zaman atmıştı ? Hatırladığım kadarıyla en son annemin öldüğü gün böyle olmuştum evin içine sığamıyor her yerim titriyordu kendime hakim olamıyor evin etrafında deliler gibi dönüyor ve bi an önce ağlamak için kendimi sokağa atmak istiyordum . Annem öldüğünde sadece 6 yaşlarındaydım hissettiğim seyler suankilerle ölçülemez derecede acıydı ama ben şuan acı çekmiyordum daha farklıydı olduğum yerde kaskatı kesilmeme sebebiyet vermişti bu şey.

Neydi bu bilmiyorum ama gerçekten içimde bir seyler hissediyordum ne olduğunu anlamadan göğüs kafesimin ağrıdığını ve nefes alışverişlerimin hızlandığını hissetmiştim ... Anlık bir zamanlamayla karşımda durup bana baktığını hissettim kısa bi andı sadece ama benim için tahmin edilemeyecek bi uzunluktaydı o kısa zamanda yüzünün tüm karışını ezberlediğime yemin edebilirim . Dökümlü saçları , sıcaktan terlemiş olan alnında ahenkle savruluyordu . Geniş omuzları ve kıvrak vücudu başımı döndürmeye yetmişti.

Ne oluyordu bana erkekler benim için sadece dayak attığım birer varlıktan ibaretti neler düşünüyordum böyle ? Düşüncelerimin verdiği sarhoşlukla birazdan başıma gelecek o darbeyi ömrü hayatım boyunca unutmayacaktım .
Başıma gelen bi darbe ile kendimede gelmiştim zaten beni ancak böyle birsey kendime getirebilirdi ne olduğunu tam olarak hatırlamıyorum hatırladığım tek sey uyandığımda soğuk bir elin sıcak alnıma dokunduğu, iki siyah gözün ise bana endişeli bir şekilde baktığıydıı.

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM OKURBÖCEKLERİM 🦋