7 KADEH

7K-16 - Gerçekler Ne

Yüzüme değen güneş ışınlarının rahatsızlığıyla yüzümü buruşturup başımın altındaki yastığı çekip yüzüme sıkıca bastırdım. Fakat çaresizdi uyanmıştım bir kere ne kadar uğraşsamda huzurlu olduğum tek yer olan rüyalarımdan uyanmak ve yine manasız hayatıma devam etmem gerekiyordu . İsyankarca oflayarak avuç kadar olan çadırda dönmek için debelendim acıyan kuyruk sokumumla küçük çaplı bir ses çıkarmaya engel olamadım . Hemen yanımda uyuyan Olcayı uyandırma korkusuyla arkamı döndüğümde yanımda hiç kimsenin olmadığını farkettim . En son akşam yemeği bitimiyle hepimiz çadırlarımıza çekilmiştik Olcayda uyumak için çadıra gelmişti onu en son o an görmüştüm, hatta benimle hiç konuşmamış arkasını döndüğü gibi uyumaya başlamıştı . Şimdi ise yanımda yoktu. Oflayarak çadırdan çıktım

Yüzümü yıkama tenezzülünde bile bulunmadan hemen dışarıya çıkıp ilk iş olarak Olcay'ı aramaya başladım Fakat ortalıklarda gözükmüyordu . Saat çok erkendi kimse daha kalkmamıştı gözlerim istemsizce Koray'ın kaldığı çadıra kaymaktan kendini alamadı. Acaba Olcay'ı sorma bahanesiyle onu uyandırsam mı diye düşünüp sonra bunun ne kadar aptalca olduğunu farkedip tekrar çadıra döndüm. Neyi merak ediyordum ki çocuk değil ya bu kız tuvalete felan gittiğini düşünerek merakımı içime gömüp kendimi tekrar uyumaya zorladım.

"Ne var gerizekalı ? Sabahın bu saatinde kargalar bokunu yememişken beni niye çağırdın ?

"Bayılıyorum biliyormusun senin bu sevimliliğine. Bugün son gün umarım bu şirinliğinin aynısını okulda da devam ettirirsin ? "

"Anlaşıldı senin bir halt diyeceğin yok zırvalayıp didişmek için çağırmışsın beni buraya! "

" Dur ! Kalbimi kırıyorsun ama güzelim. Didişme demeyelim biz ona cilveleşiyoruz desek daha doğru olur "

" Bırak kolumu gerizekalı! Hala akıllanmadın mı sen Korayın dövmesi yetmedi bide benden mi dayak yemek istiyorsun ! "

"Dayak ? Haa şu sırf senin için kendimi kum torbası yaptığım ..."

"Kes sesini gerizekalı senin bir şey diyeceğin yok! "

Başımın altındaki şey yastık hariç her şeye benziyordu bir türlü rahat rahat uyuyamıyordum. Gözlerimi kapattığım an Koray'ın gözümünün önünde belirmesine engel olamıyordum kulaklarımda ise söylediği o sözler.... Vicdanımın yükünü taşıyamıyordum Korayın babam hakkındaki söyledikleri aklıma geldikçe bir an önce şu lanet olası kamp bitsede eve gitsem diye kendimi paralıyordum . Daha fazla dayanamadım yüreğimin bana daha azap çektirmesine izin vermeye niyetim yoktu her şeyi er geç öğrenicektim. Hararetlenen yüreğimi söndürmek istercesine nefes almak için kendimi dışarıya attım, nefesimi düzene soktuğumda makaramdan biraz su alıp kurumuş boğazımı temizledim . Boş boş etrafı izlerken Olcayın hala gelmediğini farketmemle endişelenmeye başladım. Artık tuvalete gitmediğinden emindim bunca zaman gelmemişti başına bir şey gelmesinden korkup onu aramaya başladım . Kamp alanından çıkıp engebeli yoldan aşağı inmeye başladım. Aşağıya indikçe endişem biraz daha artmaya başlamıştı hala etrafta görünmüyordu .Sonunda bir takım sesler duymaya başladım yine kulağımdaki uğuldamalar olduğunu düşünüp kulağımı ovuşturdum fakat gelen sesler susmuyordu, bu sesler kulağımdan gelmiyordu, sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başlayıp başımı döndürdüğümde , ellerini Olcayın boğazına doğru pastırmış olan Batuyu gördüm. Gözlerim gördüklerim karşısında dehşete düşmüş yuvalarından çıkmasına milimler kalmıştı. Olcay nefes almak için kendini zorluyor Batu ise onun daha fazla boğazını sıkıyordu ilk defa Olcayı Batunun karşısında çaresizce görmüştüm ,bu çocuk ne tür bir psikopattı olanlara daha fazla dayanamayıp olduğum yerde bağırıp Batunun üzerine saldırmak için koştum , bağırışımla yönünü bana çeviren Batu üzerine atlamamla ellerini Olcayın boğazından çekip yere düşen bedenini kaldırmak ve beni üzerinden atmak için uğraşıyordu . Ahtapot gibi yapıştığım kollarımdan birini kaldırıp gözünü oymak için parmaklarımı dikleştirdiğim sırada Olcay nefes almakta güçlük çekiyor ve öksürüyordu , son anda biraz kendine gelip beni batunun üzerinden almaya çalışsada buna izin vermiyordum.