7 KADEH

7K-11 KAVGA

Arkasına saklandığım kolondan Olcay ve Batu'nun atışmalarına izliyordum gülmekten karnıma ağrı girmişti gerçekten bu sevimsiz çocuğu sevmiyordum belki ama beni güldürmekten başarılıydı açıkcası.

Etrafı kontrol edip Olcaya'a görünmeden hızlıca oradan uzaklaştım tabi uzaklaşmadan önce hiç acımadan tanker gibi ezdiğim kızlara hafif baş hareketimle özür dilemeden gitmeyi ihmal etmedim. Aceleyle çıktığım merdivenlerden tekrar telaş içinde inmeye başladım görünürde etrafta kimse yoktu bu beni rahatlatmıştı içimden derin bir oh çektikten sonra guruldayan mideme şöyle bir baktım. Sabah erkenden okula gelmiştim ve kahvaltı dahi yapmamıştım midem beni öldürürcesine bağırıyordu bir an önce karnımı doyurmaktı hedefim.

"Dur orda!"

Gelen emir komutuyla olduğum yerde durup arkamı döndüm kahretsin yakalanmıştım ve artık kaçabileceğim bir yerde yoktu. Ne düşünüyordum ki aynı okuldayız en sonunda avucuna düşecektim.

"Kutay?"

"Ne sen kaçmaktan yoruldun ne de ben kovalamaktan galiba"

"Bunu biliyor olman da güzel tabi"

"Maral gerçekten bana bir şans veremez misin?"

"N-nasıl bir şans anlamadım."

"Benden kaçmaktan vazgeç, genelde kızlar benden kaçmazlar senin yüzünden kendimi sorgulamaya başladım kızları kaçıracak kadar kötü biri miyim diye . Bak... Bak ben sadece seni tanımak istiyorum ve tabi dün olanları açıklamanı da senden......

"K-Kutay bak ben gerçekten üzgünüm biliyorum aptalca davranıyorum ama..."

"Bunun sonu iyi bir yere gitmeyecek galiba istediğin kadar üzgün ol benim kadar olamazsın"

"N-nasıl yani?"

Adımlarını bana doğru atıp narin bir hareketle elimi alıp kalbinin üzerine koydu. O an bütün bedenimi saran sıcaklığı tuttuğu elimden anlayabilirdi , kalbim ağzımda atıyordu ve ben ellerimin titremesini kontrol edemiyordum. Bu tarz şeylere alışkın değildim erkeklerin benim için ne ifade ettiğini bir çok kez kendime söylemiştim ama bu sefer ifade ettiği şeyler bambaşkaydı ve ben kontrol edilemez bir şekilde aşık olmaya başlıyordum bu ise benim için bir felaketti...

"Sadece yanımda olmanı ve senden hoşlanmama izin vermeni istiyorum hepsi bu kadar."

Hızlıca elimi sımsıkı tutup kalbinin üzerine bastırdığı yerden zorla çektim yapamazdım daha ben bile ne hissettiğimi ne düşündüğümü bile anlamazken başka birinin duygularına körü körüne evet deyip kendimi atamazdım ateşe güvensizdim çünkü hep yalnız hep çaresiz...

"K- Kutay bak lütfen bunları..."

"Tamam bak hiçbir şey duymak istemiyorum senden dinlemekte istemiyorum ne seninle ilgili ne de bir başkası hakkında o çocuk hakkında bile bir açıklama istemiyorum sormayacağım söz veriyorum seni zorlamayacağım kendini hazır hissettiğinde bana söylemen için seni bekleyeceğim bunun dışında sadece ayrı kalmak istemiyorum yanımda olmanı istiyorum bilmiyorum ama ilk defa birinden böyle bir sevgi dileniyorum"

Karşımda bu denli konuşan birine karşı ne söyleyebilirdim ki kalbimin deli gibi çarpmasının sebeplerinden biri olan bu kişi tam karşımda duruyordu gözlerim yuvalarından çıkacakcasına ona bakıyordu. İlk kez biri bana kim olduğumu ısrarla sormuyordu kendimi onun kollarına umarsızca bırakmamı istiyordu güvenebilir miydim gerçekten? sorusunu bana sordurup aklımla oynuyordu ve ben buna dur diyemiyorum Dudaklarımı aralayıp konuşacağım sırada olcayın bağırmasıyla konuşmam yarıda kalmıştı. Bugün herkes nedense konuşmama fırsat dahi vermiyordu.