7 KADEH

7k-27 Ateşin ateşime

Medyada Koray var 🦋 keyifli okumalar oy ve yorumlarınızı bekliyorum

Işığın gözünü rahatsız edip bu büyülü anı yok etmemesi için ellerimi siper ettim. Perdenin arasından yansıyan ışığın onu rahatsız edip uyanmaması için dua ettim adeta . Şuan karanlık olmasını o kadar çok isterdim ki ilk defa karanlığa karşı bu kadar hissediyordum, çünkü yanımda o vardı korkularımla, hatalarımla yanımdaydı. Tıpkı o ilk günkü gibi... Beni o adamların elinden kurtardığı o günkü gibi....

Sanki hepsi hiç yaşanmamış gibiydi sanki bir rüyaydı her şey. Ama eğer öyleyse bitmemesi için ne gerekiyorsa yapmaya hazırım çünkü eski Maral değildim artık . Daha cesur daha korkusuzdum yüzleşmekten kaçmıyor aksine korkularımın üzerine gidiyordum bana bu cesareti veren adam ise tam yanımda huzuru yudumlarcasına uyuyordu .

Kusursuz tenini değen güneşin tenini yakmaması ve uyanmaması adına siper ettiğim ellerim yorulmaya başlamıştıki kıpırdanmasıyla gözlerim gözlerinde buluştu ardından yavaşça aralaladığı gözleriyle beraberinde yüzüne taktığı şaşkın ifadesini yanına alarak etrafına bakındı , saniyeler içinde havada olan ellerimi farkettım,ellerini hızlıca ellerime uzatıp bu yorgunluğa son verdi.

Benimse hayatımın en güzel anlarından biri olan bu an saniyeler içinde bitti. Hızlıca yataktan kalkıp gözlerini ovusturdu sıkıntıyla oflayıp ayağa kalktı . Ne yapacağımı bilemez şekilde yatakta bacakalarımın yarısı çıplak bir şekilde kalakalmıştım hızlıca toparlanıp yataktan dısarı attım kendimi . Yüzüme dahi bakmadan etrafını taradı gözleriyle kaybettiği bir şeyi arıyor gibi arandı bakındı bir süre . Kendime gelmek için gözlerimi kırpıştırıp sıkıntıyla saçlarımı karıştırdım ardından yardım etmek için ona yaklaştığım sırada

" Aradığın her neyse b-bana da söyle bende arayayım "

" Telefon " dedi net ve kısa cümlelere geçişin haberini verircesine. Hayatımda en az kelime ve cümle kullanan insan Koraydan başkası değildi bu beni bazen deli etsede artık bu durumu yadırgamıyor alışmaya başlıyordum .

İfadesiz suratı çatılan kaşlarıyla sonunda bir mimik belirtisi göstermişti. Sinirlendiğini anlamış ve telaşa kapılmıştım etrafa baktığımda benim saçma sapan yerlere dağılmış kıyafetlerimi gördüm. Bu manzarayı onunda görmüş olduğunu bilmek beni utandırmıştı. Bu kargaşada bulamaması tabiki de olağandı kendime küçük çaplı isyan edip çamaşırlarımı toplamaya başladım tam elimi yerdeki cantama atacağım sırada ellerimiz aynı nesne üzerinde birleşti sıcacık ellerinin hissettiğimde kalp atışlarım göğüs kafesimi dövmeye çoktan başlamıştı . O ise benim aksime donakalmıştı, nereye baktığını anlamak istercesine odaklandığı yere baktığımda beraber tuttuğumuz çantadan elini çekip çatık kaşlarını bacağımdaki yaraya doğrultuğunu fark etmem kısa sürdü. Aniden geri çekilip bakışlarını bacaklarımdan çekmesi için çabaladım. Lafı değiştirip dikkatini dağıtmaya çalıştım aptalca.

" Aaa ! burada da yok bide şuraya bakalı...."

Yarım kalan sözüm bi anda ellerini bacaklarımda hissetmemle son buldu. Ilık yutkunuşların esiri oldum bir süre . Parmak uclarının yaralı bacağımda gezinişi Kutayda hissettiğimin tam aksini hissettirmiş beraberinde yanaklarımın alev almıştı. Yeşil gözlerine çöken karanlık sisi farkettiğimde bir anda geri adımladım . O ise hızla ayağı kalkıp beni kollarımdan tutup yatağa oturttu ardından dizlerinin üzerine çöküp çatık kaşlarıyla yarama dokunmaya devam etti . Saniyeler içindegözlerini devirerek kafasını kaldırdı ve gözlerimde yerini aldı . Ardından sert ses tonuyla konuşmaya başladı

" Bu ne zaman oldu ?"

Yüzünde hiçbir mimik oynamazken söyledi bunu. Dimdik gözlerimin içine bakışı ve sorduğu soru beni olduğum yere mıhlarken ne yapacağımı bilemedim bir süre. Yutkunup konuşmak için dudaklarımı araladığımda tekrar kapatıp sustum. Sonunda konuşma cesaretini bulduğum sırada