7 KADEH

7K-26 Dudakların konuşması

Bakışlarını bir aptala bakar gibi yapıştırmıştı yüzüne sorularıma cevap vermeyişi canımı o kadar sıkmıştı ki sinirden dudaklarımın yolmama engel olamadım . Sonunda gözlerini aptala bakar gibi bakmaktan çekip sinirden sımsıkı tuttuğum eteğime iliştirdi. Yüz ifadesinin çatılmasıyla bakışlarımı eteğime indirdim dizimin hala kanamakta olan yarasını görünce gözlerimin şaşkınlıkla açılmasına engel olamadım endişeyle yutkunurken zihnimde oluşan sorulara cevap aradım . Bu ne ara olmuştu hatırlamıyordum hafızamı biraz yokladığımda sanırım o çocukla beraber düştüğüm sırada olmuştu bu . O acıyla yerde inlediği sırada Kutay bir anda bacağıma eğilip soğuk ellerini yaralı dizime değdirdi. Ellerinin bacaklarıma değmesiyle irkildim , soğuk elleri bacaklarımda gezinirken ani bir refleksle bacağımı elleri arasından çektim. Yaptığım şey karşısında şaşırmış olacak ki bir süre elleri havada kaldı . Bozuntuya vermeden ayağa kalkıp yüzüme baktı, ifadesiz suratına bir kaç saniye baktığımda yüzümün pancar gibi kızarmasına engel olamadım anında bakışlarımı yerle tekrardan buluşturdum. Az önceki yaptığım şeyin utancıyla topuklarımı yere daha çok bastırdım . Sonunda mekik dokuyan sessizliği sıkıntıyla nefes vermesi bozdu ardından net çıkan ses tonuyla

"Bu kadar korkmana gerek yok seni yemeyeceğim "

Söylediği söz karşısında yutkundum , alnımdan akan boncuk boncuk terleri silmek için elimi alnıma götürdüğüm sırada bir anda kolumu öfkeyle çekip bedenine yaklaştırdı öfkeden inip kalkan göğsü ifadesiz suratını değiştirmiş az öncekine göre kaşları çatılmıştı. Soğuk nefesini yüzümde hissettiğim sırada irkildim fısıltıyla karışık çıkan sesi beni endişelendirmeye yetmişti .

"Bana bir sapıkmışım gibi davranmaktan vazgeç!"

Gerçekten böyle mi hissediyordu ? haklıydı yaptığım çoğu şey böyleydi ama hissettiğim bu değildi . Hissettiğim şey beni korkutuyor olduğuydu. bir psikopat varmışcasına korkuyordum ondan beni buna iten gücü halen bilemesem de ona bu şekilde davranmaktan kendimi alamıyordum . Ve ilk defa canımı yakmıştı hiç acımadan sıktığı kolumdan kurtulmak için çırpınırken beni daha çok kavraması canımı acıtmıştı . Hiçbir şey söylemeyişim isyanını doğrular gibiydi ve bu onu daha çok öfkelendiriyordu. Sonunda pes edip ellerini sabitlediği kolumdan çekti yavaşça . Acıyan kolumu ovalarken inledim içimden canım hiç bu kadar yanmamıştı . Kendimi toparladıktan sonra yönümü ondan taraf çevirip az önceki korkumu yenip karşısına dikildim , ısrarla bana bakmayışına inat konuşmaya başladım

"Kutay hala cevap vermedin ! Bilmemen gereken ne? "

Beni umursaman yerde yatan çocuğun yanına adımlamaya devam etti. İfadesiz bakan bakışlarını çocuğun zor açılan göz kapaklarına iliştirdi. Ardından ayağını boğazına bastırdı bir anda. Yaptığı şey karşısında gözlerim şaşkınlık ve korkuyla açıldı adeta ölmesini istercesine bastırıyor nefesini kesmek için uğraşıyordu . Daha fazla dayanamayıp bağırdım

"Kutay! Kutay ne yapıyorsun sen ?"

Nefesi daralan çocuk kurtulmak için Kutayın ayağını üzerinden çekmek için çırpındı bir süre . Buna kayıtsız kalan Kutay o her inleyip çırpındıkça acımasızca ayağını boğazına bastırmaya onu nefessiz bırakmaya devam ediyordu . Acımasızlığı karşısında şaşkınlığımı gizlemeye çalışsam da buna engel olamamıştım.

İfadesiz suratı bir anlığına gülümsedi adeta onun acı çekmesinden zevk almaya başlamıştı. Buna daha fazla kayıtsız kalamadım şaşkınlığım yerini vicdan azabına bırakırken onun acımasızlığı karşısında korkuma engel olamadım sonunda koşup bedenini çekiştirmeye başladığım sırada beni uzaklaştırmak için elimi sıkıca kavradı . Çabalarım bir süre başarısız da olsa sonunda ayağını çocuğun moraran boğazından çekti. Öfkeden inip kalkan göğsüne takılı kaldım bir süre. Az önce gördüğüm şeye anlam vermeye çalışırken bir anda irkildim az önce o çocuğa yaptığı şey aslında bana yapmak istediği şeydi onu o kadar kızdırmıştım ki öfkesini benden değil ondan çıkarmıştı .