7 KADEH

7K-15 Aşk Acısı

Medyada Kutay var 🦋

Koray mı ?

Söylediği şeyi duyduğumda iğrenç ağlamamı durdurup Olcayın omzundan başımı çektim ani bir hareketle. Yaşla bezenmiş olan suratımı elimin tersiyle sildim . Bu yaptığıma oda anlam verememişti ki bana şaşkınca bakmaktan kendini alamadı daha sonra umursamayarak etrafı izlemeye devam etti bense ellerimle uğraşmaya dalıp bu berbat havayı kendimce dağıtmaya çalıştım. Aramızdaki sessizliği sonunda bozmaya karar verdi yüzünü bana çevirmeden konuşmaya devam etti.

"Koray daha çok olayın nedenliğine değilde nasıl meydana geldiğiyle ilgilenir onu anlamak zordur o yüzden ona neden diye sorma üzülürsün ."

İçimi okurcasına konuşması kalbimi okşuyordu karşımda gerçekten hayran olduğum bir kız duruyordu , hiçbir kız gibi değildi o. Tamamen kendine özgüydü hiç kimsede var olmayan bir enerjisi ve avrosu vardı, sert görünüşünün altında çok farklı biri yatıyordu sanki . Onu tanıma isteği uyandı bir an içimde geçmişi unutup ön yargıları bir kenara bırakıp dinlemek istedim sadece. Ama bana henüz ne kadar güvendiğini bilmiyor olmam onu tanımam için bir engeldi.

" Koray hakkında hiçbir şey duymak istemiyorum ! "

" Püsküllü gerçekten dürüst olduğunu düşünmeye başlamıştım . "

Başını usulca göğe kaldırıp söylemişti Bunu, aniden yerinden kalktı şaşırmıştım gitmemesi için onu kolundan tuttum yaptığım bu hareketten sonra başını bana doğru çevirdi bana umutsuz bir vakaymışım gibi bakmaya başladı.

" Gitme lütfen! Biliyorum zorunda değilsin ama biraz daha kalamaz mısın? "

Yalvarırcasına tuttuğum elime baktı saniyeler içinde gözleri gözlerimle buluştu, beş saniye kadar bakıp kalktığı yere tekrar oturdu. Buna gerçekten sevinmiştim biraz fazla sevinmiş olmalıyım ki kıvırcık saçlarının içine kafamı gömüp ahtapot kollarımı bedenine sıkıca geçirdim. Bu yaptığımdan sonra yüzünün aldığı şekli hayal edebiliyorum ama bu umrumda bile değildi anın tadını çıkarıcasına onu sıkmıştım .

"Püsküllü sarılmaktan hiç hoşlanmam"

Bu sözler aniden bana birini hatırlattığı için rahatsız olduğu kollarımı ondan ayırdım. Eski halime dönüp tekrar etrafı izleme daldım.Serin hava tenime işliyordu bu beni rahatlatmıştı derin nefes aldım ve konuşmaya başladım ses tonumu alçaltıp az önceki sarılmamı telafi etmek istercesine konuşmaya başladım

" Affedersin !"

" Anlat hadi ! "

" Anlatmak istemiyorum "

" Eğer anlatmazsan giderim "

" Beni tehdit etmeyi bırakacak mısın ? herkes aynı şeyi yapıyor. "

" Ne yapıyor ? "

" Gidiyor"

Söylediğim şeyden sonra kafamı yere eğip sustum oda bana aynı şekilde eşlik etti. Acınası bir haldeydim çaresizce insanları yanımda tutmaya beni terk etmemeleri için yalvarıyormaya başlamıştım. Böyleydim işte birini çok sevdiğimden canını yakacak kadar çok severdim huyumdu bu yarım yamalak sevmek bana göre değildi. Sonunda sessizliği bozup konuşmaya başladı.

" Tamam püsküllü 5 dakikan var acele etsen iyi olur "

Yüzümde muzipçe bir gülümsemenin yayılmasına engel olamadım . Kaçışımız yoktu kibarca tehdit edilmiştim ne de olsa belki anlatmak sandığım kadar acıtmaz iyi gelirdi belki kendimi toparlayıp anlatmak için zorladım