7 KADEH

7K-20 " Arzunun İntikamı"

Ayağımı saran yorganı bir hışımla fırlatıp yatağa sabitlenmiş olan bedenimi, beraberinde kaldırdım. Darmaduman saçlarımı ve ağzıma giren saç tellerimi umursamadan yalpalayarak yataktan indim . Terden yüzüme yapışmış olan saçlarımı elimle arkaya doğru öteledikten sonra aynada şöyle bir kendime bakma cesareti bulduğum sırada Şişmiş olan gözlerime lanet okuyup banyoya koştum .Buz gibi suyu yüzüme çarptığımda beraberinde beynimde çakan şimşekler tüylerimi diken diken yapmaya yetmişti . Dünkü yaşananlar beynimde çalkalanmaya devam ederken kalbimin sıkışmasına engel olamamıştım.

Kafamda yankılanan "değmezsin " sözü , ardından kutayın küçümser bakışları .... Daha fazla dayanamayıp iki elimin arasına aldığım kafamı sıkmaya başladım . Her zamanki gibi işe yaramayan bu işlemi yapmaktan hiçbir zaman vazgeçmemiştim . Fazla zeki değildim ya da duygusuz .... Bu yüzden yaşadığım her olayı atlatma sürem başka insanlara nazaran daha uzundu . Bastırdığım duygularımın gün yüzüne çıkmak için adeta savaş verdiği vücudumu artık kontrol etmek zorlaşıyordu. Kendime bu eziyeti daha fazla yapmayıp banyodan çıktım .

Kapalı olan perdeyi, karanlığa bürünmüş olan odama ve içime ışık vermesi umuduyla araladım . Fakat aralanan perdenin etkisi hiçbir işe yaramamış kararan içim daha çok buruklaşmıştı. Bugün umudumu diri tutacak ne bir gökyüzü ne de hislerim vardı . Koyu gri gökyüzü ve bulutlar ruhumu sıkıştırıyor beraberinde yağan yağmur içimin kan ağlamasına eşlik ediyordu . Buruk yüzümü ve kırgın bedenimi pencereden uzaklaştırıp istemeye istemeye okula gitmek için hazırlandım . Yüzüme gram bir şey sürmek içimden gelmediğinden sadece kulağımın arkasına yapışan saçlarımı serbest topuz yapıp çantamı alıp merdivenlerin yolunu tuttum . Yavaş ve ağır adımlarla kapıya yönelmiştim ki yöneltilen soruyla olduğum yerde kaldım . Duyduğum ses karşısında ifadesiz bir şekilde dönüp sesin geldiği yöne baktım.

"Bir şeyler yemeden mi gideceksin ?" dedi aynı ifadesiz ve duygusuz ses tonuyla

Sabahın bu saatinde karşımda dikilmiş yüzüme her şeyin farkındayım dercesine bakan babama karşı yüzümde hiçbir ifade belirmemişti . O kadar yorulmuştum ki peşinden koşmak ve sorularıma yanıt alamamak beni güçsüz yapmıştı , cevabı asla verilmeyecek soruları sormaktan vazgeçmiş ve artık herkesi olduğu gibi kabul etmiştim baba mı bile .... Benden olumlu bir cevap beklercesine karşımda dikilişine aldırış etmeden arkamı dönüp çıkmak için kapının koluna tutundum

"Sadece acı çekmeni istedim"

Söylediği sözden sonra sımsıkı tuttuğum kapının kolunu daha çok kavradım . Söylediği şey beynimde yankılanıyordu bunu o söylemiş olamazdı diymi ? Kendimi aptalca duyduğum şeyin doğru olmadığına inandırmaya çalışırken yarım kalan cümlesini devam ettirdiğinde hızlıca elimi kapıdan çekip bedenimin tamamını babama döndüm.

"Acı çek ki elindekinin kıymetini bil !"

Bu ne anlama geliyordu? Yokluğuyla yeterince acı veriyorken bir de canımı daha çok yakarak bundan ders mi çıkarabileceğimi düşünüyordu? Kafamdaki soruları sımsıkı kapattığım dudaklarımın arkasına hapsetmiş çıkmamaları için onlarla mücadele ediyordum adeta . Öfkeyle bakan gözlerime karşılık canımı daha çok yakmak istercesine konuşmasını sürdürdü

"Yanlış insanların ardından gidiyorsun , dilerim bu yoldan en kısa zamanda dönersin Maral yoksa sonuçlarına sen değil onlar katlanır "

Tehditkar sözlerine karşılık sonunda dayanamadım ,bulutlanan gözlerimden akmak için mücadele veren göz yaşlarımı tutup titreyen sesime inat konuşmaya başladım

"Elinden geleni ardına koyma"

Ok misali gözlerine sabitlediğim gözlerimi babamdan çekip hışımla dışarı çıktım . Zorla tuttuğum gözyaşlarım ve içimde sıkıntıyla biriktirdiğim nefesimle beraber özgürlüğünü ilan etti . Soğuk havaya aldırış etmeden adımları hızlıca atıp oradan uzaklaştım . İçimden çığlık çığlığa ağlamak gelirken tüm gücümle sıktığım bedenim ve kalbim beni bir o kadar zorluyor yıkılmam için adeta iş birliği yapıyordu .