Breaking the Prophecy [ EXO FANFIC ]

Kabanata XLIII

Sa bawat hakbang na ginagawa ni Sehun at Luhan lahat may kaba at hindi nila alam kung anong susunod sa kanila.

"LUHAN! SEHUN!" malakas na sigaw ni Lay habang papalapit kay Luhan at Sehun na patuloy pa rin ang paghabol sa kanila.

Napunta si Luhan at Sehun sa isang kakahuyan itinago niya si Luhan sa isang natubang mga puno.
"wag mo kong iwan~" mangiyakngiyak na sabi ni Luhan habang nakahawak sa braso ni Sehun para hindi ito umalis.

"stay here, I need you to be safe...konting oras nalang matatapos na ang lahat" sabi ni Sehun habang hinahaplos ang mga pisngi ni Luhan.

"kaya nga matatapos na ang lahat tapos hindi pa kita makakasama..ayokong mawala ka." patuloy ang pagdaloy ng luha ni Luhan habang pinagmamasdan ang mukha ni Sehun, minememorize niya ito para hindi niya makalimutan ang lalaking minsang na nagpatibok ng puso niya.

"stay here." hinalikan niya si Luhan sa noo pagkatapos ay sa mga mapupulang labi nito. Gusto sanang mag promise ni Sehun sa kanya na babalikan niya ang binata kaso hindi na niya kaya pang magbigay ng falsehope si Luhan. Dahil baka ito na rin ang huling halik nila.

"bumalik ka" sabi ni Luhan pagkatapos ng halikan nila, hinintay niya ang sagot ni Sehun pero isang ngiti lang naibigay nito dahil hindi naman siya nakakasiguradong makakabalik siya.

Isang napaka tamis na "I love you." nalang ang nasabi ni Sehun. Bago nito lisanin ang mga kamay ni Luhan, pinatumba ni Sehun ang isang puno para maitago ng mga dahon nito si Luhan.

Sakton dumating si Lay tumigil ito nung makita niya si Sehun.
"NASAAN SI LUHAN?!!!" galit na tanong ni Lay binuka ni Sehun ang pakpak niya tapos hinarap niya kapatid niya.

"ILABAS MO SIYA!" sigaw nito ulit.

Lumipad si Sehun para makaharap ang kapatid niya.
"Hyung, look around you...sa tingin mo may kakampi ka pa?"

"huh? wag mo akong pinapatawa..20% lang yan ng alagad ko...ilabas mo si Luhan!" napabuntong hininga nalang si Sehun dahil nawalan na siya ng pag asa para mabago ang kapatid niya.

"Ayaw mong magsalita? sige gusto mo maglaban pa tayo?" nilabas ni Lay ang mga matutulis niyang kuko at agad na sumugod kay Sehun pero hindi nag patinag si Sehun nilabas din niya ang mga kuko niya. Nagsagupaan ang magkapatid makahawak ang mga palad nila may mga determinadong mukha at ang kuko ng bawat isa ay bumabaon sa kamay ng bawat isa. Kaya sinipa nalamang ni Sehun sa dibdib ang kapatid kaya napatalsik ito. Pero lumipad muli pabalik si Lay para makipag suntukan naman, ilag, salag ang ginagawa ni Sehun sa bawat kamaong gustong manakit sa kanya. Muling dumugo ang sugat sa mga braso niya na siyang kinangisi ni Lay gamit ang teleportation pumunta siya likod ni Sehun at agad niyang sinakal sa leeg ang binata gamit ang mga braso nito. Napa ubo si Sehun sa mahigpit na kapit sa kanya g leeg at hindi na siya makapagsalita.

Nawala ang pakpak ni Sehun na nagsasabing nanghihina na ito, bumaba si Lay pero enough para hindi lumapat ang paa ni Sehun sa lupa at mas lalong nasasakal.

"LUHAN COME OUT COME OUT WHEREVER YOU ARE!" pagkanta ni Lay habang nakatingin sa paligid, ginawa niyang bihag si Sehun para lumabas si Luhan dahil alam niyang hindi nito matitiis si Sehun.
"look at your BOYFRIEND he is about to die, kaya lumabas ka na kung gusto mo pa siyang makitaaaa~"

"aackk" gustong sumigaw ni Sehun pero sobra na siyang nanghihina sa lakas at higpit ng kapit ni Lay.

"LUHAN!! BIBILANGAN NA KITA!" nilabas ni Lay ang matutulis na daliri tinapat niya ito sa likod ni Sehun. "KAPAG HINDI KA LUMABAS MAMAMATAY TALAGA SI SEHUN!"