Faithful. COMPLETED

Chapter 36

Hindi ko alam kung saan ako humugot ng lakas ng loob pero, siguro nga kailangan na namin ayusin ang lahat bago pa tuluyang magkaisip si Philip.

"Please, say something.."

"I know your still mad and angry for what I've done before, but can you please consider this to our son?" Sabi pa nito at hindi binibitawan ang bewang ko.

Sinubukan kong tannggalin iyon pero mas idiniin niya lamang ang hawak niya.

"Honestly, I'm not mad or angry. I'm just guilty..." huminto ako. Naramdaman ko ang mabigat niyang hininga sa leeg ko.

"Guilty?" Malamlam niyang tanong. Bahagya akong tumango bago sundan ang sinasabi.

"Oo, dahil alam kong nagkamali ako sa akalang tama ang desisyong 'yon. Maniwala ka man sa hindi plano kong sabihin sayo at ipakilala si Zerrick, pero humahanap pa ako ng tiyempo. You don't know how hard it is for me to clear everything I've done wrong before, like you." Sabi ko ng hindi manlang nauutal.

Mas lalong humigpit ang hawak niya at dahilan para umapila ako.

"Stop it!"

"Why? You don't like it? I want you to feel that you are mine and I will hold you tighter and you'll never leave me again. Ever again love." He said while now I'm trembling like a crazy!

"Shut it! Paano mo nalaman na may anak tayo?" Biglang nagbago ang ihip ng hangin at binitawan niya ako.

"Imbestigate, simula ng malaman kong kasama ka ni Kevin dito ay nagsimula nakong magpaibestiga. Ano sa tingin mo? Kapag tapos kong malaman na nandito lang pala yung hinahanap ko buong araw at gabi, tatanga lang ako? No. That's not my plan. Plano kong gawin ang lahat para lang makakuha ng impormasyon tungkol sayo." What did he mean? So alam niya lahat? As in lahat? If I know lahat gagawin niya para lang malaman ang lahat kahit magbayad pa siya ng malaking halaga.

"I'm not done yet. If you think I know everything... yes you are right, i know everything at wala kang itatago sakin." At muling ibinalik ang kamay niya sa bewang ko.

Ibinaling ko sandali ang tingin sa anak kong tulog pa rin sa kama. Tinggal na din ang nakasaksak sakanya dahil mamaya lang ay pwede na rin namin siya iuwi.

Balik ako sa mga pinagsasabi ni Zander. He knows everything? So don't tell me, about exhibit? He planned that, too? Damn it. Bakit hindi ko 'yon naisip?

"How about the exhibit? Don't tell me plano mo rin 'yon? Or I'm wrong so it just an accident at imposibleng effortan mo ang bagay na 'yon." Malamig kong sabi sakanya.

He smirked. I hate it. Parang ngayon ay ang lakas pa niyang mang inis.
"Like what I've said. I'll do anything to get you back in my arms. Kahit mag ubos pa ako ng milyon-milyong pera to get my life's back. Then I'll go for it. You and our son is my life. So please Alvery, I will make it things better and don't be arrogant."

Bahagya ko siya hinampas sa irita sa ginawa niya pero nagdiwang ang buong sistema ko sa mga sinabi niya. Para bang isang banat nalang niya ay magpapauwi na ako sakanya at mananatili nalang sakanyang bisig. I'm not like this before, now I confirmed that my love for him is still the same, and never change. Ako pa rin itong baliw sakanya.

And then palihim kong idinikit ang katawan ko sakanya.

"But..doesn't mean I'm not mad at you, coz right now." He stopped at inilapit niya ang labi niya sa tenga ko. "Gustong gusto kitang parusahan. Pero...iba ang gusto kong parusa ang ipambabayad mo sakin." Then suddenly i feel his finger in my stomach. At doon ko napagtanto ang gusto niyang mangyari.