Chapter 46
I woke up inside a white room. Luminga ako sa paligid and there was no one there. All I saw was a tv mounted on the right corner of the room, a personal refrigerator and this IV attached on my right hand. I'm in a hospital.
"I told you wala ka ng karapatan sa kanya! Bakit ba ang kulit mo?!" I was startled when I heard voices outside my room. I tried getting up but I failed. Nanghihina pa ako. "Get the fuck out of here. O baka gusto mong magpatawag pa ko ng pulis ha?! Hindi pa ba sapat sayo ang unang beses ha Elmo? Kulang pa ba yung minsan mo ng sinaktan ang bestfriend ko at nagawa mo pang ulitin yun?! And now what? Hindi lang si Julie ang sinaktan mo! Your baby's gone you asshole! Now fuck off and leave my bestfriend alone!!!"
Teka. Ano daw? A-anong sabi ni Maqui? M-my baby is gone?!
"Julie?" nag-angat ako ng tingin and saw Patrick coming out of what seemed to be the bathroom. "Shit gising ka na pala. Bakit ka umiiyak?" he panicked.
"P-Pat totoo ba? Totoo bang wala na ang anak ko?" I asked weakly.
Hindi sumagot si Patrick at nag-iwas lang ng tingin sa akin. No. No no no! Hindi pwedeng mawala si Boomboom!! Not my baby!
"Patrick!!! Sagutin mo ko! Wala na ba ang baby ko?!" iyak ko.
"Jules kasi..."
"Fuck! Just answer me!" I cried.
"Julie?" sabay kaming lumingon ni Patrick at nakita namin sina Elmo at Maqui.
"Elmo ano ba! Tatawag na talaga ako ng security!" ani Maqui habang sinusuntok ang likod ni Elmo.
"Asawa..." Elmo rushed to me and held my hand. Hindi naman ako natinag sa pagkakagulat. "Asawa are you okay? Anong masakit sayo?" he asked.
"Elmo utang na loob. Umalis ka na. You're just stressing her!" ani Maqui.
"Hindi ako aalis dito hangga't di ko nakakausap si Julie. Please naman. Pagbigyan niyo na ko. I want to make things right." aniya. Muli siyang humarap sa akin saka hinawakan uli ang kamay ko. "Julie, please makinig ka naman sa akin. Wala na si Lindsay dito. I talked to her about us already. Julie ikaw ang pinili ko noon at ikaw pa rin ang pipiliin ko ngayon. Asawa naman... Please ayusin natin to." he pleaded.
Kahit na ayoko siyang tignan ay pinilit ko. I want to tell straight in his eyes how angry I am with him. Nasasaktan ako dahil may iba siya. Nasasaktan ako dahil harapan nila akong ginago. Pero mas nasasaktan ako dahil sa pagkawala ng anak ko. Matatanggap ko pa kung mawawala si Elmo sa akin. Pero ang anak ko? Hindi. Hindi ko mapapatawad si Elmo sa pagpatay niya sa bata.
"Julie please... Let's make everything right."
"Right? You want us to make everything right?!" I yelled. "You killed my baby, Elmo. How can I go back to you if everytime I look at you, I see the face of my baby's killer? Ha?!"
"Julie anak ko din siya. Masakit din sa akin na malamang wala na ang baby natin. Kaya nga andito ako eh. I want to be here with you. I want to share the pain. Ama ako ni Boomboom, Julie."
"Hindi. Akin lang ang baby ko. Siya na lang ang natira sa akin Elmo pero nawala pa siya. Hindi pa ba talaga sapat sayo lahat ng sakit na pinagdaanan ko that you just had to kill my baby?! How dare you come here and ask me back?! Ang kapal ng mukha mo! Manloloko ka na nga, mamamatay tao ka pa!! Yang kaluluwa mo sinusunog na sa impyerno dahil sa mga kagaguhan mo!" sigaw ko. "Utang na loob Elmo. Umalis ka na bago pa magdilim ng tuluyan ang paningin ko. Leave me alone and don't you ever show yourself to me! Cheater ka na killer ka pa. I hope you rot in hell!"
I saw how he cried hard pero wala na. Namanhid na ang puso ko. Yes I love him. I still do, aminado naman ako dun. Pero the fact that he's the reason of my baby's lost, nawala lahat ng pagmamahal sa akin at napalitan ng galit. I watched him walked out of my room and as the doors closed ay agad na bumuhos ang luha ko.
