Kayıp Ruhlar (1)

Bölüm 2: Okul

Ben Güneş. Güneş Demirel. Demirel ailesinin tek kızı. 1.70 boyunda, kumral saçlı, ela gözlü, beyaz tenli bir kızım. Çocukluğumdan beri hep şımartılarak büyüdüm. Ama asla şımarık biri olmadım. Annem.. hayatım boyunca hep yanımda olan, şuan olduğum insan olmamı sağlayan insan.

Annem vefat ettiği zaman babamın yıkılışı gözümün önünden asla gitmezdi. Hala da gitmez. Tabutunu severek ağladığını hatırlıyorum, ölüm haberini almadan önce sürekli kalbini tuttuğunu, ölüm haberini aldıktan sonra solan yüzünü, yere düşüşünü hatırlıyorum.

Berk'in, annemin resimlerine bakıp saatlerce aynı yerde oturduğunu hatırlıyorum. Hepimiz bir yana dağılmıştık. Annem bir insanın hayatında rastlayabileceği en güzel şeydi..

Uzun süredir hayattan bağım kopmuş gibi yaşıyordum. Berk gelip beni çekip çıkarana kadar..

Sabah uyandığımda kanepede olduğumu gördüm. Ağzıma değen şey neydi? Gözlerimi daha da araladım ve Berk'in ayağı olduğunu gördüm. Evet, ciddi ciddi ayağı ağzıma girmişti. Benim ayağımın biri aşağıda, diğeri Berk'in üstündeydi. Ayağını ittirdim ve yüzümü buruşturarak doğruldum.

Okula Berk'in beni sırtlayıp götürmesini istemediğim için kendim hazırlanmaya başladım. Banyoya çıkıp dişlerimi fırçaladım, saçlarımı tarayıp açık bıraktım, okul kıyafetlerimi giydim ve çantamı aldım. Kokuyor muydu bu kıyafetler?

Fazla düşünmeden aşağı indim. Berk çoktan hazırlanmış beni bekliyordu. "Kime bu süspüs?" diye sordum sırıtarak. O ise gülmüyordu. "Ben kimseye süslenmiyorum."

"Fazla yakışıklısın Berk. Avlanmaya gidiyorsun gibi görünüyor." Berk, dağınık siyah saçlı ve benim gibi beyaz tenliydi. Abim gerçekten yakışıklıydı.

"Boş konuşmayı kes. Düş önüme."

"İyi be." diyerek önden yürümeye başladım. Evden çıkıp arabaya bindik. Yaklaşık 10 dakika sonra okula varmıştık. Ne o indi ne de ben. "Okulu gördüğümde..."

Cümlemin devamını getiremeden Berk yarıda kesti. "Annemizi hatırlıyorsun." Annemin fenalaştığı haberini okulda almıştım. Hastaneye nasıl gittiğimi hatırlamıyorum bile.
Daha fazla düşünmedim ve Berk'e veda ederek arabadan indim.

Ağır adımlarla okula ilerlemeye başladım. Arkamdan duyduğum ses olduğum yere çivi gibi çakılmama neden oldu.

"Güneş?"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Merhaba sevgili okurlar!
Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir. Bir daha ki bölüme kadar hoşçakalın!

instagram: acininkollarinda