Stuck Together

~Κεφαλαιο 23~

Έκτορας POV

Ξυπνησα το πρωί με μια μελαχρινή στο κρεβάτι . Την ξύπνησα και την εδιωξα . Ευτυχώς η Παρέσα δεν έχει ξυπνήσει . Εχθές έγινε χαμός . Χαμός όμως . Τον έφτυσε στη μούρη , μπροστά σε όλους και δεν έκανε τίποτα . Για λίγο νόμιζα ότι θα την έπνιγε εκείνη τη στιγμή.

Τρόμαξα γαμω το κεφάλι της . Κατέβηκα κάτω στη κουζίνα και πήρα ένα ντεπον . Ευτυχώς εχθές όταν τους έδιωξα όλους τα αγόρια έμειναν και με βοήθησαν να μαζεψω τα χοντρά . Όπως ποτήρια και μπουκάλια .
Κατέβηκε κάτω . Τα μάτια της ήταν κενά και πρησμένα

Έκλαιγε

Έκατσε με κόπο στην ψηλή καρέκλα του πάγκου .

" Συγνώμη " ψέλλισε και με κοίταξε . Τα μάτια της γυαλιζαν επικίνδυνα.
" Συγνώμη που σου κατέστρεψαν το πάρτυ με τα προβλήματα του παρελθόντος μου . Αλλά αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα και εγώ είμαι κατεστραμμένη " εξήγησε και δάκρυα κυλαγαν ελεύθερα στο πρόσωπο της . Δεν άντεξα . Την αγκάλιασα .

" Μην λες μαλακίες . Τίποτα δεν χάλασες . " Της εξήγησα

Δεν είσαι κατεστραμμένη μικρή μου .

Βγήκε από την αγκαλιά μου και μου έδωσε ένα χαρτάκι . Το διάβασα και τα νευρα τσιτωθηκαν

<< Έρχομαι για σένα >> έγραφε

" Τι θα κάνω ;" Είπε η Παρασκευή ανήσυχα

" Είμαι εγώ εδώ . Κανείς δεν θα σε πάρει " της είπα .

"Παρέσα θέλω να μου πεις τι συνεβει " της είπα και κάθησα δίπλα της .

Παρέσα POV

"Θα μου πεις με ειλικρίνεια" απαίτησε

Όχι δεν μπορώ

" Ενταξει " είπα και άρχισα .
" Εγώ με τον Ματθαίο βγαίναμε για σχεδόν 9 μήνες . Ήταν αποθημενο . Δεν ήξερα ότι ήταν μπλεγμένος στα ναρκωτικά . Το έμαθα με τον άσχημο τρόπο . Με απείλησαν γιατί τους πούλαγε μαλακιες και τους εξαπατούσε . Δεν τον ένοιαζε . Είχαν όπλα αλλά η αστυνομία επενέβη" είπα την μισή αλήθεια περιληπτικά

Ναι τα είχαμε , ήμασταν μαζί για 9 μήνες αλλά δεν έγινε έτσι . Μακάρι , μακάρι να γινόταν έτσι . Τόσο απλά .  . Ένα μέρος μου χάθηκε για πάντα . . Και τώρα είμαι κατεστραμμένη . Όμως με τον καιρό ξαναείδα ελπίδα . Με έφτιαξα και γέμισα το κενό . Έγινα πιο σκληρή, βελτιωθηκα ως άνθρωπος . Μετά από την βοήθεια των αγαπημένων μου και φυσικά το βόλλεϊ . Είναι άθλημα που το υποτιμούν αλλά προφανώς δεν ξέρουν .

" Παρασκευή , εισαι καλά ;" Με ταρακούνησε . Πάλι χάθηκα στις σκέψεις μου.

Τον κοίταξα και χαμογέλασα . Ένα χαμόγελο γεμάτο θλίψη .

" Καλά είμαι , καλά θα είμαι . Πρέπει " του είπα . Πιο πολύ για να επιβεβαιώσω τον εαυτό μου αλλά δεν έχει σημασία .

" Πάω να κοιμηθώ . Παίζει να έχω κοιμηθεί μια ώρα . " Ανακοίνωσα
" Συγνώμη που δεν μπορω να σε βοηθήσω να τα μαζέψεις " του είπα και πήγα επάνω .

Έκανα πρώτα ένα σύντομο μπάνιο με ζεστό νερό , έκλεισα τα στορια και έπεσα με φορά στο κρεβάτι . Αποκοιμηθηκα πιο γρήγορα από ποτέ .

Έκτορας POV

Η ώρα ήταν δύο το μεσημέρι και η Παρέσα ακόμα κοιμόταν . Μάζεψα το υπόλοιπο σπίτι , έβαλα ηλεκτρική σκούπα και ευτυχώς που δεν την ξύπνησε . Μετά σφουγγαρισα και έβαλα τα έπιπλα στην θέση τους με την βοήθεια της κυρίας Ευφροσύνης. Τουλάχιστον τίποτα δεν είχε καταστραφεί .

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά πού τέτοια τύχη . Ανησυχούσα . Ετσι κατέβηκα κάτω , έφτιαξα ένα καφέ δυνατό και πήγα να διαβάσω . Ας κάνω κάτι χρήσιμο τουλάχιστον...

______________________________________

Γεια σαας

Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε καλαα

Θα ανέβαζα χθες αλλά το ξεχασα γιατί έτρεχα με το φροντιστήριο . Όσοι κάνουν καλοκαιρινη προετοιμασία πανελλήνιων καταλαβαίνουν .

Αχχχ πως σας φαίνεται η ιστορία προς το παρόν ; Νομίζω σιγά σιγά αποκτά ενδιαφέρον . Εσείς θα μου πείτε 🤍🤍

Τα λέμε στο επόμενο

~Νωρα ~