Stuck Together

~Κεφαλαιο 46

Παρέσα POV

Απομακρύνθηκε από την αγκαλιά και με κοίταξε σοβαρά .

" Βάλε κάτι ζεστό και κατέβα κάτω " είπε και βγήκε από το δωμάτιο . Κοίταξα μπερδεμένη τον καθρέφτη και πήρα ενα φούτερ να φορέσω πάνω από την γκρι φόρμα μου .

Κατεβηκα κάτω και με περίμενε στο χωλ κρατοντας τα κλειδιά της μηχανής του

" Που πάμε ;" ρώτησα γιατι πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι τον έπιασε τώρα . Έπιασε το χέρι μου και έμπλεξε τα δάχτυλα μας . Κατεβηκαμε στο γκαράζ και ανέβηκε στη μηχανή πρώτος

" Κράνος " είπε αυταρχικά και φόρεσα το δικό του

" Πρέπει να σου πάρω ένα " είπε πιο πολύ σαν να το σημειώνει νοητά . Έβαλε μπρος και ξεχυθηκαμε στους δρόμους .

(......)

Είδα μια πινακίδα που έγραφε προς Πάρνηθα .

" Δεν θα με σκοτώσεις ,έτσι; " ρώτησα πειράζοντας τον αλλά πραγματικά εγώ δεν θα πήγαινα στο βουνό βραδιάτικα .

" Νομίζεις ότι θα στο έλεγα άμα ήταν ;" Με ρώτησε με ειρωνία και άρχισε να ανεβαίνει το βουνό σιγά σιγά

" Εμ δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα . Έχει λύκους ξέρεις " του είπα αλλά γέλασε

" Μην ανησυχείς λεμονακι " είπε και σταμάτησε σε ένα σημείο που έμοιαζε με πέτρινη γέφυρα . Ουσιαστικά ήταν μέρος του παλιού δρόμου λογικά .

" Γιατί με έφερες στο βουνό μέσα στη νύχτα . Δεν πιστεύω να θες να με ξεμοναχιασεις " είπα και κάθησα πάνω στο τοιχακι . Από κάτω μου γκρεμός .

" Όχι ,απλά είναι όμορφα εδώ το βράδυ γιατί το πρωί έχει κόσμο συνήθως " είπε και έβγαλε ένα τσιγάρο . Τον κοίταξα σοκαρισμενη

" Από πότε καπνίζεις ;"

" Απλά στο έκρυψα, δεν είναι δύσκολο " είπε απλά και ρούφηξε μια τζούρα .

" Να ξέρεις ότι θα σε προστατέψω από τα πάντα " είπε έτσι στο άκυρο

" Έχει γίνει κάτι για το οποίο δεν ξέρω ;" ρώτησα ενώ το μυαλό μου πήγαινε κατευθείαν στον Ματθαίο . Είμαι πλέον σίγουρη ότι είναι ψυχοπαθής. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση . Σήμερα όταν γύριζα από το φροντιστήριο με παρακολουθουσαν τα τσιράκια του . Είχα χεστει πάνω μου

" Μην ανησυχείς για αυτό " είπε καθώς εσβησε το τσιγάρο του και έβαλε τη γόπα στην τσέπη του

Και ακτιβιστής σκέφτηκα και χαμογέλασα μόνη μου . Έπεσε σιωπή και απλά καθόμασταν έτσι για κάνα τέταρτο.

Έβαλε το χέρι του γύρω απο τους ώμους μου και ξαφνικά με κοίταξε

" Το ξεχασα το χέρι σου . Δεν έπρεπε να έρθουμε με τη μηχανή "

" Πφφ μην ανησυχείς " είπα απλά και κοίταξα ευθεία στο σκοτάδι .

" Ωω λεμονακι μου ,μην στεναχωριέσαι . Θα επιστρέψεις πιο σύντομα από ότι περιμένεις " είπε και με ανάγκασε να τον κοιτάξω . Τα μάτια του με κοίταζαν έντονα . Έσκυψε και με φίλησε απαλά στην αρχή αλλά μετά εμβάθυνε . Δάγκωσε το χείλος μου και χαμογέλασα μέσα από το φίλη μας . Απομακρύνθηκε ελάχιστα και γέλασε και αυτός .

Ξαφνικά πίσω από τους θάμνους ακούσαμε ήχους και πεταχτηκαμε και οι δύο . Τον κοίταξα σοκαρισμενη και φοβισμένη ενώ εκείνος έβαζε μπροστά την μηχανή με γρήγορες κινήσεις

" Θα μας φάνε , Έκτορα " φώναξα ενώ ανέβαινα στην μηχανή . Γραπωθηκα από τη μέση του με το ένα χέρι και πήρε τον δρόμο του γυρισμού . Όταν πια βγήκαμε στην πόλη έκοψε λίγο την ταχύτητα και πήγαινε πιο ήρεμα

" Ήταν που θα με προστατευες " είπα ειρωνικά και γέλασα

" Γαμησου " είπε και επιτάχυνε

______________________________________

Εγώ το απόλαυσα αυτό το κεφάλαιο.

Είπα να βάλω καμία λιγο πιο προσωπική στιγμή τους πριν αρχίσουν όλα να πηγαίνουν κατά διαόλου 😁

Καλή ανάγνωση

~Νωρα~