Stuck Together

~Κεφαλαιο 59~

Έκτορα POV

Μπήκα στο σπίτι φουριοζος . Έκανα το πιο γρήγορο τζουζ της ζωής μου και έβαλα κάμποσα ρούχα σε μια τσάντα . Έβαλα καθαρά ρούχα και κατέβηκα κάτω οπου με περίμενε ο πατέρας μου κουστουμαρισμενος . Του έριξα ένα ειρωνικό βλέμμα και βγήκα έξω με αυτόν να με ακολουθεί

Μπήκα στο αμάξι μου και κατευθύνθηκα προς στο αστυνομικό τμήμα . Μετά από κάμποσες ώρες βασανιστικης αναμονής μας δέχτηκαν μέσα . Τους είπα ότι έχει γίνει τους τελευταίους μήνες αναλυτικά και μόλις τελείωσα βγήκα έξω με τον πατέρα μου .

" Θα μείνει στην φυλακή για πολύ καιρό " είπε

" Αυτό έλειπε " απαντησα απλά και κατευθυνθηκα προς το αμάξι μου

" Εγώ έχω να ετοιμάσω κάτι έγγραφα για την υπόθεση της οπότε θα πάω στο γραφείο " μου είπε και έκλεισα το παράθυρο

Οδηγούσα και σκεφτόμουν . Κάθε φορά που έκλεινα τα ματια μου η σκηνή παιζόταν σαν κασέτα στον εγκέφαλο μου. Ξανά και ξανά. Ασταμάτητα . Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στο πρόσωπο μου καθώς οδηγούσα προς το νοσοκομείο .

Έφτασα και παρκαρα το αμάξι στο ιδιωτικό πάρκινγκ . Πριν βγω άνοιξα το ντουλαπάκι του συνοδηγού και άρπαξα τα δύο πακέτα τσιγάρα που είχα για καβατζα .

Μάλλον θα μου χρειάζονταν

Πήρα το σακιδιο μου και ανέβηκα στον τελευταίο όροφο όπου ήταν το δωμάτιο της . Οι γονείς της καθοντουσαν στις καρέκλες και η μητερα μου ήταν λίγο πιο πέρα . Τους αγνωησα όλους και έκατσα στο γνωστό σημείο μου . Στο πάτωμα δίπλα από την πόρτα του δωματίου της .

(...)

Άνοιξα τα μάτια μου και περίμενα κάποιο νέο , όπως και οι άλλοι άλλωστε. Η Μιχαέλα και ο Άλεξ ήταν εδώ . Δεν είχαν πάει σχολείο . Όλες αυτές τις βασανιστικές ώρες ο γιατρός επέτρεψε μόνο στους γονείς να την δουν .

Ο γιατρός είπε κάτι για κόμμα . Την κοιμίζουν μέχρι να επουλωθεί η πληγή σε σημείο που να θεωρείται ασφαλές . Θεωρητικά θα ξυπνήσει .

" Πάω έξω " ανακοίνωσα και βγήκα στο μπαλκόνι . Έκανα δυο τσιγάρα και πήγαινα για το τρίτο όταν ένα χέρι με ακούμπησε . Ήταν ο Γιώργος και ο Άλεξ . Κάναμε μια αντρική αγκαλιά και μετά πήρε το πακέτο από τα χέρια μου . Πήρε ένα τσιγάρο και πρόσφερε στον Άλεξ ο οποίος δεν αρνήθηκε

" Δεν ήξερα ότι καπνίζεις " είπα ενώ άναβα το τρίτο .

" Παλιά κομμένη συνήθεια " είπε απλά

(...)

Μια βδομάδα τώρα ,κοιμαται . Δεν έχω φύγει από εδώ καθόλου . Δεν με αφήνουν να την δω . Μόνο οικογένεια . Και εγώ οικογένεια είμαι

" Καλημέρα " είπε ο γιατρός και αμέσως οι γονείς της σηκώθηκαν όρθιοι

" Σήμερα θα επιχειρήσουμε να την ξυπνήσουμε και αν όλα πάνε καλά τότε θα της βγάλουμε την αναπνευστική υποστήριξη " είπε και η μαμά της άρχισε να κλαίει από χαρά

" Μπορώ να την δω " ρωτησα την ίδια ερώτηση που ρωτάω κάθε μέρα εδώ και μια βδομάδα , περιμένοντας την ίδια αρνητική απάντηση .

" Υποθέτω πως πέντε λεπτά δεν θα έκαναν κακό " είπε ανασηκώνοντας τους ώμους του . Πετάχτηκα σαν ελατήριο όρθιος .

" Ακολουθησε με νεαρέ " είπε και με οδήγησε σε ένα δωμάτιο . Εκεί μου δώσανε μάσκα και με απολυμανανε λες και είχα έμπολα .  Μου δώσανε ειδικές στολές , αυτών των χειρουργιων και μετά με άφησαν να μπω μέσα . Πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα .

Αμέσως τα μάτια μου την εντόπισαν . Ήταν ελάχιστα χλωμή και είχε παντού καλώδια σωλήνες και άλλες πολλές μαλακίες που δεν ξέρω τι κάνουν

Για να είναι εκεί κάτι θα κάνουν 

Έκατσα ορθός και απλά την κοίταζα . Δεν ήθελα να την ακουμπησω . Φοβόμουν . Απλά την κοίταζα .

Πώς καταλήξαμε εδώ , Θεέ μου ;

______________________________________

Γεια σας

Ελπίζω να είστε όλοι καλά

Ανέβασα δύο κεφάλαια σήμερα αφού έχω να ανεβάσω πολύ καιρό

Επίσης σε λίγο καιρό τελειώνει η ιστορία αυτή . Θέλω να ξεκινήσω μια καινούρια ιστορία αλλά θα σας ενημερώσω

Καλή ανάγνωση

~Νωρα~