Stuck Together

~Κεφαλαιο 53~

Παρέσα POV

Αφού φάγαμε τις λαχταριστες κρέπες της κυρίας Φρόσως , άπλωσε το χέρι του .

Άφησε μια ασημένια αλυσίδα στο τραπέζι μπροστά μου . Στο τέλος της είχε ένα λεπτό παραλληλόγραμμο κομμάτι σιδέρου .

" Δεν υποτίθεται ότι κάτι χαράζεις εκεί ;" Ρώτησα μπερδεμένη

" Εμ ναι . Μου το είχε κάνει δώρο ο προπάππους μου πριν πεθάνει . Αλλά δεν χάραξα τίποτα "

" Είσαι σίγουρος ότι θες να μου το δώσεις ; Είναι σημαντικό για σένα " είπα ακόμα πιο μπερδεμένη

Ήταν πολύ όμορφο και μικρό . Έμοιαζε σχεδόν με τάμα αλλά δεν ήταν .

" Και εσύ είσαι σημαντική για μένα . Οπότε στο δίνω " είπε με ένα μικρό χαμόγελο .

Τον κοίταξα στα μάτια χαμόγελοντας και πρόσεξα ότι κοκκίνισε , ελάχιστα .

" ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ " φώναξα και σηκώθηκα όρθια πάνω στην καρέκλα μου .

Πετάχτηκε και αυτός όρθιος , κατατρομαγμενος , νομιζωντας ότι έκανε κάτι λάθος .

" ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ .." άρχισα να παραληρω ενώ έβλεπα τις εκφράσεις του που άλλαζαν ανά δευτερόλεπτο . Τωρα κοίταζε με αγωνία . Άρπαξα το κινητό μου και έβγαλα την φάτσα του φωτογραφία .

Ήρθε δίπλα μου ενώ κατέβαινα από την καρέκλα

" Ο Έκτορας ΚΟΚΚΙΝΙΣΕ " φώναξα και είδα την στιγμιαία ανακούφιση στα μάτια του και στη συνέχεια με κοίταξε με ύφος που σκότωνε .

" Τώρα θα δεις " είπε σιγανα

Έτσι και εγώ άρχισα να τρέχω για την πολύτιμη ζωουλα μου . Ανέβηκα τα σκαλιά τρία τρία και έφτασα στον πάνω όροφο πριν καλά καλά προλάβει να κάνει τίποτα .

Αποφάσισα να καθήσω σταυροπόδι στον καναπέ και να τον περιμένω casually.

" Με τρόμαξες βλαμμένη " είπε ενώ με πλησίαζε . Με χτύπησε πειραχτηκα στο κεφάλι και κάθησε δίπλα μου . Μπήκα στην αγκαλιά του και καθήσαμε έτσι για λίγη ώρα .

" Θα το φορέσεις ;" Ρωτησε παραπονεμένα ενώ έβγαλε την αλυσίδα από την τσέπη του .

" Αμέ . Είναι πολύ ιδιαίτερο " είπα και έκανα λίγο πιο πέρα για να μου την φορέσει .

Αφού την κούμπωσε άφησε ένα φιλί στην βάση του λαιμού μου

......

" Ετοιμάσου " είπε όταν μπήκε στο δωμάτιο μου χωρίς να χτυπήσει . Πάλι

" Πρώτα χτυπάμε την πόρτα . " Είπα ειρωνικά ενώ κάθησε στην καρέκλα του γραφείου μου .

" Γεννήθηκα σε καράβι ,θυμάσαι ;"

" Που θα πάμε ; " ρωτησα

" Να γιορτάσουμε τα γενέθλια σου φυσικά . " Είπε απλά και ήρεμα .

Άμα του χώσω τίποτα κάπου να δούμε πόσο ήρεμος θα είναι

" Μην μου πεις ότι θα πάμε σε κλαμπ " είπα ενώ τον κοίταξα με ανακριτικό ύφος

" Φυσικά " απάντησε

" Μα καλά τι ώρα είναι ; " Αναρωτήθηκα και πριν προλάβω να δω το κινητό μου , μου απάντησε

" Τέσσερις και μισή "

" Ε τότε τι μου λες να ετοιμαστώ . Στις δώδεκα δεν θα βγούμε ; " Ρώτησα

" Ναι αλλά εσείς οι γυναίκες θέλετε μισή μέρα για να ετοιμαστητε" είπε και σηκώθηκε γρήγορα από την καρέκλα γιατί έπιασα ένα μαξιλάρι να του πετάξω .

" Μμμ στερεότυπα " είπα ειρωνικά και τον πλησίασα . Έβαλα το χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και έκανα μιτες για να είμαστε στο ίδιο ύψος . Περίπου τουλάχιστον γιατί και πάλι υπήρχε μια διαφορά.