Stuck Together

~Κεφαλαιο 42~

Παρέσα POV

Παρόλο που έγιναν πολλά ,ένιωθα πολύ καλά ψυχολογικά . Ήμουν μια χαρά ,ο κανονικός εαυτός μου . Απάντησα σε μηνύματα που μου ευχοντουσαν περαστικά και τα συναφή . Αλλά εγώ ήθελα άλλο . Εστειλα μήνυμα σε όλες τις κοπέλες που ήξερα ότι οι γονείς  τους τραβάνε βίντεο και ζήτησα να δω το βίντεο που τραυματιζομαι για να καλύψω τα κενά μνήμης που είχα .

Μαζοχα ; Θα δείξει

Υποθέτω ότι έγινε αυτό από το σοκ που πέρασε ο εγκέφαλος , δεν ξέρω . Δυστυχώς κανείς δεν είχε βγάλει το συγκεκριμένο στιγμιοτυπο και άφησα το κινητό κάτω απογοητευμένη. Έστειλα μήνυμα στην Μιχαέλα λέγοντας της τι έγινε περιληπτικά και ναι . Βαριόμουν οπότε κατέβηκα κάτω και έβαλα το νετφλιξ ενώ η κυρία Φρόσω ετοίμαζε φαγητό .  Σιγά σιγά τα μάτια μου έκλεισαν και με πήρε ο ύπνος στον καναπέ.

" Παρασκευή ; Ξύπνα " είπε η κυρία Φρόσω

" Τι έγινε ;" ρώτησα και τεντωθηκα

" Εγώ τελείωσα με το σπίτι και θα φύγω . " Μου χαμογέλασε

" Εντάξει . Ο Έκτορας ;" Ρώτησα

" Έφυγε αλλά δεν καταλαβα που πάει " μου απάντησε και εγνεψα

Ανέβηκα πάνω στο δωμάτιο και πήρα το κινητό μου . Είχα μερικά μηνύματα αλλά τα αγνόησα

Βλαμμένο🖕

Που είσαι ;

Του εστειλα μήνυμα αλλά δεν έλαβα απάντηση . Κατέβηκα και μου έβαλα να φάω .

Μακαρόνια με κύμα μμμμμμμμμ

Έβαλα ένα πιάτο με τα χίλια ζόρια γιατί το δεξί ήταν άχρηστο . Έπρεπε να μάθω πως να είμαι ένας πλήρως λειτουργικός άνθρωπος με το αριστερό χέρι . Έκατσα στο σαλόνι και έβαλα μια ταινία . Αφού τελείωσε μπήκα ξανά στα σοσιαλ αλλά ακόμα δεν μου είχε απαντήσει ο Έκτορας

Μα καλά που εξαφανίστηκε ;

Ήταν απόγευμα οπότε αποφάσισα να πάω μια βολτουλα . Έβαλα το μπουφάν μου όπως όπως και βγήκα έξω . Κατευθύνθηκα προς ένα πάρκο που υπήρχε εκεί κοντά . Κάθησα σε ένα παγκάκι και κοίταζα τους ανθρώπους που περπατούσαν . Όλοι κάπου πήγαιναν, βιαστηκά, δεν κοιτούσαν τριγύρω .

Πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά μου . Έχω καιρό να του μιλήσω και δεν νομίζω να ξέρουν τι έχει γίνει .

" Ναι " είπε κουρασμένα

" Μπαμπά ;"

" Παρέσα! Τι κάνεις κοριτσάκι μου ;"

" Μπαμπά!" Είπα και άρχισα να κλαίω στο τηλέφωνο λέγοντας του έχει συμβεί .

" Ο μωρό μου μην κλαίς . Θες να έρθουμε για λίγο να σε δούμε ; "

" Όχι δεν χρειάζεται , μπαμπά . Απλά πήρα να σου το πω για να ξέρεις . Μέχρι να έρθεις λογικά θα έχω γίνει φαλαινακι . "

" Γιατί παιδί μου ;"

" Γιατί δεν ξέρω πότε θα μπορώ να κάνω γυμναστική ξανά " απάντησα γελοντας με την κατάντια μου

" Δεν νομίζω . Κάτι θα βρεις να κάνεις " είπε κάνοντας με να γελάσω

"  Η μαμά που είναι ;" ρώτησα

" Κοιμάται " είπε και τότε θυμήθηκα την διαφορά ώρας

" Σε ξύπνησα ; " ρώτησα ενώ ήξερα ότι μάλλον έχω κάνει γκάφα

" Όχι μην ανησυχείς . Τώρα θα έπεφτα για ύπνο " είπε και ξεφυσιξα ανακουφισμένη

" Εντάξει τότε , καληνύχτα " είπα και το έκλεισα . Αμέσως δονηθηκε το κινητό μου

Βλαμμένο 🖕

Που είσαι ;

7:46

Εσύ που είσαι ;

Εξω. Κάπου ...

Γύρνα σπίτι .
Είναι βράδυ

Νο σιτ Σέρλοκ

Απάντησα νευριασμένα . Εξαφανίζεται για ώρες και ξαφνικά προσπαθεί να με ελέγξει . Σηκώθηκα και άρχισα να επιστρέφω βγήκα στον κεντρικό . Άρχισα να περπατάω και πέρασα στο απέναντι πεζοδρόμιο για να μπω στο στενάκι . Λίγο πριν στρίψω , είδα τον Ματθαίο με έναν φουσκωμένο τυπα να συζητάνε . Επιταχυνα το βήμα αλλά δυστυχώς με πρόσεξε και χαμογέλασε πονηρά . Προσπάθησα να τρέξω αλλά το χέρι μου πονουσε με κάθε τραδασμο. Άρχισα να πανικοβαλλομαι μπήκα στο στενάκι επιτέλους και κοίταξα πίσω μου αχγωμενη . Καθόταν στην στροφή και με παρατηρούσε χωρίς να κάνει τίποτα . Απλά χαμογελούσε με ένα πολύ κριπι τρόπο . Συνέχισα να περπατάω βιαστικα μέχρι που έπεσα πάνω σε κάποιον

" Σκατα " είπα μέσα στο πόνο μου

"Ερχόμουν να σε βρω " είπε

" Το χέρι ΜΟΥ " είπα καθώς με αγκάλιασε ο Έκτορας

" Ο Ματθαίος με ακολούθησε " είπα και κοίταξε γύρω γύρω νευριασμένος

" Απλά πάμε να φύγουμε " είπα και τον προσπέρασα