Stuck Together

~Κεφαλαιο 39~

Παρέσα POV

Έχουν περάσει δύο βδομάδες απο εκείνο το μεσημερι που συζηταγαμε στο δασάκι . Πλέον πηγαίνουμε εκεί όταν θέλουμε να κάνουμε βόλτα. Είμαστε πολύ καλύτερα αλλά κάθε φορά που σκέφτομαι ότι για αυτόν είμαι η μικρή αδερφή στεναχωριέμαι ακόμα περισσότερο . Πλέον το έχω παραδεχτεί ότι μου αρέσει ο Έκτορας . Δεν το αρνουμαι γιατί πολεμάω τον ίδιο μου εαυτό .

Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα έχω βγει δύο φορές με τον Διονύση και άλλη μία τρεις φορές. Την τελευταία με φίλησε και ανταποκρίθηκα για λίγο αλλά μετά το έκοψα και του ξεκαθάρισα την θεση μου . Ότι αυτο το διαστημα είμαι αλλού και δεν τον βλέπω με αυτόν τον τρόπο . Αφήστε που μας είδε και ο Άρης και το σφύριξε στον Έκτορα και όταν γύρισα σπίτι έγινε ένας μικρός χαμός

*Φλασμπακ*

Μπήκα σπίτι και αμέσως είδα έναν Έκτορα νευριασμένο.

" Τι έγινε ;" ρώτησα

" Ποιος ήταν αυτός που φιλουσες ;"

" Που το έμαθες ;"

" Έχω παντού φίλους . Ποιος ήταν ;"

" Δεν έχεις δικαίωμα να ανακατεύεται " είπα νευριασμένη που νομίζει ότι μπορεί να ανακατεύεται έτσι

" Πες μου ποιος ήταν . Δεν θα ξαναρωτησω " φώναξε πιο νευριασμένα .

Τώρα άμα του πω θα γκρεμίσει το σπίτι

" Ο Διονύσης " είπα

" Ποιος είναι αυτός πάλι ;"

" Αυτός που χορευα στο κλαμπ" είπα γρήγορα και περίμενα την έκρηξη

" Αυτος που χόρευες στο κλαμπ . Που στον διαολο σε βρήκε ;" Ρώτησε τόσο ήρεμα αλλά παράλληλα πολύ θυμωμένα

" Πάει στο σχολείο μας " είπα αλλά το μετάνιωσα " κοίτα δεν τρέχει τίποτα του ξεκαθάρισα ότι δεν νιώθω έτσι " είπα αν και κανονικά δεν πρέπει να του δίνω και εξηγήσεις

" Μείνε μακριά του . Είναι μαλακας " είπε αλλά φάνηκε να ηρεμεί κάπως

" Πως το ξέρεις ; Αφού δεν τον γνωρίζεις καν; " Είπα

" Εγώ τους καταλαβαίνω από μακριά " είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο και κατευθύνθηκε στο σαλόνι όπου και άρχισε να παίζει με το PS4

" Άρα το ίδιο λες και για τον εαυτό σου ;" Ρώτησα και με κοίταξε στιγμιαία

" Μικρή , μην με προκαλείς εμένα " είπε απειλητικά και άρχισα να γελάω σαν ψυχοπαθης

" Α ναι ε;; Πάμε έναν γύρω ;" Τον ρώτησα αναφερόμενη στο παιχνίδι που έπαιζε. Ευτυχώς το ήξερα γιατί το ίδιο έχει και ο Άλεξ . Κάθε φορά που πήγαινω σπίτι του ,παίζουμε .

Μετά από κάμποσους γύρους τον είχα νικήσει τις περισσότερες φορές

" Καλά που έμαθες να παίζεις ;" είπε ψιλό κατσουφιασμενος

" Έχω γνωστούς " απάντησα αόριστα και γέλασε

" Τότε να παίζουμε πιο συχνά " είπε " Μικρή μου πάω να διαβάσω τα λέμε το βραδάκι είπε και μου φίλησε το μέτωπο .

Αχχχ τι μου κάνει μεσημεριατικα

*Τέλος φλασμπακ*

"Τι σκέφτεσαι πάλι ;"με διέκοψε ο Έκτορας. Σήμερα ήταν Σάββατο και ήταν ο τελευταίος αγώνας της δεύτερης  φάσης . Άμα κερδίσουμε παιρναμε final4 . Οπότε το άγχος είναι στα ύψη

" Τον αγώνα σήμερα το βράδυ " είπα και  κοίταξα έξω από το παράθυρο . Έβρεχε και έκανε κρύο

" Θες να σε πάω ;" Με ρώτησε

" Ναι αλλά είναι μακρυά . Είναι στο Πέραμα " είπα

"Δεν πειράζει θα βάλουμε Google maps " είπε και χαμογέλασα . Συνέχισα να τρώω τα δημητριακά μου και μπήκα στο ινσταγκραμ να χαζεψω

______________________________________

Γεια σε όλους

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που διαβάζετε την ιστορία μου και ψηφίζετε . Είναι πραγματικά πολύ ενθαρρυντικό και το εκτιμώ πολύ 💋😉

Μέχρι το επόμενο ( που μπορεί να είναι και σήμερα )

~Νωραα~