Crazy Over You (BXB) ✔

His POV

"Casthan..." My heart beat fast when I heard his angelic voice. His eyes... his blue orbs that make me feel like I'm drowning when I'm staring at them. They are so beautiful. Caius is so beautiful, and he's mine.
 
"Caius..." I called his name, and he smiled at me. The smile that always makes me weak. I was trying to hold his hand, but he's slowly disappearing in front of me. 
 
"Caius?" I called him nervously. My eyes start to sting. He's fading. No... I can't lose you. Please... don't leave me. I'll die.
 
Then, all of a sudden, I woke up. I opened my eyes and I was shock when I met blue eyes but darker ones.
 
"Who the fuck are you?" Malamig kong sinabi at biglang napagtantong nakatali ako. "What the fuck is this?! Get off me from this!" I growled and tried to remove the ties.
 
Then I remembered that Caius is not here anymore. It's just a dream. He's gone, and he's with some fucktard named Gaze. How dare he get my Caius while I'm here in a fucking mental hospital?!
 
"First of all, I'm not stupid. I'm Jaime Lee Dela Cruz, I'm your new nurse. And last thing, I'm not a coward because the real coward is you." Sinamaan ko ng tingin ang lalaking nasa harapan ko. I tried to avoid his eyes because it made me remember my Caius.
 
"Your eyes! Remove your eyes! How dare you steal the eyes of my Caius! You fucking bastard!" I shouted. The rage was flowing into my body. Gustong gusto kong magwala, gusto kong makawala sa lubid na ito. Gusto kong makita si Caius. I want him back, and I'll kill Gaze!
 
Nang magising ako mula sa pagpapatulog niya sa akin ay nagdilim ang paningin ko at tanging nais ko lang ay makita si Caius. I need to get out of here.
 
Hinampas ko siya sa pader at sinakal, unti-unti ko siyang itinaas habang kinukuha ang susi ng kwarto. Pilit naman siyang kumakawala at nakikiusap na mag-usap kami ng maayos. 
 
"P-Please?" His voice broke and I couldn't help but look into his eyes. Nanghina ako doon at unti-unti ko siyang binitawan. It triggers me to remember everything. Kung paanong mas pinili ni Caius ang lalaking iyon kaysa sa akin, kaysa sa pagkakaibigan namin.
 
I have gone wild, all I can see is red. I want to remove all this pain. I want to die. I'd rather kill myself than not have Caius.
 
 
 
 
"Mr. Castro, I'm not scared of you, put that in your mind. At tungkol diyan sa sinabi mo, hindi totoong napilitan ako dahil in-assigned lang ako dito. Every nurse can ask for the head doctor to change our shift, ginawa ko ba? Kung takot ako sayo ay dapat sana wala ka ng kausap ngayon. Heck, I can even touch you like this, because I'm not scared. Pinakakawalan kita kasi kahit alam kong may violent tendencies ka ay nagtitiwala parin ako sayo. Hindi ka baliw, nabulag ka lang sa sobrang pagmamahal. You get it now?" I stared at him. Hindi ko alam kung maniniwala o hindi. Ayoko ng magtiwala dahil sa huli ako rin ang maiiwan. He's just doing this for the sake of money. I'm crazy, I'm sick. Sino pa ang gustong makasama ako?
 
But as the days passed, it changed my beliefs. He's different from all the nurses I've met. He's kind. He has strong patience when it comes to me. Kahit na nasasaktan ko na siya, physically and mentally, he stayed. Nanatili siya kahit ilang beses ko na siyang pinaiyak. Even if I'm always calling him Caius, he's still beside me. Helping me to get better, to forget Caius and to be a better person.
 
"Hmmm... okay. Good night, Casthan... I love you..." Jaime whispered and caressed my face. I smiled and held his hand. I took him. I took his innocence, and yet he still loves me.
 
Wait... he loves me? 
 
Napatingin ako sa mata niya and all of a sudden I remember Caius. I was imagining that he is the one who's saying this. 
 
But before I realized that this was not him, my mouth automatically answered, "I love you too, Caius... don't leave me..." 
 
I felt Jaime's froze beside me. I want to take back what I said, but I'm too sleepy. Bago pa ako makapag-sorry ay hinila na ako ng antok.
 
Damn it. I hurt him again.
 
 
"Did I make you cry? Is it about last night? Masyado ba akong naging mabilis? N-Nasaktan ba kita kagabi?" Tanong ko ng makita ko siyang umiiyak. I don't know, but I hate to see him crying. It hurts so much. Mas gusto ko pang ako ang masaktan kaysa ang makita siyang umiiyak.
 
Hindi ko na maalala ang nangyari kagabi. All I know is that I made love to the most beautiful person I've met. 
 
Babawi ako. Hindi ko na ulit siya papaiyakin. He changed me, and yet I'm just hurting him. I don't deserve his love, but I want it. Gusto kong ako lang ang mahalin niya. I'm thankful because I met him. Dahil sa kaniya, nakalimutan ko ang sakit na idinulot ni Caius. Dahil sa kaniya ay natutunan kong magmahal ulit. Na mas higit pa sa pagmamahal na inalay ko kay Caius.
 
 
"Look at this, son." Napatingin ako sa ama ko nang may hinagis siya sa lamesa ko. It was a brown folder.
 
Kumunot ang noo ko at binitawan ang mga papeles na tinatrabaho ko. I held the brown envelope, "What is this?" Seryoso kong tanong.
 
"See for yourself. Hindi nga ako nagkamali sa baklang 'yon. He's just using you for your money. A gold digger faggot." Ngumisi siya. Ikinuyom ko ang kamao ko at sinamaan siya ng tingin.
 
"Stop it, old hag. Or else, I'll not help you in your fucking business." Banta ko ngunit tumawa lang ito.
 
"Masasabi mo pa kaya 'yan kung makikita mo ang nasa loob niyan?" 
 
Muli ko siyang sinamaan ng tingin at dahan-dahang binuksan ang brown from the folder. Kinuha ko ang laman noon at isa-isang tinignan.
 
Agad nagdilim ang paningin ko at halos pumutok ang ugat ko sa galit. Paulit ulit kong tinignan ang larawan kung saan nakita ko ang magandang ngiti ni Jaime kasama ang ibang babae.
 
It's Jusa. The girl who had feelings with my Jaime. I already warned Jaime to stay away from this fucking woman. Pero anong ginawa niya? Nakikipaglandian pa siya.
 
"Is this edited?" Mariin kong tanong sa ama ko habang nilulukot ang pictures.
 
"Do you think it is?" Humalakhak pa ang ama ko na lalong nagpagalit sa sistema ko. No, it's not edited. It's real. Jaime's cheating on me. Jaime is hugging that bitch.
 
"Hindi lang iyan. This is the worst." Muling nagsalita ang ama ko at hinagis ang isang picture. It was Jaime, leaning toward Jusa while caressing her tummy. 
 
Nanlaki ang mata ko nang makitang may umbok iyon. Jusa's pregnant, and Jaime is the father?
 
"Fuck!" Malakas kong mura sabay hawi ng mga gamit sa lamesa ko.
 
"Stop it! The papers!" Pagpigil sa akin ni Dad, but I was already blinded by my anger.
 
"Leave, old hag." Punong puno ng galit ang boses ko. I wanted to punch my dad, but I controlled myself.
 
"B-But.."
 
"I said fucking leave or I'll kill you!!!" Malakas kong sigaw at idinuro ang pintuan. Namutla ang matanda at agad lumabas ng opisina ko.
 
"Ahhhh!!!" Sigaw ko at itinumba ang lamesa. Tumayo ako at pinagsusuntok ang pader.
 
"Why, Jaime?! Why?!" Kasabay ng pagwawala ko ay ang pagluha ko. It hurts so much. Akala ko ba mahal niya 'ko? Bakit may iba? Tapos ay binuntis niya pa? Is this his true color?
 
"Fuckkk!" Muli kong sigaw at sabay sabunot sa ulo 'ko. Ramdam ko ang dugo na tumutulo mula sa kamao ko pero hindi ko nararamdaman ang sakit. 
 
Akala ko iba ka, Jaime. But you're the worst. Sana hindi na lang kita minahal. Makikita mo. Pagsisisihan mo ang ginawa mo sa akin.
 
When the night came, I went to the high-class bar to calm my mind. I'm with Sabrina, but I'm not paying attention to her. I'm just drinking booze to death. I want to forget the pain. Gusto kong maalis sa isipan ang litrato na 'yon. I want to make myself believe that it is all just a dream. Hindi magagawa sa akin ni Jaime 'yon. Mahal niya ako.
 
"Casthan..." Napamulat ako ng mata nang marinig ko ang boses ni Sabrina. Ang kamay niya ay nasa hita ko at unti-unting umaakyat. Halos kumandong na siya sa akin at sobrang lapit ng mukha niya.
 
I can feel her breath on my cheek. Iniwas ko ang ulo ko pero bigla kong naalala ang mga litrato. The anger started to flare up. Bago pa humiwalay ang bigong Sabrina ay hinila ko siya at hinalikan ng mariin. Kung kaya niyang gawin, pwes ako din.
 
She was shocked, but later on, I feel that she's smiling. She kissed me back while her hands were on my fly.
 
"Be mine..." Ungol niya at doon ako nagising. Agad ko siyang tinulak at nahulog siya sa upuan. She shouted in pain, but I didn't care. Umalis ako sa bar na 'yon at umuwi sa hotel na tinutuluyan ko. I fixed my things. Bukas ay uuwi ako at kakausapin si Jaime. 
 
Pinunasan ko ang labi ko at nag-toothbrush ng maraming beses. I'm sorry, Jaime. I didn't mean to kiss her. My lips are only yours. 
 
 
 
It's real. He's cheating on me. Hindi ko na kailangan ng paliwanag. Kitang kita na ng dalawang mata ko. Nakaakbay si Jaime kay Jusa habang nagtatawanan. Kakalabas lang nila ng OB-gyne.
 
Napatingin siya sa akin at gulat agad ang kumalat na reaksyon sa mukha niya. He must have been shocked because I saw him cheating. Huli kana, Jaime. I fucking hate you.
 
I spent my night again with Sabrina at the bar. Hindi ko na alam ang ginagawa ko. Namamanhid ako sa sakit ngunit hindi ako makaiyak. I kissed Sabrina, but all I could see was Jaime's face.
 
Nagulat ako nang makita ko siyang naghihintay sa labas ng condo ko. The pain was visible in his eyes while watching me kiss Sabrina. I smirked. Wala kang karapatang masaktan. Mas malala pa ang ginawa mo sa akin.
 
Habang tinitignan siya ay naalala ko ang nakita ko kanina. Mas lalo akong nanginginig sa galit. Gustong gusto ko siyang saktan. Gusto kong maghiganti sa ginawa niya sa akin. Just like I said, you'll regret what you did to me.
 
"Look at me, Jaime. I want you to watch me as I fuck her. You don't have the right to look away." Bulong ko sa kaniya at pumasok sa condo. 
 
Nakaupo siya sa sofa at blankong nakatingin sa amin ni Sabrina. Mas lalo akong nagalit. Wala siyang pake. 
 
I fucked Sabrina in front of Jaime. But my eyes were looking at him, watching his reaction. Parang may punyal na nakatarak sa puso ko habang tinitignan ang walang buhay niyang mata ngunit lumuluha.
 
What's on your mind, Jaime?
 
At nang matapos kami ay doon ako nahimasmasan. Nawala ang kalasingan ko. Doon mas naging klaro ang isipan ko. 
 
What the fuck did you do, Casthan?
 
Nang subukan ko siyang hawakan ay agad siyang lumayo na para bang may malala akong sakit. Piniga ang puso ko at gustong maiyak sa ginawa niya.
 
When he asked me if I had fun. I answered yes. When he asked me if I love Sabrina. I answered yes. But it's all just a lie. Parang may sariling buhay ang bibig ko at sinagot iyon. Kitang-kita ko ang sakit sa mukha niya.
 
What's happening to me?
 
Ngumiti siya ng malungkot, "I'm sorry if I failed as your boyfriend, Casthan. Hinding hindi na ako magpapakita sayo, katulad ng gusto mo... I will set you free now. Akala ko tayo nga hanggang sa huli ngunit ngayon hindi na mangyayari. Kasi sumusuko na ako. Y-Yung ginawa mo kanina, it was below the belt. Para mo narin akong tinapaktapakan hanggang sa mamatay. You are so heartless, you know that? Pero nanatili parin ako dahil mahal kita. Dahil gusto kong magka-ayos tayo. But after what you did to me? Nagising na ako sa katangahan ko. I'm tired of thinking all of the possible reasons why you did this to me. Wala akong ginawang masama sa 'yo and yet, here I am, dying because of pain." Para akong dahan-dahang pinapatay habang sinasambi niya ang mga salitang 'yan. Did I really hurt him so much? Sumobra na ba talaga ako?
 
"Ito na ang huling beses na makikita kita dahil alam ko... nasa tuwing titignan kita ay maaalala ko ang nangyari ngayon gabi. Maaalala ko kung paano mo ako pinatay ng paulit ulit." 
 
No... I hurt him again. Where did my promise go? Sabi ko hindi ko na siya muli paiiyakin ngunit ano 'tong nagawa ko?
 
"I'm sorry, Casthan at... salamat sa lahat ng ipinakita mo sa aking pagmamahal kahit alam kong panandalian lang. Hanggang sa muli, masaya ako dahil nakilala kita. Paalam." Kasabay ng pagtulo ng luha ko ay ang pagtalikod niya.
 
Sa buong buhay ko ay doon lamang ako natakot ng husto. Sa bawat paghakbang niya palayo ay pinapatay ako. 
 
Hindi ko kaya. Mamamatay ako.
 
"You can explain tomorrow, Casthan. Now, lay beside me. I want you to sleep. Tignan mo 'yang mata mo. Halatang pagod. Bukas na tayo mag-usap, hm?" Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya. Paano ko magawang saktan ang taong 'to? Walang kapatawaran ang ginawa ko ngunit ito... nagagawa niya pa akong ngitian. 
 
But his eyes are different. It was full of pain and disappointment.
 
I'm so sorry, Jaime.
 
Hinaplos niya ang noo ko, "Tulog na tayo. I love you, Casthan." Umiiyak akong tumango at mas sumiksik sa kaniya. Bukas aayusin ko lahat ng ginawa ko. Kahit araw-araw pa kitang ligawan basta wag ka lang mawala sa tabi ko.
 
"I love you too." Malambing kong sinabi at payapang nakatulog sa bisig niya na kinabukasan ay pinagsisihan ko rin.
 
 
 
"Jaime?" I called his name when I didn't see him in my room. Nilibot ko ang buong bahay ngunit wala akong nakita kahit anino niya.
 
Agad akong kinabahan at bumalik sa kwarto upang magbihis. Napatigil ako ng makita ang isang pamilyar na singsing sa side table ko.
 
It was the promise ring that I gave to Jaime before I left for a business trip.
 
Nanghina ang tuhod ko at napaluhod habang hawak iyon. Tinitigan ko 'yon at unti-unting bumuhos ang mga luha ko.
 
Umalis na siya. Iniwan na talaga niya ako. Wala na siya.
 
Hawak-hawak ang singsing ay agad akong lumabas at sumakay ng kotse. Halos paliparin ko na iyon para makapunta agad sa bahay nila Jaime. Madami akong nabanggang kotse pero wala akong pake. Kailangan ko siyang maabutan.
 
I will not let him leave me. We will fix this.
 
"Wala na po sila. Kakaalis lang po. Mukhang malayo ang pupuntahan dahil ang dami po ng dala 'e saka mukhang nagmamadali. Bakit po?" Natulala ako sa lalaking tinanungan ko at hindi nakasagot sa kaniya. Walang buhay ko siyang tinalikuran at sumakay ng kotse.
 
Paulit-ulit na naglalaro sa utak ko ang mga salitang iniwan na ako ni Jaime. Pinaghahampas ko ang manibela at sinabunutan ng sarili.
 
Umiyak ako na parang bata habang paulit-ulit na sinasambit ang pangalan niya. "Jaime... come back, please."
 
Ngunit sa bawat araw na nagdaan ay walang dumating. Lahat na ginawa ko upang mahanap siya ngunit wala akong natagpuan. I even printed his pictures and placed them on my walls so I could feel that he's still here.
 
Hindi ako pinatulog 'non. Kasabay ng paghahanap ko sa kaniya ay ang gabi-gabing pagsira ko sa sarili ko upang makalimutan ang sakit. I even tattooed his name on my chest.
 
 
 
"Casthan, please. Ako na lang. I'm better than him. I can bear a child! I love you so much." Umiiyak na Sabrina ang nabungaran ko sa pintuan ng condo ko.
 
She's a mess. Amoy ko sa kaniya ang alak at lasing na lasing siya. Sobrang gulo ng buhok niya at nagkalat ang itim sa mata niya.
 
"Go home, Sabrina." I coldly said to her. She smirked and to my shock, she pulled out a gun. Nakatutok na iyon sa dibdib ko.
 
"Kung hindi ka lang din naman mapupunta sa akin, mas magandang mamatay ka na lang." At tumawa siya na parang baliw.
 
Umigting ang panga ko at sinubukang agawin ang baril niya ngunit huli na ang lahat, ipinutok niya na iyon. Napapikit ako at pinakiramdaman ang tama ng bala ngunit wala akong naramdaman.
 
I opened my eyes, and I saw Sabrina who's coughing blood.
 
 
 
Doon na nagsimula ang kalbaryo ko. Sabrina was dead on arrival, and her death caused her parents to be angry at me. Galit na galit sila sa akin at sinubukan nila akong pinapatay ngunit mas nauna ang tatay ko sa pag aksyon.
 
They put me in a mental hospital, and I don't even know why! Pati sila ay naniwala na pinatay ko si Sabrina. Akala nila ay nawala na ako sa katinuan dahil sa pagkawala ni Jaime.
 
Naghalo-halo ang emosyon sa akin. The pain, the anger, and the betrayal. How dare they do this? Paano ko na mahahanap si Jaime kung nakakakulong ako dito?
 
Sa bawat araw na nasa hospital ako ay wala akong ginawa kundi ang magwala at hanapin si Jaime.
 
I lost my mind because of that. Nawalan ako ng pag-asa at mas pinili na lang saktan ang sarili ko. I want to die. I better die.
 
 
 
"J-Jaime..." Bulong ko nang masiguradong siya talaga ang nasa harapan ko. "B-Bakit ngayon ka lang?" Halos lumuhod ako para sa tanong na 'yon. I need his answer. 
 
Noong araw na 'yon ay muli ko na naman siyang nasaktan. Nagdilim ang paningin ko nang banggitin niya ang salitang pinaka-ayaw ko.
 
I cried and begged him not to leave me. Hindi ko sinasadya. I was traumatized by that word. Ayoko ng gumising na umaga na hindi siya nakikita. I want him to always be beside me.
 
"Bakit nga ba kasi ako umalis? Bakit nga ba kita iniwan noong araw na 'yon?"
 
Natigilan ako sa sagot niya at niyakap siya ng mahigpit. "I-I'm sorry... it's my fault. If I just didn't hurt you, maybe you still love me and we're still together." Umiiyak kong sinabi. Not letting go of the hug. I know that apologizing is not enough. Nasaktan ko na siya sobra pero gusto ko siyang bumalik. "But I swear, every day and every night I'm always regretting it. Sising-sisi ako dahil sinaktan ko ang taong pinakamamahal ko. Kasalanan ko naman talaga lahat... kung bakit ka nawalan, kung bakit mo ako iniwan... kaya ngayon nagdudusa ako. I'm sorry, Jaime. I'm really sorry..." Dagdag ko pa.
 
Nakalabas ako ng hospital at kasama ko parin si Jaime. Dahil sa kaniya, nagkamabutihan kami ng pamilya ko. He's my angel, my savior, and my cure. 
 
I'm not the guy who's praying, but every night, I'm always talking to Him to get Jaime back. Ngayon ay tinupad na niya. I was so thankful.
 
 
 
"What's the use of my life if I can't have you?" Madamdamin kong sinabi sa kaniya. Pinagmasdan ko ang mata niyang puno ng luha. Piniga ang puso ko. "Mas maganda pang mamatay ako kaysa ang mawala ka sa piling ko." I kissed his forehead and wiped his tears. Ayoko talaga siyang nakikitang umiiyak.
 
"Mahal na mahal kita." Bulong niya na kinagulat ko.
 
"W-What did you say?" I asked nervously. This is not a dream, right?
 
Tumawa siya at hinaplos ang panga ko. "I love you so much, Casthan Castro." Muli niyang sinambit kaya napaluha ako. Parang sasabog ang puso ko sa saya.
 
"T-Thank you, Jaime! I love you too! I will not waste this chance again. If this is a dream, don't wake me up." I cried at his shoulder.
 
And that night, I proposed to him and when he said yes.
I cried in happiness. Hinding hindi ko na 'to sasayangin. Hinding-hindi ko na ulit siya papakawalan.
 
"I love you so much, Jaime." Bulong ko sa kaniya at ngumiti siya.
 
"I love you too." And man, that was the happiest day of my life.