Chapter 42😈
Masayang kumakain ng umagahan si Lalisa habang kasabay ang daddy niya!
Dahil nangako itong ihahatid siya sa school dahil wala namang masayadong clients si Jungkook kaya mahahatid niya ang anak niya.
Lalisa:Daddy! Dont forget this night!
Jungkook:Of course baby,you look so happy huh? Gumaganda ka lalo!
Natawa naman si Lalisa na may halong kilig dahil sa sinabi ng ama.
Lalisa:Gwapo ang daddy ko ehh,kanino pa ba magmamana? hehehehe...
Pinisil ni Jungkook ang pisngi ng kanyang anak dahil sa ka-kyutan nito.
Sana:Good morning! Baby!
Sabay halik ni sana sa buhok ni Lalisa, kahit alam ni Lalisa na nagpapanggap lang itong mabait dahil nasa harap niya ang ama ay binati niya parin ang ina ng may matamis na ngiti sa labi.
Lalisa:Good morning too mommy!
Nginitian ni Sana ang bata pagkatapos niyon ay lumapit ito kay Jungkook.
Akmang hahalikan niya ang pisngi ni Jungkook ng umiwas ito at tumayo.
Jungkook:Lets go baby?
Tumango lang si Lalisa.
Nang lumapit na si Lalisa sa kanya ay agad niyang hinawakan ang kamay nito.
Akmang hahakbang na sana sila para maglakad papalabas ng biglang nagsalita si Sana.
Sana:Why are you always do this to me huh?
Bakas sa boses ni Sana na umiiyak na ito. Pagod na talaga siyang pakinggan ang pagrereklamo nito.
Akmang hahakbang ulit siya ng magsalita nanaman ito.
Sana:Alam mo ba Jungkook ang sakit sakit na ng pinaparamdam mo sakin! Limang taon na tayong magkasama pero bakit yung babae pa din ang laman ng puso mo ha! Jungkook! Nandito naman ako ehh! Kalimutan mo na siya! Limang taon na Jungkook! Limang taon na! Sana ako naman sa pagkakataong to!
Pagak na iyak ni Sana.
Ang kapal ng mukha nitong sabihin iyon?
Nilingon niya muna si Lalisa.
Jungkook:Anak pwede bang mauna kana sa kotse?
Tumango naman si Lalisa at agad na nagpunta sa parking lot ng mawala si Lalisa Ay doon na niya hinarap si Sana.
Mapakla siyang natawa.
Jungkook:Kahit kailan hindi kita mamahalin! Alam mo kung bakit? Dahil hindi ikaw siya! At kahit kailan hindi mo siya mapapantayan!
Ayaw niya na ng madaming salita bahala na ito sa buhay nito! Wala naman siyang paki sa babaeng yun.
Akmang hahakbang ulit si Jungkook ng magsalita nanaman si Sana.
Sana:Ano bang meron siya ma wala ako huh? Sabihin mo lang handa akong ibigay yun!
Hindi niya hinarap si Sana.
Jungkook:Lahat ng pagkatao niya wala sayo! Kaya wala kang mapapala sakin! Dahil siya lang at siya lang ang tinitibok ng puso ko!
Hinarap niya si Sana.
Jungkook:And you! You are just nothing!
Ipapamukha niya talaga sa babaeng to na wala itong puwang sa buhay niya at kahit kailan hindi mangyayari yun!
Lumuhod si Sana sa harap niya! Tskk! Hindi siya madadala sa kaartihang to!
Sana:Please jungkook! I'm begging! Pleasee! Maawa ka! I love you at hindi ko alam kung pano mabuhay kung wala ka pleasee!
Jungkook:Maraming lalaki diyan na nagkakarandapa sayo yun nalang ang patulan mo! Dahil kahit magpakamatay ka pa diyan o ano pa ang gawin mo hindi ko maiibigay yang pagmamahal na hinihingi mo!
Tinalikuran niya ito ng may maramdaman siyang may yumakap sa binti niya.
Jungkook:F*ck! You desperate! Bitawan mo ko!
Sana:Please Jungkook! Ako nalang! Ako nalang!
Jungkook:Tigilan mo na ako Sana bago pa kita mapalayas sa mansion na ito!
Sa pagkakataong yun unti unti ng bumitaw si Sana sa pagkakayakap sa binti ni Jungkook.
Jungkook: If this will happen again hindi na talaga ako magtitimpi na kaladkarin ka papalabas ng bahay na ito. Remember that!
Kasabay non ang pagtalikod ng bulto at nilisan ang mansion.
Si Sana naman ay umiiyak! Mukhang wala na siyang pag asa kay Jungkook!
Wala siyang nagawa kung hindi ang umiyak ng umiyak sa sahig na iyon.
Nang makapasok si Jungkook sa kotse ay agad niyang pinaandar ang makina para makaalis na sila.
Lalisa:Daddy?
Jungkook:Yes baby?
Lalisa:Bakit kayo parating ganon ni mommy?
He felt sorry for his daughter dahil palagi nalang itong nakikita ang pag-aaway nila ni Sana.
Jungkook:Baby, maybe when you grow up you will understand everything. Just not for now your too young for this situation.
Tumango lang si Lalisa,ito talaga ang gusto niya sa anak niya dahil alam nito kung paano umintindi sa murang edad.
Kaya mahal na mahal niya talaga ang batang ito.
ILANG MINUTO NG MAKARATING NA SILA SA PAARALAN NI LALISA.
Nang makababa sila sa kotse ay agad na siyang nagtanong sa anak kung saan ang Room nito.
Itinuro naman ni Lalisa kung saan ang room nito ng biglang tumunog ang cellphone ni Jungkook.
Inintay ni Lalisa ang daddy niya hanggang sa matapos ang kausap nito sa telepono.
Jungkook:Baby I'm sorry hindi nakita mahahatid sa room niyo my bussiness partner call me for an important matter.
Nalungkot ang mukha ni Lalisa sayang naman hindi makikita ng daddy niya ang teacher niya.
Jungkook:I'm sorry talaga baby,babawi si daddy mamaya diba this night ang dinner natin with your best teacher?
Lalisa:Opo.
Jungkook:Yun naman pala ehh,ede makikita ko pa din yung best teacher mo! Please don't be sad hindi makakaalis si daddy.
Ngumiti si Lalisa ng pilit.
Jungkook:Thats not your smile baby.
Kaya ngumiti nalang siya hanggang sa makakaya niya.
Jungkook:Goodbye baby ingat ka dito,I will just call yaya to pick you up later ok?
Lalisa:Ok po,goodbye din daddy keep your promise ok?
Jungkook: I will baby.
Kasabay non ang paghalik ni Jungkook sa noo ng anak niya at mabilisang bumalik sa kotse dahil nagkaroon ng problema sa ka bussiness partner niya.
To be continued~
