Chapter 36😈
Umaga nanaman at masasaktan nanaman siya ng husto. Paulit-ulit nalang.
Alam niyang dito na titira si Sana dahil magiging isang pamilya na sila ni Jungkook.
Mapait siyang ngumiti.
Lisa:Kayanin mo,kahit masakit lisa,kayanin mo.
Wala siyang pasok ngayon at iyon nga ang pinaka ayaw niya dahil buong maghapon nanaman niyang masisilayan si Jungkook at Sana.
Pinahid niya ang mga luhang tumutulo na.
Lisa:Aalis na ako pag nakasahod nako,pangako yan. Sa ngayon lisa indahin mo muna ang sakit.
Pagkausap niya sa sarili.Huminga muna siya ng malalim bago tinali ang kahabaan niyang buhok.Pagkatapos niyon ay iniligpit niya ang higaan,tinupi ang kumot at pinatong iyon sa ibabaw ng unan.
Inayos niya ang nagusot na bedsheet ng may nakita siyang nakatupi na papel doon.
Lisa:Ano to?
Akmang bubuksan niya na sana iyon ng tinawag siya ni manang Roseng.
Lisa:Opo nandiyan na!
Binulsa niya nalang iyon.Saka lumabas na.
Nang makalabas siya ay nandoon na si manang Roseng at naghahanda na ng umagahan.
Manang Roseng:Pakidala yang mga ulam sa lamesa.
Lisa:Ah sige po.
Agad niya iyong kinuha at ng makarating siya sa hapagkainan ay nandoon si Sana nakaupo.
Pasaglit siyang nahinto at tinignan si Sana at agad naman siyang nag iwas ng tingin.
Nang mailagay niya na ang bowl na may ulam ay agad siyang tumalikod dahil parang kumikirot ang puso niya na si Sana na ang magiging ina sa anak ni Jungkook at hindi siya.
Akmang hahakbang na siya papaalis ng tinawag ni Sana ang pangalan niya,ayaw niya mang lumingon pero ginawa niya.
Lisa:May kailangan po kayo?
Tumayo si Sana at lumapit ito sa kanya,ng makalapit ito sa kanya ay tinignan siya nito mula ulo hanggang paa.
May pang iinsulto ang pagtingin nito sa kanya dahilan para kumuyom ang mga kamao niya.
Sana:So is this the girl na pinagmamalaki nila?
Umikot ang mata nito at tinignan ulit siya nito.
Sana:Better to leave this house poor girl,wala ka ng lugar dito dahil magiging ama na si Jungkook ng anak ko.Or your such a gold digger,inakit mo ang magiging asawa ko para makahuthut ng pera, Am I right?
Nagtitimpi pa siya ngayon,masakit man ang tinuran nito at gusto na niya itong tadyakan sa mukha pinigilan niya ang sarili.
Sana:Ano totoo? Hahaha mga mahihirap nga naman kumakapit sa patalim para mai-angat ang buhay nila,nangangarap ng mas mataas.Mahiya ka naman! don ka pumatol sa ka uri mo! Dahil kahit~
Hindi na natapos ni Sana ang sinasabi dahil malakas niyang sinampal ito.
Lisa:Oo mahirap ako. Given na yun! At hindi ko ikinakahiya yun! Huwag mong husgahan ang pagkatao ko dahil wala kang alam! Kaya kung kumayod sa sarili ko. At kahit kailan hindi ko inakit o anuman si Jungkook! Mahal ko siya hindi ang pera niya! At saka bakit ako mahihiya? Diba ikaw dapat ang mahiya? Sinisiksik ang sarili sa isang lalaki na ayaw naman sa kanya! Hindi ako ang kawawa dito! Ikaw, kawawa ka kasi nanglilimos ng pagmamahal sa isang lalaki na kahit kailan hindi ka naman mamahalin!
Nakita niyang namumula ang mukha nito dahil sa galit!
Akmang sasampalin siya nito ng biglang may nagsalita!
Jungkook:STOP!
Lumapit ito kay Lisa.
Jungkook: Dont! You! Dare! Hurt! My Girl!
May diin na sambit ni Jungkook.
Sana:She slap me first!
Lisa:And you insult me first!
Kasabay non ang pag alis ni Lisa! Lalabas muna siya ng mansion ang sakit sakit na ng puso niya! Hindi niya na kaya!
Nang makalabas siya ay tinawag ni Jungkook ang pangalan niya pero hindi niya ito nilingon.
Tatakbo na sana siya ay may naramdaman siyang yumakap sa balikat niya.
Pero binaklas niya iyon habang ang malulusog niyang luha ay pumapatagaktak na.
Jungkook:Please mag usap tayo! Di ko kayang ganito tayo!
Lisa:Tama na Jungkook!
To be continued~
