𝐃𝐢𝐬𝐞𝐚𝐬𝐞「 JJK 」

17.Bölüm "3.Gün"

Eve geldiğimden beri yüzümdeki sırıtış bir an bile olsun eksik olmuyordu. Lavaboya girdim, aynaya baktım. Ne kadar da aptal gözüküyordum. Ahh, aptal kız. Artık sırıtmasan mı? Elimde değil ki... Hem ne demişti o?

Şu dakikadan sonra sevgiliyiz...

Ayy! Sıcak mı bastı ne?

Yatağıma uzanmış, tavanı izlerken bile hâlâ sırıtıyordum.

Biz sevgiliyiz.

Biz,

Jungkook ile ben!

Resmen sevgiliyiz...

İlk defa söylediğim bir yalan, güzel bir sonuç elde etmişti. Ve şu an ise çok mutluydum... Telefonu elime alıp Jungkook'a mesaj attım.

~Ben: İyi geceler ♡

~Jungkook: İyi geceler, sevgilim.♡

~Ben: Sevgilim mi?

~Jungkook: Sevgilim değil misin?

~Ben: Yhaa, Jungkook. Ben çok mutluyum. Böyle hâlâ sırıtıyorum falan.

~Jungkook: Benim de senden farkım yok ki.

~Ben: Yhaa...

~Jungkook: Yarın sinemaya gidelim mi?

~Ben: Oluur, gideliim.

~Jungkook: Tamam, hadi uyu. Yarın beraberiz...

~Ben: İyi uykular...

Tam telefonu kapatıp şarja takacakken yeniden bildirim gelmesiyle kilidi açtım.

~Jungkook: So Young?

~Ben: Efendim?

Yazıyor...

Çevrimiçi

Yazıyor...

~Jungkook: Seni seviyorum...

~Ben: Şey, ben de. Ben de seni seviyorum Jungkook...

...

Sabah erkenden uyanıp hazırlanırken Jungkook'tan gelen günaydın mesajıyla o aptal sırıtış tekrardan yüzümde yuva yapmıştı. Bundan şikayetçi değildim, ama dizilerde hep alay ettiğim bir konu olmuştu.

Erkek güzel bir iki söz söyler, kızın suratından gülümseme eksik olmazdı. Ne bileyim, bana yapmacık geliyordu. Şimdi ise o anın aynısını, benim yaşamam kadar ironiydi bu hayat...

Dışarı çıkıp, Jungkook'u beklediğimde telefonumu açıp instagrama girdim. Biraz sosyal medyada dolaştığımda Jungkook da gelmişti. Üzerine giydiği deri ceketle acayip yakışıklı gözüküyordu.

"Günaydın." Dedim, hâlâ ve hâlâ gülümserken.

"G-günaydın."

Yanımda yerini alırken elini elime uzatıp avuç içine sardı. Sarmasıyla, kalbim huzura boğuldu...

"Bugün hangi sinemaya gideceğiz?"

"B-bilmem ki, orada seçe-eriz."

"Oluur. Şey, Lee Jong Suk'un yeni filmi çıkmış. Onu izler miyiz?"

"Olur izleriz."

O da benim gibi gülümserken ne konuşacağımızı bilemiyorduk. Eskisi gibi değildik, bir farklıydık. Konuşacak kelime bulamıyor, birbirimize bakarken utanıp başımızı çevirip gülümsüyorduk.