𝐃𝐢𝐬𝐞𝐚𝐬𝐞「 JJK 」

33.Bölüm "Özgürüm..."

Profilimi takip ederseniz sevinirim.

🧡🍁

Kanada'ya geldiğimizde Jungkook eve gitmeden önce birkaç mutfak eşyası almak için markete uğramıştık. Jungkook'un akıcı ingilizcesine hayran kalmıştım. Kanada'nın resmi ana dili %60'ı ingilizce iken, %20'si fransızcaymış. Ve Jungkook hem ingilizceyi hem de fransızcayı akıcı bir şekilde konuşabiliyordu.

Ben ingilizce biliyordum fakat onun kadar akıcı konuşamıyordum.

Sonunda eve geldiğimizde bizi kapıda bekleyen Ae Ra teyze ve Jeon amcayı görmemle yüzümde bir tebessüm belirdi. Yanlarına gittiğimizde bizi kucakladılar. Son derece içtenlikle bize sevgilerini sunmuşlardı.

...

"Jungkook eviniz çok güzel." Gözlerimi Jungkook'un odasından alamıyordum. Bana evin odalarını gezdirirken en son onun odasına gelmiştik. Yeni düzenlenmiş belli olduğu yatağının üzerine otururken ben ayakta duruyordum.

"Gel benimle." Elimi tutup odadan çıkardı. Biraz yürüdükten sonra kitaplığın önüne geldik. Elimi bırakırken hâlâ ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. Kitaplığı büyük bir uğraş sonucu yana çekerken arkasından beliren kapıyla gözlerimi büyüttüm. Jungkook önüme geçip gülümsedi.

"Özel yerimi görmeye hazır mısın?"

Hâlâ olayın şokundayken kafamı salladım. Gülümseyerek elimi tuttu tekrardan ve kapıyı açtığı gibi önümüze çıkan merdivenlerden teker teker çıktık.

Gece olduğu için So Min, Ae Ra teyze ve Jeon amca çoktan uyumuştu. Biz ise bu merdivenlerin nereye çıkacağını bilmediğim bir yere gidiyorduk. Merdivenler bittiğinde önümüzde yine bir kapı belirdi. Jungkook yavaşça kulpu aşağıya indirip kapının açılmasını sağladı. Geldiğimiz yer terastı. Geniş bir yer, gökyüzünün bize yakın olduğu bir yerdi...

"Jungkook burası?"

"Burası benim gizli yerim."

Gülerek konuştuğunda ona bakarken konuşmasına devam etti.

"Herkes buranın kapısının olmadığını düşünüyor. Söylenenlere göre buranın eski sahibi, burada hep sevgilisi ile birlikte zaman geçirirlermiş. Burası onun için çok özelmiş yani. Ama sonunda sevgilisi ile ayrılmışlar ve 2 kapıdan biri olan ve herkesin sadece bu kapının olduğunu düşünen kapıyı söktürüp onun yerine beton döşemişler."

Onu merakla izlerken konuşmasına devam etti.

"Ama 2.kapıyı yerinden sökmeye kıyamamış sanırım, bilemiyorum. Biz buraya taşıdığımızda bizden tek şartı, o kitaplığı yerinden kaldırmamız ve hep orada kalmasıydı..."

"Yhaa... Hâlâ seviyor demek ki..."

"Bilemiyorum, ama kadın onu söyledikten sonra kitaplığa olan ilgim arttı ve hep o kitaplıktan bir kitap alıp okurdum. Biliyor musun, her kitabın sonunda kendileri yeni bir sayfa ekleyip yeni bir son belirlemişler birlikte."

"Bu çok hoş..."

"Evet. Ben artık bir kitap okuduğumda, o kitabın sonuna ikimize ait yeni bir son ekliyorum. Yeni bir mutluluk ekliyorum. Yeni bir sen ve yeni bir ben..."

"Yeni bir biz..."

Gülümsediğinde kollarını iki yana açıp gözlerini aya çevirmeden hemen önce konuştu.

"Buraya geldiğimde yaptığım tek şey, kollarını açıp gökyüzüne bakıp bizi hayal etmekti. Nerede olursak olalım, aynı gökyüzünün altındaydık değil mi? Aynı aya bakıyorduk, biz..."