𝐃𝐢𝐬𝐞𝐚𝐬𝐞「 JJK 」

24.Bölüm "Aptal."

🧡🍁

"Hasta yakını kimler?"

Onu tanımamazlıktan gelecektim. En iyisi buydu.

"Benim." Diyerek öne atıldım. O sırada So Min de yanıma gelmişti.

"Unnie, anneme bir şey olmadı değil mi?"

Mi Na, So Min'e gülümseyerek cevap verdi.

"Hayır, şu anlık bir sorun yok. Sizinle özel konuşabilir miyiz?"

Gözleri beni bulunca kafamı salladım.

"So Min, sen de burada kal canım. Doktor hanımla bir şey konuşup geleceğim."

"Peki abla."

Mi Na'nın arkasından giderken Hoseok koşarak yanıma geldi.

"Annen nasıl? İyi mi, So Young?"

"İyi iyi, merak etme. Doktor hanımla görüşecektim şimdi."

"Ben de geleyim o halde."

Kafamı sallayarak onay verdiğimde gülümsedi ve Mi Na'nın peşinden gittik. Ona ait olduğunu düşündüğüm odadan içeri girdiğimizde Mi Na, kendi sandalyesine oturup bize de oturmamız için rica etmişti. Buruk bir tebessümle yerime oturdum.

"Acaba anneniz kemoterapi görüyor mu?"

"Evet görüyor, doktor hanım."

"Kanser olduğunu biliyorsunuz yani?"

"Evet... Neden sordunuz ki?"

"Anneniz ilaçlar almış, ve bu ilaçlar kanser olan bir hastanın almaması gereken ilaçlar."

"Anlayamadım?"

"Son zamanlarda annenizin hiç ilaç kullandığını gördünüz mü?"

"Hayır, fark etmedim."

"Bakın, çok şiddetli ağrı kesiciler kullanmış, mide hapları... Daha bir çok farklı ilaç türü anlayacağınız. Bunlar kanser olan birinin kalbini yavaşlatır. En ufak heyecan anında kriz geçirebilir ki So Yoon hanım, öyle oldu maalesef..."

"Yhaa... Hiç fark etmedim. Bundan sonra daha dikkatli olacağım Doktor Hanım."

"Bundan eminim fakat bir şey daha sormak istiyorum-"

Mi Na'nın konuşması tıklatılan kapıyla bölünürken Mi Na'nın konuşmasını beklemeden içeri biri daldı.

"Mi Na-shii, Namjoon hyung geldii! Yemek saati!"

Bu oydu.

Yıllar önce bir notla terk edip, kalbimi paramparça eden adamdı. Kekelemiyordu, dediği gibi kendini düzeltmişti. Üzerinde doktor önlüğü ile hayallerini gerçekleştirdiği anlamına geliyordu.

Burada olduğunu tahmin edebiliyordum. Sonuçta onların hayali vardı, değil mi? Hayalini gerçekleştirmişti, Jungkook.

Hayallerini gerçekleştirmişlerdi, onlar...

Beni gördüğü gibi yerinde kalakaldı. Zira gözlerimin içine bakarken kendini göremezdi bu sefer. O gözler birini görmek için çoktan kör olmuştu çünkü...

"Yah! Jungkook, görmüyor musun? Hasta yakınları ile konuşuyorum!"

"Ahh şey... Görmedim kusura bakma..."

Gözlerimi ondan kaçırıp Mi Na'ya döndüm. Ağlamamak için dudaklarımı ısırmaya başladığımda, gözlerimin dolmasına engel olamadım. Mi Na, gözlerimin dolduğunu fark edecek ki, konuşmaya başladı.