Operation: Last Suicide

Survival #11: Together

"Miss? Miss Pristine!"

Mula sa mahimbing na tulog ay unti-unti akong bumangon dahil sa boses sa pinto. Kinusot ko ang mga mata at naglakad para buksan ang pinto. Ang babaeng nagdala noon sa barrels area ang nandito.

"What do you need?"

"Magandang umaga po. Pasensya na sa abala sa inyo pero ngayon po ang itinakda niyong misyon at kailangan na po kayo ni Mr. Javier."

"Sige. Salamat," sabi ko sabay sara sa pinto.

Babalik na sana ako sa pagtulog ulit nang ma-realize ang sinabi niya! Shit, itinakdang misyon?! Heto na ba ang sinasabi ni papa?! Ni hindi ako ready!

Binuksan ko ang ulit ang pinto at tinignan kung nandoon pa ba ang babae pero wala na. Luminga-linga ako pero mabilis nga siyang nawala! Ano ng gagawin ko? I am doomed!

I calmed myself first and took a bath. Kahit kinakabahan ay pinili ko pa ring maligo at maghanda. Damn, even when nervous, I know I still need to do this one.

One day, Papa! Ano bang iniisip niya sa akin? I sighed.

Wearing a black spaghetti strap top, a jeans, and a black boots, lumabas na ako ng kwarto. My white hair is in it's usual bun. I closed the door and started walking. And to realized, where the hell will I go?

Diretso ko ang hallway at nang makalabas ay ang dating abalang tao at mga naglalakihang kahon. Bago pa ako makapagtanong ay may narinig ako sa speaker nandito.

"Calling the attention of Miss Pristine Javier to proceed in the barrels area. The mission will start an hour now, your troops are waiting for you."

Nang marinig iyon ay nagkatinginan sa akin ang mga nandito. Kumunot ang noo ko. I have troops? At maya-maya lang mag-uumpisa na ang misyon ko? The hell?

Huminga ako ng malalim at naglakad na papunta doon. Good thing I already knew where it was kaya hindi na ako nahirapan. Siguro ay naroon rin si Papa na naghihintay sa akin. I wonder if kuya Theo will be there too? Pati si Marco?

Slowly, I opened the door. At likod ni papa ang una kong nakita. Nang buksan ko na iyon ng tuluyan ay parehong seryosong kuya Theo at Marco ang nakita ko. Akala ko ba troops ko ang nandito? Don't tell me...

Pumasok na ako at agad na nagtama ang tingin namin ni Marco. Umiwas ako at tumingin na lang kay papa. Both of them are all looking at me. Mas lalo tuloy akong kinabahan.

Lumapit ako kay papa at humalik at yumakap sakanya. The two men are in front and even watched what I did. Nahiya agad ako dahil doon at agad na bumitiw sa yakap. Papa then looked at me.

"Anak, both of SP04 Javier and Director Feliciano will come to you. But it's your decision if you want them to come or no."

Seryoso si papa na nakatingin sa akin at naghihintay ng sagot ko. Bumaling naman ang tingin ko sa dalawa na nasa harap ko. Si kuya Theo ay parang kampante na papayag akong kasama siya habang si Marco naman ay nanatili ang seryosong titig sa akin.

Binalik ko ang tingin kay papa. "Uh, I thought it's your men who'll with me?

"They're my men anak. Who are you expecting?"

Napalunok ako. Akala ko yung ibang sundalo pa! Bakit sila lang? Lagi bang sila lang ang makakasama ko? O ngayon lang?

"Anak?" Tawag sa akin ni papa.

"P-Po?"

"Your mission isn't that difficult now. Kailangan mo lang na i-trace ang eksaktong kinaroroonan ng mga iba pang survivors. Sa susunod na misyon mo na ang iligtas sila. So I'm sure you won't take anyone with you? Alam kong-"