Watty Bağımlısı | Texting

Yirmi Altıncı Bölüm

Kitapların çok faydası vardır. Özellikle benim kitaplarımın. Asla reklam yapmıyorum.
İtiraf Kafe'ye gelin.

Eliniz değmişken yorum yaparsanız da çok makbule geçer.

Kendi kitabımda baska diğer bir kitabımın reklamını yapiyorum. Yıkık mood on cncncnnfnfnbd

Keyifli okumalar bebiklerim. ❤

Barfiks demirine alışmaya başlamıştım. En azından düşmüyordum. Bu da bir başarıydı bence.

Barfiks çekerken yorgunlukla iki bacağımı da demire yerleştirdim ve vucüdumu aşağı doğru serbest bıraktım. Barkifsin karşısındaki duvarda uzun bir ayna vardı. Aynada kendime tersten bakıyordum. Ellerimi serbest bırakmış bir şekilde sallıyordum. Kemiklerinin esnediğini, açıldığını hissetmek zevk veriyordu. Saçlarım uzamıştı. Kızıl saçlarım uçlara doğru siyah oluyordu. Neden boyadığım konusunda bir fikrim yoktu ama yakışmıştı.

Yüzüm aşağı doğru olmaktan kızarmıştı. Boynumdaki damarlar kendini iyiden iyiye belli ederken bir erkek sesi duymamla ellerimi barfiks demirine yerleştirdim.

"Cep kadar kızın içinden cep herkülü çıktı lan!"

Ayaklarım yerle buluştuğunda kızarmış ellerimi çırptım. "Sana da merhaba kuzen!"

Yaşıtım olan kuzenim kapı pervazına yaslanmış duruyordu. Aniden gelmesine korkmuştum. Umursamayarak havluyla anlımı kuruladım.

"Bu yaştan sonra uzar mısın ki?"

"Yirmi bire kadar yolu var bro." Göz devirerek söylememe güldü, oturma odasına geçtim. O da peşimden gelirken telefonu sessize almadığım için sessiz bir küfür savurdum.

"Duydum!" Karşımdaki koltuğa otururken şirince gülümsedim. "Uzamak için yapmıyorum. Kas yapacağım."

Şaşkınlıkla bakarken telefonumu düşünüyordum. Aklımı veremediğim için kuzenimin dedikleri kulağıma bir uğultu halinde geliyordu.

Odamda unutmuştum ve şu saatlerde herkes aktif olurdu. Arka arkaya mesajlar, bildirimler... Bunların getirdiği ses. Kuzenimi tanıyorsam piç smile bir şekilde bana imalarda bulunacaktı.

"Telefonu alıp geliyorum." Hızla odama gelip yatağa oturdum. Teli sessize alırken duşa girme ihtiyacı hissettim. Çok terlemiştim. Bu şekilde durmak rahatsızlık veriyordu. "Ömer, ben duşa gireceğim. Gitsene sen!"

Evet, insanları evimden kovarken utanmazdım. Benim evim amk. Niye utanacağım?!

Kapı kapanırken bana söyleniyordu. "Ne kadar da misafirperversin. En sevdiğim yanın da bu."

"Yarım saat sonra gelirim. Abur cuburlar benden. Yirmiden fazla haracayamam. Fakirim ben!"

"İşte benim kuzenim!"

"Beleşçi," diye bağırırken dış kapı kapanmıştı. Kuzenlerimle iletişimim özenilesi boyuttaydı (!)

Telefonu sesize aldım ve wattpade girdim. Aptalca ne yaptığıma bakıyordum. Ayarlara girecekken buraya girmiştim. Çok alışmıştım bu uygulamaya. İstemeden elim gidiyordu işe.

Tesadüfen girdiğimde Yasmin'in ankette Zero'yla konuştuğumuz yere veriği cevabı görünce kendi aptallığıma yandım. Engellemeliydim. Sanal dünyada Real arkadaşlarım ne işi var ya?! Of...

Yasmine: Kız Güll siz arkadaş mısınız?

TuruncuDunyali: Ahh, pardon da bundan sana ne?!

Yasmine: Kalbimi kırıyorsun ama...

TuruncuDunyali: Kalbini siksinler. Okulun son günü ne dediğini unutmadım.