Watty Bağımlısı | Texting

Otuz İkinci Bölüm

Her bölümün başında ve sonunda bir şey söylüyormuşum. Bunu fark ettiğimden beri ne yazacağımı bulamıyorum bcncnjvjkvkv.

Keyifli okumalar canımsular. 💫💛

Bir hafta olmuştu. Koca bir hafta...

Ölsem kimsenin haberi olmayacaktı... Kendimi hayalet çocuk Casper gibi hissediyordum.

Profile koyduğum şeyi kaldırmıştım. Çünkü... şu an hepsi çok mutluydu. Unutulmuştum.

Bir haftada koca üç ayın hatırı silinmişti.

İnsanlar... nankördü.

Kaos çıkaracaktım. Ortalığı darma duman edecektim. Ama sonra olan oldu. Sude bile Ceren'i kabul etmişti. Herkes yenge diyip duruyordu. Ailede saatlerce konuşuyorlardı. Sabahlıyorlardı.

Bense stalk yaparak aptallığıma yanıyordum. Zero bana ne diyordu? Ha, hatırladım. Polyanna...

Ben gerçekten safın önde gideniydim.

Babasının uydurduğu iyilik masalına inanmış bir kızdım. Ama bana o adam öğretmemişti. Kendim öğrenmiştim. Bütün insanların içinde iyilik ve güzelliğin daim kalacağını sanıyordum.

Zero'nun fake olmasını bile umursamıyorlardı. Halbuki onlar istemişti tekrar bu konuyu açmamı. Resmen benle işleri bitmişti ve bir kenara atmışlardı. Ben bu insanlara nasıl arkadaşım demişim..?

Gitmek istiyorum. Bu son günüm. Bugünü atlatıp gidecektim. Neden mi bugün? Bugün benim doğum günüm...

19 Ağustos.

Ağustos böcüğünüz geldiii.

Bir hafta boyunca kendimi anketlere vermiştim. Her doğum günü sorusuna da yazmıştım. Görmemeleri imkansız gibi bir şeydi.

Ya da... görmezden gelmişlerdi.

Belki bir umut, tekrar hatırlanırdım. O yüzden gitmiyordum. Her zaman umut dolu biriydim.

Sanal hayat dışında real hayatım da pek yolunda değildi. Babam doğum günümü kutlamazdı zaten alışıktım. Beni alakadar da etmiyordu. Canavarın sevgisine ihtiyacım yoktu.

Yaptığı psikolojik şiddetin sınırı yoktu. Fiziksel şiddet bir şekilde geçiyordu ama ruhuma yaptıklarının izlerini hep taşıyacaktım. Küçükken bana masal okuyan da o değildi. Kendi kendime okurdum masallarımı. Kötü kalpli canavarlar geçtiğinde gözlerimin önüne ilk o gelirdi. Canavardı o. Küçükken canavardan korkuyordum... çok korkuyordum. Ama şimdi büyüdüm ve nah korkardım.

Öldürmeyen acı güçlendirirdi.

Zaten şans eseri yaşıyorum bu hayatı. Ölürsek de kime kalmış?

Camdan bahçeye doğru baktım. Mahallede yaz sonuna doğru salça yapılırdı. Annem salçayı karıştırıyordu. Ben de camdan onu izliyordum.

Küçükken de zekiydim. Doğum günlerimi hep bilirdim ve bu yüzden hiç sürpriz yapamazdı bana.

Sabahın ilk ışıklarında giyinir süslenir bugün çok güzel bir gün diye ortalıklarda dolaşırdım. Aklıma gelen anılarla tebessüm ettim. Her şeye rağmen ne kadar da hayat doluydum...

Büyüdükçe dertlerin katlandığını nereden bilebilirdim ki?

Bu sene ilk kez bugünün doğum günüm olduğuyla ilgili kimseye bir şey dememiştim. Kimileri instagramda doğum gününe özel hatırlatıcılar paylaşırdı ama ben asla öyle bir şey yapmazdım. Beni sevenler zaten doğum günümü hatırlardı. Sahte çok sevgidense, gerçek az ve öz sevgiyi isterdim.