"Burası wattpad. Buraya giriş var, çıkış yok aslanım."
Daha yeni yüklediğim uygulamada pano denen yere bunu yazan bir erkekti. Ben nereye düşmüştüm böyle ?!
Buraya gelen her çömezin % 99,8 ihtimalle yaşadığı şeyleri ben de yaşayacakmışım. % 0,2 'lik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neyse...
Keyifli okumalar! (ama sadece real okuyucularıma) 🙃
Sizi seviyorum. ❤
Bunu bütün gün bıkmadan söyleyebilirim. ")
"Gül, nereye?!"
"İşim var benim. Sen takıl burada. Gelme yukarı!" Bahçe kapısını kapatıp eve çıktım.
Telefonumu arka cebimden alıp puf koltuğuma oturdum.
Kapak tasarımı yapan hesap bana üç tane kapak tasarlamıştı. Kapaklardan en beğendiğimi ss aldım ve tasarlayan kişiye teşekkür ettim. Beğenmiştim ama tam olarak istediğim bu değildi. Ben profilimdeki her şeyin kahveyi hatırlatmasını istiyordum. Kitap kapakları; kahve tonları, kum beji, sarı renklerde... emojilerim bile. Aynı zamanda Pp ve kp fotom... profilime uğrayan kişi kahve kokusu almalıydı.
Sihirli defterimi açtım. İçerisine şarkı sözlerimi ya da bana ait olan sözlerim ve özel çizimlerim bulunuyordu. Bu deftere benden başka kimse dokunamazdı. Dokunanın hayatını karartırdım. Sözlerimi kimseyle paylaşamazdım. Ben keşfettiği şarkıyı bile başka biri keşfedecek diye korkan biriydim.
Kendi sözlerimi paylaşabileceğimi sanmıyordum çünkü altında adımı görmezsem, sözlerim çalınırsa çok üzülürdüm. Ve kendi adımı da görmek istemiyordum. Sadece... sadece Kahveli olarak kalmak istiyordum. Böyle tanınıp, böyle bilinmek...
Takım Yıldızı adında kitabımın üç bölümünü yazmıştım. İlk deftere yazardım. Sonra bilgisayara geçirirdim. Çünkü hissetmek benim için bambaşka bir şeydi.
Kalemi saçıma tutturacaktım... sayfalara dokunacaktım... yeri geldiğinde beğenmeyip silecektim. Bu yüzden sihirli defterim üzerine yapardım her şeyi. Kalın bir ajandaydı. Bu sebeple içinde her şey için bir bölüm vardı.
Bestelediğim yüzlerce şarkı...
Kendime özel onlarca söz...
Şimdiyse bir ilk oluyordu... Bir kitap yazılıydı.
Bölüm şarkılarını ve başlıklarını önceden düşünmüştüm. Uygun, hoş gifler de yerleştirmiştim multilere. Her bir bölümün gifi, şarkısı, başlığı bir uyum içerisinde olacaktı. Bence yazmak emek isteyen bir şeyden çok naif bir ruh istiyordu.
İlk olmak da meseleydi benim için. Farklı kurguları, farklı kalemleri kullanmalıydın. Eğer insanların en sevdiği yazar olursan buna gerçekten layık olmalıydın.
