Marinette oradan nasıl kaçtığını bilmiyordu. Chloé'den, müdürden, öğretmeninden, okuldan... Sadece koşmuştu işte. Her zaman sorunlarından kaçıp duramayacağını biliyordu ama kaçabiliyorken, kaçmak istiyordu.
Chloé'ye mucize vermek konusunda isteksizdi. Ona mucize verirse, Chloé sürekli kendisinde kalmasını isteyecekti. Eğer ona mucizesi verip diğer kahramanlara vermezse çok dikkat çekmez miydi? Fakat herkese de mucizesini vermek, onu iyi bir gardiyan yapar mıydı? Hiç sanmıyordu.
Bir de şu Master Fu'nun geri dönme olayı vardı. Marinette nedensizce aslında gelmemiş olma ihtimaline takılmamıştı. Chloé'ye güvenmişti ama bu durumun ne kadar uzun süreceği bir muammaydı. Eskiden de bir zamanlar iyileşiyor gibi durmuştu ve olanları herkes biliyordu.
Ayrıca, Master Fu dönmüşse bile, Marinette'ye yardımcı olabilir miydi ki? Her şeyi hatırlamış olamazdı. Olabilir miydi? Belki de sadece Paris'i özlemişti.
Marinette oflayarak uyumaya çalışmaktan vazgeçti. Bu her şeyi daha kötü yapıyordu. Onun yerine çok yakın olduğu bir arkadaşıyla nefes alacaktı.
Uğur Böceği ile.
"Tikki, benekler!"
Kırmızı üzerine siyah puantiyeli dar elbise vücudunu sardığında rahatlamış hissediyordu. Bir süre Marinette olmayı bırabilirdi ve bir nefes alırdı. Gerçekten, şu an buna ihtiyacı varmış gibi hissediyordu.
Terasının kapağını açtığı sırada karın yağdığını fark etti. Kar tutmuştu ve gerçekten çok güzel görünüyordu. Uğur Böceği bu görüntüye gülümsedi ve yoyosunu döndürmeye başladı. Atacağı sırada, ileriden tam olarak oraya giden bir karaltı gördü. Biraz daha dikkatli bakınca, bu Kara Kedi'ydi! Şaşkınlık yoyosunu bıraktığı sırada yoyosu kafasına çarptı ama şu an en büyük derdi kafasında oluşan acı değildi. Kara Kedi eğer onu fark ederse bir şeyler anlayabilirdi. Uğur Böceği halinde, Marinette'nin terasındaydı. O gittiği anda Marinette yok olmuştu ve fiziksel benzerlikleri de tartışılamazdı zaten.
Uğur Böceği hiç düşünmeden daha yeni çıktığı kapaktan aşağıya, yatağına, atladı ve "Tikki, benekler kapansın!"" diye haykırdı. Tikki küpelerden çıktığı anda, onu avcuna alıp kitapların arasına sakladı ve hızla gidip şezlonguna oturdu. Çok geçmeden, Kedi yatağına iniş yapmıştı bile.
"Selam Purr-enses. Bugün daha iyi olduğunu görüyorum." diye şakıdı Kedi, Marinette'nin yanına gelirken.
"Evet, Kedicik. Daha iyiyim. Sadece biraz yorgunluk..." dedi ve omuz silkti.
Kara Kedi arkasına geçerek parmaklarını Marinette'nin tokalarına getirdi. "Sana masaj yapmamı ister misin?"
Marinette sessizce onaylayan bir mırıltı çıkardığında, Kara Kedi parmaklarını yavaşça çekti ve gece mavisi saçların Marinette'nin omuzlarına dağılmasını izledi. Saçlarla biraz oynadıktan sonra onları önün çekti ve Marinette'nin omuzlarına masaj yapmaya başladı.
Marinette masaj yapılırken kendini gerçekten çok iyi hissetmişti. Kara Kedi masaj yapmayı çok iyi biliyordu. Kedi, birden masajın ortasında dudaklarını Marinette'nin ensesine bastırdığında, çıkardığı mırıltılardan bunun Marinette'nin hoşuna gittiğini anladı. Ensesinden başlayıp, boynuna kadar öpmeye devam ettiğinde, masaj falan yapan olmuştu ancak, bundan şikayetçi olan yoktu.
Kara Kedi Marinette'yi kendine doğru çevirdi ve çenesine bir öpücük kondurdu. Sonrasında dudakları buluşmuştu. Öpüşürken Marinette'yi kucağına çektiğinde Kedi, Marinette bacaklarını iki yandan sarkıtarak ellerini Kara Kedi'nin yumuşak saçlarına yerleştirdi. İkisi nefes nefese ayrıldıklarında tekrar birleşmeleri uzun sürmemişti. Kara Kedi dilini Marinette'nin dudakları arasından sızdırdığında inildediler ve ayrıldılar.
İkisi de nefes nefese dururken, Marinette bulunduğu pozisyondan biraz utanmıştı. Bunu fark eden Kara Kedi hızlıca konuyu değiştirmek istedi. Alışana kadar Marinette'nin yanında böyle utangaç durmasını istemiyordu.
"Eee, Purr-enses, bu Kedi ile karda oynamak ilginizi çeker mi?"
Marinette sırıtarak başını salladığında, Kara Kedi onu kucağından indirdi ve kenarda olan montunu ona giydirdi. Marinette kendini bebek gibi hissetmişti ancak bir şey demedi. Şapkasını da takınca tam olmuştu. İkisi beraber dışarı çıktıklarında, küçük bir kartopu savaşı başladı.
Kara Kedi bilerek hedefi kaçırırken, Marinette sanki hıncını çıkarırmış gibi atıyordu. Kara Kedi'nin canı acımıyordu ama Marinette'ye minik bir şaka yapmaya karar verdi. O fark etmeden sakladı ve arkasından dolandı.
"Kedicik? Kedi neredesin?"
Kara Kedi ses çıkarmadan yerden bir kucak dolusu kar aldı ve Marinette'nin başından aşağıya döktü.
Marinette çığlık attığında Kara Kedi kahkahalarla gülmeye başlamıştı. Marinette yüzüne kayan şapkasını çekmeye çalışırken, aynı zamanda Kara Kedi'yi çok fena yapacağına dair bir şeyler mırıldanıyordu. Sonunda şapkasını çekebildiğinde onu yere attı ve yerde büyük bir kartopu yaptı. Sinirle Kara Kedi'ye attığında hâlâ gülen Kedi bunu beklemiyordu. Kafasına yediği kartopuyla dengesini yitirirken, Marinette'yi montundan yakaladı ve ikisi beraber yere kapaklandılar.
İkisi beraber kahkaha atmaya başladıklarında, kimse yerden kalkmak için hamle yapmıyordu. Kahkahaları sonunda durulduğunda Marinette yaramaz bir sırıtış ile parmağını Kara Kedi'nin burnuna dokundurdu. "Kediler her zaman dört ayak üstüne düşmezmiş, ha?"
Kara Kedi ise Marinette'nin dediğiyle o an pek ilgilenmiyordu. Dudaklarını, Marinette'nin soğuktan kızarmış olan dudaklarına bastırıp geri çekildiğinde kısa süreli bir sessizlik olmuştu. Hemen sonra Marinette de Kara Kedi'yi öptüğünde, öpücükleri gittikçe büyüdü.
İkisininde tek düşündüğü, sırlarının ortaya çıkmaması gerektiğiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnanamadığınızı biliyorum, bende inanamıyorum... Sahur kitabına sabah bölüm yazmak ne demeeeğk?
Ama sabah dersim vardı canım sıkılıyodu yani eh, haklı olan benim bu konu tartışmaya kapalıdır djgdkshsj
Bence çok tatlış bir bölüm oldu, ne dersiniz?
Neys çok lafı uzatmadanbölümü atamda şaşırınazcık djhdks
