Koruyucular : Akıl Ve Kalp - Tom Riddle-

Dejavu

İyi Okumalar

Tom Riddle , kimseye karşılıksız yakınlaşmazdı. Her zaman bir çıkar  ve güç elde etmek için yaşardı.  Çünkü doğrduğundan beri güç  dışında büyük  bir şey görmemiş ve yaşamamıştı.  Ezilmiş ,  yok edilmeye çalışılmıştı . Ama her zaman büyük bir dönüşle intikamını almıştı. 

Sihir yeteneğini keşfettiği zamanı çok iyi hatırlıyordu. Öğrendiğinde sanki koca bir kazan şans iksiri içirilmiş gibi hissetmişti. Şu yaşına kadar gücünden hep emin olmuştu. Hey şeyi yapabileceğini biliyordu. Şimdi ise .... başkasının eline düşmüştü. Kafasını karıştıran , kendisine rakip gördüğü bir kızın eline. Anlattıkları  normalde sinirden deliye dönmesine neden olurdu ama aniden itiraf etmesi onu çok şaşırtmıştı. Hiç kimse ama hiç kimse bunu açıklamak istemez mezara kadar saklamayı tercih ederlerdi. Ona sorduğunda dürüst davranması durdurmuştu sinirini .

Dakikalarca birbirlerine sarılı olarak oturduklarında aklına iksir dersinde grup olma teklifi  geliyordu. Ona , birlikte takım olmasını istediği tek sebebi ormanda  sadece ikisi olabilmesi ve yapacaklarının kimsenin  duyamama ihtimaliydi. Böylelikle , kendisine ne yaptığını sorabilir ve dersini verebilirdi.  Ama her şey tersine dönmüştü. Kriz geçirmesiyle planı kırılmıştı . Ne olduğunu nasıl başladığını az çok silik hatırlıyordu. Kızın ona yaklaşması , baştan beri gerginliğini daha da artırmıştı. Sözlerinin zıttı olan minik yapısıyla birlikte aniden gülme hissi gelmiş ardından çıkamadığı bir krize girmişti. Güldüğünde nefesi kesilmiş ,  sulanan gözleri görüş alanını kapatmıştı . Sanki , ciğerlerine hava giremiyordu.  Sıcak  ateşin yanında durmuş gibi ısınmaya ve terlemeye başlamıştı . Bir kutunun içinde hapsolmuş gibi kıyafetlerini rahatlamak için çıkarmıştı. Kızın bulanık ama korkmuş yüzünü hatırlıyordu.  Onu terk edeceğini ve daha kötü bir halde bırakacağını düşünüyordu. Belki diğerleri gibi saf ve korkaksa yakın mesafede olan bir Profesöre haber verebilirdi. Asasıyla havaya kırmızı ışıklar da gönderebilirdi. Ama her şeyi biliyormuş gibi çantasından bir şeyler çıkarmış , üzerindeki kıyafetleri kucağına koymuş , vücuduna ve boynuna minik ısırıklar gibi hissettiren sivri şeyler batırmış ve içini ferahlatan kaseden  iksir içirmişti.

Hayatında hiç bu kadar ferahladığını hatırlamıyordu. Bir yandan nasıl oluyor da kızın her şeyi biliyormuş gibi hemen müdahale ettiğini anlayamıyordu. Kafasını kurcalıyordu. Duyguları da krizde karışmıştı. Tanımlayamadığı bir çarkıfelek içerisinde gibiydi.

Daha önce de duyguları'nın yükseldiği ve alçaldığı dengesizlikler yaşamıştı. Şimdiki yaşadıkları öncekilerle tamamen farklıydı. Deneyimlemediği duyguları da hissetmeye başlamıştı. Bu onu çok korkutuyordu . Eğer hissetmeyi hiç istemediği şeyler hissederse gelecekteki amacını çöpe atmış olurdu. Başarısızlık onu kudurturdu . Mahvederdi . Yaşama sebebiydi. Başka bir amacı yoktu.

Bu hayata bağladığı tek şeyden de elinden alınırsa ne yapardı? Bu karmaşa , onu hiç yapmadığı şeyler yapmasına sebep oluyordu.

Örneğin , kızın  hemen onu tedavi ettiğini gördüğünde ağzının ortasına lanet atmak yerine " Bana o gün ne yaptın ?" diye sormuştu.

Cevap vermeyeceğini gerçekleri gizleyeceğini bildiği halde şok eden cevaplar almıştı. Kendisine dürüst olarak cevap vermesini beklemiyor bir şeyde yapamıyordu. Elini kolunu bağlamıştı . Etrafındaki insanlar hiçbir zaman ona dürüst davranmamıştı. Ne tepki vereceğini bilememişti.

Suratını okumaması için uzun dakikalardır ona sarılı durmuştu. Çünkü kızın başka sakladığı sırları olduğunu düşünüyordu. Daha önce kendisi için tehlike yaratacağı şimdi ise sadece ondan sakladığı sırlar ...