GİRİFT

37

5 Kasım 2019
———

El mecbur Nisan'la beraber annem ve Semra Teyze'nin peşine düştüğümüzde Canan Hanım ve Efkan'ın bulunduğu masaya gittik.

"Canancığım." diye seslendi Semra Teyze.

Canan Teyze'yle birlikte Efkan da bize döndüğünde gergin bir şekilde gülümsedim.

Canan Hanım anneme ve Semra Teyze'ye sarıldıktan sonra beni görünce haliyle şaşırdı.

"Şansıma bak ya." diye mırıldandım Nisan'a doğru.

"Kaynanan bizimkilerle kanki çıktı." dedi Nisan gülerek.

"Gül sen, gül. Bildiğim kadarıyla Canan Hanım'la Giray'ın annesi yakın arkadaş." dediğimde Nisan'ın gülüşü yavaş yavaş soldu.

"Canan, sen bizim kızlarla daha önce tanışmamıştın, değil mi?" Annemin sorusuyla beraber kenarda sessizce duran Efkan kısık sesle gülünce ona uyarı dolu bir bakış attım.

"Tanışmış mıydık?" Canan Teyze bu soruyu anneme değil de daha çok Nisan'a ve bana soruyor gibiydi.

Söylemekle söylememek arasında kalınca ne olacaksa olsun kafasına girip derin bir nefes aldım.

"Tanıştık anne."

"Nerede tanıştınız?" diye sordu Semra Teyze merakla.

Tam açıklama yapacağım sırada annem omzuna dokunan elle beraber arkasına döndü.

"Nihal Teyze."

Konuşan kişiyle birlikte Nisan gülmeye başlarken ben de elimi yüzüme kapatıp diğer tarafa döndüm.

Efkan'ın yanında bunun sırası mıydı yani?!

"Anıl." dedi annem neşeli bir sesle.

"Merhaba. Nasılsınız?"

"İyiyim canım. Sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim, sağ olun."

"Annen de burada mı?"

Annem ve Anıl konuşurken diğer tarafta Semra Teyze Canan Hanım'la sohbet ediyordu. Efkan da -tabiri caizse- beni dikizliyordu.

"Ben bir cesaretle 'tanışıyoruz' dedim. Hay dilimi eşek arısı soksun."

"Aman söyle. Ne olacak sanki?" dedi Nisan. "Ama önce Anıl'dan kurtul." deyip sessiz bir kahkaha attı.

"Yağmur."

Kafama benim kadar taş düşsün Anıl.

Zoraki bir gülümsemeyle Anıl'a döndüm.

"N'aber ya? Görüşemiyoruz."

"İyi." dedim ve hemen gitsin diye onun nasıl olduğunu sormadım.

"Gel, bir şeyler içelim istersen."

Boğazımı temizleyip anneme yardım isteyen bir bakış attım.

Efkan duyuyor bunları. Biraz destek lütfen.

"Anılcığım, şu an Yağmur'u bir arkadaşımla tanıştırıyorum. Daha sonra içersiniz, olur mu?"

"Tabii Nihal teyze. Ben babamın yanına geçeyim." dedi ve bana baktı Anıl. "Görüşelim Yağmur."

Ben hiçbir tepki vermezken yanımızdan ayrılınca rahat bir nefes verip önüme döndüm ama Efkan'ın bakışlarını görünce verdiğim nefes geri gelip boğazıma düğümlendi.

"Ee ne diyorduk?" dedi annem.

"A siz oğlumla tanışmış mıydınız?" dedi Canan Hanım Efkan'ı gösterip. Efkan da o sırada bana bakmayı kesip yüzüne bir gülümseme kondurdu ve annemlere döndü.