GİRİFT

44

11-(12)-13 Kasım 2019
———

Hayattan bıkmış bir şekilde önümdeki kahveyi içerken etrafa yorgun bakışlar atıyordum.

"Allah'ını seven üzerime toprak atsın." diye mırıldanıp gözlerimi yumdum.

"Kaldığımız oteli görmeniz lazımdı."

Ceren'in sesi artık kulaklarımı tırmalarken derin bir nefes alıp anneme yalvaran bakışlar attım.

"Anne ben dışarı çıkabilir miyim?"

"Aa ben de geleyim seninle." diye atlayan Ceren'e bakıp kafamı hızlıca iki yana salladım.

"Fransa tatilinin detayları beni o kadar özendirdi ki gidip biraz halime üzüleceğim." dedim ve ayağa kalktım. "Tek başıma." Bu önemli detayı ekledikten sonra anneme baktım. "Sahil boyu yürür geri gelirim." dedim ve cevap beklemeden kaldığım odaya girdim.

Telefonumu ve kulaklığımı alıp üzerime montumu geçirdikten sonra evden çıktım. 

Sahile geçtiğimde kulaklığımı takıp müzik açtım ama daha dinleyemeden telefonum çaldı. Efkan arıyordu, yine.

Sinirim yatıştığı için artık açmam gerektiğini düşünerek aramayı cevapladım.

"Efendim." dedim mesafemi koruyarak.

"Yağmur." Açmamı beklemiyor olacak ki sesi şaşkın geliyordu. "Sonunda açtın."

"Bir şey mi diyeceksin?"

"Seni aramam için bir sebep mi olmalı?"

"Bu aralar evet."

"Yağmur böyle yapma n'olur."

"Ben bir şey yapmıyorum Efkan. Sen yapıyorsun."

"Ne yapıyorum Allah aşkına?" dedi sitemle. "Durup dururken Asu'yu sorun eden sensin." dediğinde olduğum yerde durdum.

"Pes." dedim sinirle. "Başka hiçbir şey demiyorum." deyip telefonu kapattım.

Akıllanmıyordu. Bir türlü akıllanmıyordu.

~~~~~

Ayakkabılarımı da giydikten sonra aynada kendime baktım.

Beyaz, uzun kollu, kısa elbisemin altına topuklu ayakkabımı giyip saçlarımı düzleştirmiştim ve birkaç takı takmıştım. (Medya)

Siyah kaşe kabanımı ve ayakkabımın rengindeki el çantamı alıp odadan çıktığımda siyah takım elbisesiyle jilet gibi görünen Ozan'la karşılaştım.

"Bu ne güzellik kuzen? Berrak nişandan kovmasın seni." dedi ve elimden tutup beni kendi etrafımda döndürdü.

"Eminim Berrak daha güzel olmuştur." dedim gülerek. "Takım elbise yakışmış." dediğimde omuzlarını dikleştirip gömleğinin yakasını düzeltti.

"Biliyorum." dediğinde gözlerimi devirdim.

"Havalara bak." diye söylendiğimde arkamda bir kapı sesi duyuldu. "Lütfen o olmasın." diye yakındım Ozan'a.

"Maalesef."

"Yağmur."

Hayatta en son duymak isteyeceğim ses kulağıma geldiğinde çok geçmeden de hayatta en son görmek isteyeceğim insan karşıma geldi.