GİRİFT

21

11-12 Ekim 2019
———

Hızlı adımlarla Ozan'a yetişip koluna girdim.

"Çok neşelisin bakıyorum da."

Güldüm.

"Olmayayım mı?"

"Ol." dediğinde bahçeye girdik. "Kim bu Efkan?"

"Sevgilim." dedim ve gülümsedim.

Harbiden sevgilimdi artık :)

"Hadi ya, ciddi misin?" dedi alayla.

"Bizim okulun basketbol takım kaptanı."

"Oha, sizin okulun basketbol takımının bir de." dedi hayretle.

"Evet." dedim ve kapıyı çaldım.

"Fena kapak atmışsın ha. Aferin." dediğinde hizmetliler gitmiş olacak ki annem kapıyı açtı. "Teyzem." Ozan, annemi yanağından öpüp içeri girdi.

"Hoş geldiniz." Ben de annemi öpüp içeri girdim.

Bir süre salonda hep birlikte oturduktan sonra annemler yatınca Ozan'la baş başa kaldık.

"Nasıl tanıştınız?"

"Aynı sınıftayız." dedim omuz silkerek. "Bir gün etrafa bakarken Efkan'ın bana baktığını gördüm, sonra o akşam bir parti vardı orada da konuşacak gibi olduk ama annem eve çağırdı, o da beni eve bıraktı."

Efkan beni eve bıraktıktan sonra olan şeyleri de kısa kısa anlattım.

"Farklı birine benziyor. Seni mutlu ediyor, belli.

~~~~~

Gözlerimi açıp bir süre ayılmayı bekledikten sonra yataktan çıktım ve banyoya girip bir duş aldım.

Banyodan çıkıp saçlarımı kuruttuktan sonra makyaj masasında otururken telefonuma bildirim gelince ekrana baktım. Efkan'dan mesaj gelmişti.

Günaydın <3

Gülümseyerek ona cevap yazdım ve üzerime bir eşofman takımı geçirip aşağı indim.

"Günaydın." dedim neşeyle salona girip. Annem elindeki dergiyi inceliyordu, Ozan sanırım uyuyordu ve babam da işe gitmiş olmalıydı.

"Günaydın canım."

Annemin çaprazındaki koltuğa oturdum ve Efkan'la konuşmaya devam ettim.

"Ozan uyansın, kahvaltı yaparız." Telefondan kafamı kaldırıp anneme baktım.

"Aslında ben bugün bir arkadaşımla kahvaltıya gitmeyi planlıyordum." Annem imayla güldü.

"Kimmiş o arkadaş?"

"Arkadaş işte anne." dediğimde kafasını salladı.

"Anladım." Gerçekten de anlamıştı sanırım. "Alper sabah antrenmana gitmeden önce hediyelerini getirdi, holdeler. Uyuyorsun diye odana çıkarttırmadım."

"Günaydın hanımlar." Ozan gelip annemin yanına oturunca ben de ayağa kalktım.

"Günaydın. Ben hazırlanayım artık."

"Nereye?" dedi Ozan merakla.

"Kahvaltıya."

"Aşk olsun, daha dün akşam geldim. İlk kahvaltımızda beni bırakıp gidecek misin?" dedi sahte bir alınganlıkla.