MOR

# 14 #

1 hafta sonra

1 haftadır mesaj atamıyordum Akına, telefonum abim gildeydi ve ben öylece ne yaptıklarına bakıyordum konuşma hakkım yoktu.

Şimdi ise kantinde oturmuş abim gilin gelmesini bekliyorum, bakışlarını bendeydi her zamanki gibi. Bugün abim gil müdüre gidip burslu birisi için yardım yapacaktı.

Karşı sandalye çekildiğinde geleni tahmin ettiğim için kafamı kitaptan kaldırmadan direk "Asrin bana çikolatalı süt alsana." Dedim ayağa kalkıp gittiğinde bende Akın gilden tarafa döndüm ama Emre ve Salih vardı sadece.

Kitaba çevirdim bakışlarımı sonradan gelirdi heralde. Karşı sandalye çekilip çikolatalı süt bana doğru uzatıldığında alıp kafamı kitaptan kaldırdım. Akın karşımdaydı.

Akın!?

"Ee morların prensesi? Bana çikolatalı sütte aldırdın." Güldüm bilmeden de olsa öyle olmuştu. "Şey ya.. Ben seni Asrin sanmıştım." Gülerek kafasını başka yere çevirip ellerini masada birleştirdi.

"Ee sen neden buradasın? Emre ve Salih şurada." Dediğimde bana döndü ve gülümsedi. "Hiç. Gitmek istemedim yanlarına gevşek gevşek hareketleri varda." Gülerek onayladım.

O sıra içeri giren 2 abim ve Can gille yutkundum o benim baktığım yere bakıyordu. Asrın dik dik bakıp yanımıza gelmek için hızlandı kitabı kapatıp masaya koydum ve çikolatalı sütü açtım.

Şu zamana kadar sadece abim gilden şevkat görmüştüm. Annem ve babam beni umursamıyordu varsa yoksa abimlerdi, Asir daha çok önemliydi babam için annem içinse Asrın ve Asrin... Bense 3 abimin değerliydim tabii şimdi o 2 oldu ama olsun.

"Hayırdır bilader?" Asrın Akının omzunu sıkarken ben Asrine bakıp kaşlarımı havaya kaldırıp indirdim, ağzını oynatarak ne dediğinde elimle aşağıdan kalp yaptım.

"Asrın bi gelsene kardeşim." Asrın abim bana ellini sallayıp uzaklaşırken ben Akına dönüp mahçup bir şekilde konuştum. "Ya özür dilerim.. Abim ya ondan dolayı korumacı işte." Gülerek kafasını salladı ve ayağa kalkıp Salih gilin yanına gitti.

Ali karşıma oturup yanına Can ve Sinanı otutturdu, Can yine birisini izlerken ben kaldığım yerden-kitapta- okumaya devam ettim bir yandan süt içiyordum. İki yan sandalyem çekildiğinde yutkundum. Sağımda Asrın solumda Asrin oturuyordu.

Asrın abim kulağıma eğilip "Bugün Asir geliyor açıklamanı ona yap ben zaten bir halt anlamadım." Yutkunup kafam ile onayladım.

Asir daha gelmemişti İtalya'dan geldiğinde yanında annem olacaktı bunu biliyordum ve geldiği gibi Asrin ve Asrın abime koşacaktı beni de ittirecekti.

"Abi.. Ben eskisi gibi olmayı özledim Asir ile." Dediğime de arkamdan omzuma kadar eğilen birisi fısıldadı. "Ama o özlemedi." Yutkundum. Asir sandalye çekip Asrının yanına oturdu.

Ayağa kalkıp Asrine döndüm. "Telefonumu ver." Kafasını sağa sola salladığında güldüm. "Vermiyor musun? Güzel. O zaman akşama kadar habersiz kalın benden. Eve geç gelirim." Koşarak kantinden çıktım.

Sınıfa çıktım ve çantamı alıp merdivenlere yöneldim, merdiven sonunda beni bekleyen 3 abimle geri döndüm ve diğer merdivenden indim.

Direk arka bahçeye giderek harabe tarafa geçtim ve dışarı çıktım ağlayarak sokakta ilerlerken sadece bir cümle yankılanıyordu.

Ama o özlemedi.
Ama o özlemedi.
Ama o özlemedi.
Ama o özlemedi.

Yolumu değiştirip gizli yerime gitmeye başladım, herkes gibi benimde bir yerim vardı ve burayı sadece o biliyordu... Ege. Ölen sevgilim.

Duvardan atlayıp çimeliğe oturdum kafamı ve sırtımı duvara yaslayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Yaptığım hata yüzünden bu kadar acımasız bir cümle kullanması... Yıkıyordu beni. Hata bendeydi aslında 3 abim ile geçinmek bu kadar zor olmamalıydı.

Geldiğim yer terk edilmiş eski bir evin arka tarafında kalan bahçesiydi ve buraya kimse bakmazdı.

Omzuma dokunan elle gözlerimi açtım Akın bana gülümseyerek bakıyordu. "Ağlama güzelim." Yanıma oturup sigara çıkardı ve bana uzattı alıp kırdığımda güldü. "Eferin öğreniyorsun." Güldüm.

"Söyle bakalım seni ağlatan
şey ne?"  Hıçkırık kaçtı ağzımdan, her zaman olan bana oluyordu. "Asir mi?" Kafam ile onayladım önüme geçip oturdu geçen günkü gibi ve ellerimi tuttu.

"Bak... Asiri doğum gününden belli az çok tanıyorum diğerlerine göre daha gururlu gibi. Asrın ve Asrin sana değer verirken o kenarda kendiyle savaşıyor sen ağlarken oda gelmek istiyor ama yapamıyor gururu el vermiyor. Ne hata yaptın da bu kadar üzdün Asiri?" Kafamı iki yana salladım.

"Söylersem... 2 abimden sonra değer veren kişiyi de kaybederim. Hoş. Değer verip vermediğini de bilmiyorum." Güldü ve ellerimizi kaldırdı.

"Hattinden fazla veriyorum bence."

~
Akını YERİM!

Asire hak veriyor musunuz? Sizce fazla gurur mu yapıyor? Haklı mı?

💜

Abi biz şimdi 3 bin olmuşuz, nasıl bir konuşma yapmam gerek bilmiyom tek şunu söylicem. Sizi seviyorum, sizde beni sevin 💜👌