MOR

# 31 #

31.bölüüüüm 💜

10Bin olmamının şerefine bölüm atam dedim 😉

Asır...

Kafamı kaldırıp yastığımı düzelttim, bir türlü uyuyamıyordum saat çoktan üç buçuk olmuştu, dışarıda yaz mevsine yaklaşmamıza rağmen çok kasvetli bir yağmur yağıyordu ve ben şimşek çaktığında yerimde zıplıyordum. Sebebini bilmediğim bir şekilde de rahatsız hissediyordum.

Yavaşça yorganın altından çıkıp çıplak ayaklarımı soğuk zemine bastırdım ve odamın kapısına yönelip açtım. Merdivenlerden inip abimlerin katına geldim. İlk kapıyı tıklattım ve içeri girdim. Boştu. Asir abi? Kapıyı kapatıp ikinci kapıyı açtım. Yavaşça içeri girdim ama yine boştu. Odadan seri adımlarla çıkıp son oda olan Asrin abimin odasına girdim.

Üç abim bilgisayar başına oturmuş birşeyler yapıyorlardı. Yavaşça kafalarını bana çevirdiler. Asir abim sinirle diğer iki abime bakıp ayağa kalktı. "Ben demiştim size korkar diye." Diyip yanıma geldi ve beni kucağına yatay bir şekilde alıp yatağa götürdü. Yorganı açıp yatağa yatırdı ve üstümü örtüp saçımı öptü. Sadece gülümsedim, içimdeki rahatsızlık gitmiş huzur gelmişti. Diğer abimde yatağa gelip oturdular. Asir abim duvara sırtını verip kucağına kafamı koydu. Asrin abim ayak ucuma geçip ayaklarımı ayaklarının üstüne koydu. Asrın abimse yanıma uzanıp benim durumumun aynısını aldı.

"Böyle uyumayı özledim biliyor musunuz? O küçüklük denilen zamanı tam yaşayamayıp geceleri birbirimize sığındığımız, uyuduğumuz zamanları özledim. Elimde olsa geçmişe gider çoğu şeyi düzeletirdim." Dedi Asrın abim. Asir abim açımla oynarken konuştu. "Neyi mesela kardeşim?"

"Mesela... Annem ve babamı zamanında durdurup Asırın küçüklüğünü güzelleştirmek isterdim. İlk defa 11 yaşında dışarı çıkmayı değilde 7 yaşında parklarda, sokaklarda sürünmeyi isterdim. Evden kaçmak, ödev yapmamak isterdim. Hayatımı tamamen değiştirmek isterdim. Kimsemin olmamasını filan." Dediğinde Asrin abim ellerini ayak bileğimin üstünde ellerini birleştirip ciddi bir şekilde konuştu. "Kimsenin olmaması derken?" Dediğinde Asrın abim elimi tuttu.

"Siz benim herkes filan değilsiniz. Ben kimsemin derken akraba olacak hayırsız tayfadan ve annem gilden bahsediyordum. Siz benim parçamsınız." Güldü. "Yani istesede ayıramazlar." Diyip sustu. Konuşmayı ben devr aldım.

"15 yaşımda yaptığım motor kazası-" Dediğimde Asir abim anlıma vurdu. "Sus lan! O konuyu açmak yok yeni kavuştum zaten sana." Dediğinde kafamı iki yana salladım.

"Konuşalım abi. Tam zamanı. Eğer birgün anlatmamı isterseniz bu cesareti bulmam zor olucak." Dediğimde sessizlik çöktü. Devam ettim. "Eğer o gün ben Ege ile gitmeseydim belki şuan nerede olduğunu düşünüp duracak belki delirecektim. Bana teklif etti evet. Sizde bunu biliyorsunuz. Ama tam olarak şu ki... Ege birgün sonra annesinin yanına gitmek istedi sonra fikrini değiştirdi. Sonra tekrar aklına yattı bu fikir ve para biriktirip motor aldı. Okulda çoğu zaman benden yedi bundan dolayı hatta. Ve aldı da. Ama bakımını yaptırmamış bundan dolayı frenin tutmadığını bilmiyormuş. Veda mektubu yazdım, koydum. Gittik. Yarı yolda baya hızlandı. Bana seni seviyorum de, dedi." Burnumu çektim. Asir abim eğilip gözyaşlarımı silip göz kapaklarımı öpüp fısıldadı.

"Ağlama uçurumum."

Bu hareketinden sonra Asrın abim yattığı yerden doğrulup oturdu Asrin abimde ayaklarımı bırakıp Asrın abimin yanına oturdu. Bende oturunca Asir abim de boş kısma oturdu. Başımı eğip konuştum.

"Ben orada ona son kez seni seviyorum dedim, son kez parfümümü içime çektim, son kez sarıldım. Son sözü kaskı tak oldu. Sonra kaza yaptık işte." Diyip derin nefes aldım. "Ameliyat falan. Sonra ben 1 gün sonra başımda konuşan hemşirelerin Ege hayatını kaybetmiş lafı üzerine hangi ege acaba diyince bizim ege olduğunu söylediler. Onlar gidince serumu filan çıkarıp yaramla Egemin yanına gittim." Hıçkıra hıçkıra ağlarken abileriminde gözü doluydu. Tek elim havaya kalktı umursamaz şekilde salladım.

"İndim. O soğuk yere. Açtım kapıyı... Burnuma o kokan cesetlerin arasında ölmesine rağmen parfümü doldu," diyip ağlamamı sürdürdüm. "Abi ben oraya gittiğimde onu orada yattığını görünce bedenen öldüm saatlerce dövmesini öpüp kalk dedim ağladım." Asir abim beni göğsüne çekince tüm abilerim bana, bize sarıldı.

"Abi ben jupiterimi çok özledim." Devam ettim sonra. "Ben Ege denizimin kokusunu, gülüşünü çok özledim."

Akını seviyordum evet. Hatta çok. Ama Egenin yerini tutamazdı ki o. Hani bazı kişiler olur herşeyiniz bilir ona göre hareket eder? Ege benim kendim hakkında bilmediklerimi bilirdi. Bazı alışkanlıklarımı o edindirdi. Hatta alışkanlıklarını. Kendisini sütü sevmez çikolatalı süt severdi. Ben zaten bebeklikten belli. O bana "gel sana çikolatalı süt içiriyim eğer sevmezsen ben burada ağzım burnum yer değiştirecek şekilde döv ama seversen... O zaman elimden kurtulmazsın." diyip ilk sütümü içirmişti. Öyle işte. Sonra Asir abim yerini devr almıştı. Bardağa doldurmalar, gece süt içirmeler... Hepsi Egeden bana kalan şeylerdi.

Ama şimdi dünyaya bedel bir sevdiğim vardı. Belki Ege kadar sevemeyeceğim ama en az onun kadar değer verebileceğim tek kişiydi. Ben buydum işte.

Yıkılmış, kaybetmiş, sevgisinin içinde boğulmuş...

"Biz yanındayız abim tamam mı? Ne yaparsan yap arkandayız. O hatayı üstü kapalı bildiğimiz için yaşadık bunları." Dedi Asir abim saçımı öperken sakinleşip geri çıktım. Asrin abim göz yaşlarımı silip anlımdan öptü. Gözlerimi kapattım ve kokusunu içime çektim. Geri çekilince gülümsedim.

"Bundan sonra geçmişi konuşmak yok tamam mı? Sadece dördümüz. Asrın abim, Asrin abim ve Asir abim. Siz benim ailem ben sizin ailenizim. Annemle de konuşalım ve konu kapansın." Diyip hepsinin gözüne baktım. Işıl ışıldı. Ayağa kalkıp bilgisiyara yöneldim. Abilerim önüme geçince kaşlarımı çattım.

"Noldu ya?" Asir abim ensesini kaşırken gelecek olan yalanı bekledim.

"Galiba biz bir halt işledik." Göz devirdim. "Onu anladım zaten." Diyince kenara çıktılar.

Ekranda bütün sınıfların sınav soruları vardı, gözlerim parlarken "Vaov," diyip bir kağıt alıp cevapları yazmaya başladım abim gilde gülerek cevapları yazmaya devam ettiler.

Sağımda Asrın, solumda Asrin ve ortada ben vardım. Asir abim boynuma kafasını koymuş öylece ekrana bakıyordu.

Evet.

Artık başımda üç yakışıklı bela vardı.

~~~~~~

Huhuuuu ben geldim!

Bu bölüm gözümüz yaşlı. Ege'nin Asırın hayatında ki yerini öğrendik. Kaza günü yaşanılanları ve öncesini öğrendik. Çikolatalı süt alışkanlığını öğrendik. Onu özlediğini öğrendik.

Ama artık gülmemiz lazım değil mi?

Eee o zaman çiğ köfte sahneleri gelsin artık. 😂😍

Diğer bölüm birşeyler daha netleşecek, sadece bir bölüm daha duygusalız morlar.

Sonra zaten Sinan ve çiğ köfteleri adlı bölümlerdeyiz.

Haaaaa birde Asır ve Akın 😏

Öptüm. Muck.

Allaha emanet ✋