Chapter 11- Nightmare

16 3 0
                                    

KYELIZINE'S POV

Kyelizine Joy Luzia

****

"NO! Mommy! NO!!"

O_O!

Naiumi's scream wake us up. Nasa tabi ko siya at walang humpay sa kakaiyak. Ito na naman ang pagkakataong wala kaming magawa.

Agad binuksan ni Cleeah ang ilaw pati na rin ang bintana para pumasok ang hangin mula sa labas. This isn't new to us. And that is the reason why minsan dito talaga kami natutulog.

"'Yumi.. Yumi gising.." si Cleeah habang inaalalayan si Naiumi na makaupo. Agad akong kumuha ng tubig sa ref niya at inabot iyon sa kaniya. Walang humapay sa kakapatak ang luha sa mga mata niya. Halos maiyak na rin kami ni Cleeah dahil sa awa.

"Mommy.." tanging na usal ni Naiumi at humukbi na naman. Nagtitigan nalamang kami ni Cleeah, sabay na naw awa sa kaibigan naming. Hindi naming kayang ibigay ang makakapagpatahan sa kaniya.

"It's okay, we're here, Naiumi.." patuloy ako sa paghimas ng likod niya para gumaan ang pakiramdam niya.

"Shems..." usal ni Cleeah at napahilamos ang palad sa muka. Maiiyak na rin.

Tinignan ko ang phone ko para silipin kung anong oras na. 3:46 a.m. Chineck ko na rin ang social media accounts ko habang binabantayan si Naiumi. Nagpalit kami ng pwesto ni Cleeah para sabayan niyang matulog muli si Naiumi.

Kahapon pa lamang ng umaga ay nag-alala na kami noong sinabi niyang hindi siya nakatulog. Alam naming may hindi na naman magandang nangyari kaya nagdecide kami na samahan siya dito.

Sinilip kong muli siya. Nakatulog muli si Cleeah habang si Naiumi ay humihikbi parin.

To Mommy: Mommy? Inatake na naman si Naiumi.
3:50 a.m.

Alam kong hindi ito mababasa ni mommy pero mas maganda nang inuupdate ko siya. Nang muli akong napalingon sa gawi ni Yumi nang kamilos siya at umupo.

"You need something, Yumi??" Tanong ko. Pero umiling lang siya. Niyakap ang ang tuhod niya at muling yumuko.

'Do something! Use your bunganga!!'

Pero wala akong nasabi. Hindi ko parin alam kung paano papakalmahin ang kaibigan ko. Sa totoo lang hindi talaga namin alam kung anong pinagdadaanan o sakit niya. Her mom died years ago pero kapag minemention namin 'yon eh makikita talaga ang lungkot sa mukha niya lalong lalo na sa mga mata niya.

"Where are you going??" Tanong ko nang bigla siyang tumayo. "You need something??"

My Untold StoryTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon