The One That Got Away //YanSeph//

//Part 17//

"So, magkakaibigan kayong apat?" tanong samin ni papa, "Opo" sabay sabay naming sinabi, "Gano ka tagal na silang magkakakilala?" tumingin si papa kay mama at nagantay para sa sagot, "Si Seph, itong lalaki, we moved here tapos first day of school magkakilala na ata sila." Seph agreed, "While, itong dalawa, bago palang sila sa school eh." kinakabahan ako sa mga sasabihin ni papa, dahil first, nangyari na ito dati. And second. Hays~ hindi maganda ang kinalabasan. Let's go back into time, shall we?

=Flashback=

"Anong relationship niyo?" tanong ni papa sa mga kaibigan ko, "Friends lang po kami" sabi nila, "Ian? Anong relationship niyo?" tumingin si papa sakin, "Friends po" tumango si papa at tumayo, "Ito lang masasabi ko, wag niyo nang pansinin si Ian. Hindi niya kailangan ng mga taong magdidistract sakanya sa pagaaral." dapat aalis na siya kaso nagsalita ako, "Bakit ba?! Lagi nalang pa!"

"Manahimik ka jan!" sinigawan niya ako, "Hindi! It's my life! Hindi mo pwedeng controlin yung-" I felt the pain on my right cheek. I was dumbfounded. Anong nangyari? "Ngayon, pakinggan moko. Pwede kong controlin yung buhay ko, bakit? Kasi kung wala ako hindi mabubuntis mama mo!" tinulak niya ako, and sinipa ako.

=End of Flashback=

After that, it resulted na lumayas si mama dun at sinama niya ako. He was abusive. He visits us once per year. And lagi akong tumatakas, dahil ayoko siyang makita. "Anong relationship niyo kay Ian." this sentence, I don't want to hear this, "Kaibigan po, or rather best friend." sabi nila, and nagagree naman si papa, "Ian?" tumingin sakin si papa, "Magkakaibigan po kami." Lahat sila nakita yung tingin ko sa papa ko, full of hate and anger.

"Alam niyong Bi siya?" tanong ulit ni papa sakanila, "Yes po" sabay sabay nilang sinabi, "Okay, ito lang mapapayo ko. Wag niyo-"

"Wag nila akong pansinin?" nagulat si papa ng bigla akong magsalita, "Oo." I smiled at him, "Bakit ba? I- hindi ko maintindihan.. Kung bakit... Bakit?" tanong ko sakanya, "Para sayo din naman-" I cut him off, "Weh? Sa tingin mo, mas makakatulong yun sakin? Well let me tell you, kayong lahat, let me tell you what I'm going through." naupo si papa sa dati niyang pwesto at nakinig, "Having no friends, won't help me with depression, ang hindi ako pansinin..? It won't help me with anxiety. Now tell me, saan ba talaga makakatulong to? To worsen my state?" tanong ko, "Ayoko na! I'm so done with this." umiiyak nako at this state, "I'm gonna have this. I- I'm- sorry bye." sabi ko bago ako umakyat sa kwarto ko.

Deep breath Ian. Deep breath. Wag mo hayaang maapektuhan sarili mo. Ian, deep breath. Deep breath. "Cough cough" nagising ako from my sleep and checked the time, 2:48am. Lumabas ako and nakita ko na nandun parin sila. Pero wala na si papa. "M-ma?" tumingin silang lahat sakin, "Ian? Are you okay?" tanong niya, "Ye-yeah.. I'm... Al.. right.." that was the last thing I remember.

--To be Continued--