Reality Series #1 [Two Red Lines] COMPLETED

Chapter 2

Chapter 2

Nagising ako dahil sa nagri-ring na cellphone. Nasilaw ako sa araw dahil sa biglaang pagmulat ng mata.

I immediately answered the call when I saw that Mama is the caller.

Shit! Lagot ka na naman Zoila.

"Where the hell are you Zoila Ysabel!?" nakasigaw na bungad agad ni Papa.

Napangiwi naman ako dahil parang masisira ang eardrums ko sa sigaw niya. Nailayo ko tuloy ang cellphone sa tainga ko.

I composed myself first bago sumagot. Tila nasa harapan ko si Papa. I'm always like this kapag nagsisinungaling ako. I must say that I'm an expert when it comes to lying. Kaharap mo man ang kausap mo o sa telepono lang.

"I'm in Cerenes's house. I already told you before you left the house that we're hanging out." mahinang sabi ko.

Baka kasi magising ang katabi kong mahimbing pa ring natutulog.

Napangiwi na naman ako ng maramdaman kong mahapdi ang gitna ko.

Namula naman ang mukha ko ng maalala ang ginawa namin ni Donovan kagabi. Madaling araw na kami natulog because we can't get enough of each other.

"Go home now!" 'yon lang ang sinabi niya at namatay na ang tawag.

Napatulala naman ako dahil doon.

Akala ko bukas pa ang dating nila kaya ang lakas ng loob kong huwag umuwi.

"Hey baby, are you okay?" Donovan asked with full of concern.

"Yes, I just need to go home." sabi ko sa kanya na may malungkot na ngiti.

Tumayo na ako kahit wala akong saplot na kahit ano samantalang si Donovan naman ay nanatili sa kama. Ang mga mata niya ay nakatuon lang sa akin o mas maiging sabihin na sa katawan ko.

"Enjoying the view?" I asked him seductively.

"Of course." he answered with a bedroom voice.

Sounds good to my ears but I need to go home. Magbubuga na ng apoy si Papa kapag wala pa ako sa bahay in one hour.

Lumapit nalang ako sa kanya and give him a peck on his lips.

Pagkatapos noon ay dali-dali akong pumuntang banyo.

Nagshower lang ako ng mabilis. Sinuot ko ang robe na medyo malaki sa akin. Kay Donovan 'to, e.

Habang nagtotooth brush ako napansin kong ang dami kong kiss marks. Siguradong lagot ako kapag nakita 'to ni Papa.

Lumabas na ako ng CR at naalala kong wala nga pala akong extra'ng damit.

Where's my clothes ba?

Nanlaki ang mga mata ko ng maalalang nasa living room ang damit ko.

Wala na si Donovan sa kama, maybe he took a shower on the other room. Pinakialaman ko na ang nga drawers niya. Alam ko may iniwan akong concealer dito. This is not the first time na nagkaron ako ng maraming kiss marks.

Noong una hindi ko alam ang gagawin ko. I was in panic mode ng tumawag si Cerene. I told her my problem at sinabing concealer lang ang katapat. I wonder kung bakit niya alam 'yon?

Stupid Zoila. Natural gawain niya rin 'yon.

Nang matapos ko ng lagyan lahat dali-dali akong bumaba and I saw my clothes on the couch. Pinulot ko isa-isa 'yon. I don't care if it's not laundry or not. Ang mga importante makauwi ako sa amin.

Hindi naman mabaho ang damit ko. Sakto lang. Amoy na amoy pa nga ang ginamit kong perfume.

Wala namang tao sa bahay kundi kami ni Donovan so dito na ako nagbihis sa living room.

Eksaktong bihis na ako ng marinig ko ang yabag niya pababa.

Sinalubong ko siya at kinuha naman niya sa akin ang robe.

"Aalis ka na?" malambing na tanong niya. Bakas rin ang lungkot dito.

"Ayaw ko pa sana but you know Papa very well." nakapout na sabi ko.

"Alright. I understand." he said and give me a torrid kiss.

Nagulat ako pero tinugon ko rin naman.

Bumitiw nalang kami ng wala na kaming hangin parehas.

"Don't pout. I always think that you want a kiss." he said while pinching my both cheeks.

Sisimangot na naman sana ako ng maalala ko na kailangan ko ng umalis. Baka kung saan pa kami mapunta kapag sumimangot pa ako. Magmemake-out lang kami panigurado.

Instead of pouting, I smiled widely and give him one last peck on his lips.

"I really need to go."

Hinatid naman ako ni Donovan hanggang sa may Mio ko. He's such a gentleman and caring.

"Ingat sa pagdadrive, baby. You know hindi ako payag pero sadyang makulit ka." nakasimangot na sabi niya.

Ngumiti na lang ako ng malaki. Hindi na ako makikipag-argumento pa.

Akmang papaandarin ko na ang Mio pero may pumigil sa akin.

"Hindi pa nga ako naalis. Miss mo na ko agad?" pang-aasar ko sa kanya.

Inirapan naman niya ako at sinimangutan. Here we go again. Mas bata pa siyang umasta kaysa sa akin.

"Wear your helmet." ngayon seryoso na siya.

Napailing nalang ako at isusuot ko na sana ang helmet pero siya na mismo ang naglagay sa akin. Napangiti naman ako lalo ng malaki.

His simple move overwhelmed me and made my heart thump very fast.

"Bye." I said at pinasibat na ang Mio ko.

Hindi naman nagtagal nakarating na ako sa subdivison namin.

My heart thump faster ng malapit na ako sa bahay namin. This is what I felt kapag haharapin ko na ang galit na si Papa.

Sa harap ng bahay na mismo ako nag-park.

Pag-apak ko palang sa loob ng bahay isang nakakabinging sampal na agad ang bumungad sa akin.

"I told you, Zoila Ysabel! Uuwi ka ng bahay kahit anong oras pa matapos yang hang out niyo!" dumadagungdong na sigaw niya.

Rinig na rinig sa buong kabahayan ang sigaw ni Papa. Kahit ang mga kapit-bahay namin sigurong natutulog ay mabubulabog sa sigaw niya.

"And what are you wearing Zoila Ysbael!?" parang kulog na namang sigaw niya.

Napatingin ako sa suot kong black tube and white short shorts. Bawal akong magsuot ng ganito.

My parents are a little bit conservative when it comes to the clothes I'm wearing. They like tee shirts instead of off-shoulders. They prefer to see me in skinny jeans than wearing skirts.

"Arnold, that's enough." pigil ni Mama sa kaniya.

Mama give me an apologetic look and small smile.

"Ayan! Kaya nagiging sutil 'yang anak mo Lyla kinukunsinti mo lagi!" sigaw na naman ni Papa.

Samantalang ako naman ay nagdiriwang na dahil matatapos na ang almusal kong sermon.

Kapag sumingit na si Mama sa usapan. That's the cue. I'm safe na sa mga sermon ni Papa.

"Zoila, go to your room na. Ako na ang bahala sa Papa mo." masuyong sabi ni Papa.

"But--" narinig ko ang pag-angal ni Papa pero nagdire-diretso na ako pag-akyat sa hagdan.

Sobrang laki ng ngiti ko ng umaakyat ako sa hagdan. Naghu-hum pa ako ng kanta.

Yes! Nakalusot ako.

Akala ko lang pala nakalusot na ako.

Bago pa ako makapasok sa kwarto. Narinig ko ang sigaw ni Papa.

"Zoila Ysabel, grounded ka for one week."

Patay!

-----

Wag gagayagin si Zoila. Pasaway at maharot na malandi. Sinungaling pa HAHAHA