Reality Series #1 [Two Red Lines] COMPLETED

Chapter 21

Chapter 21

"Bakit ka umiiyak?" Nasaan na si Donovan?" nag-aalalang tanong ni Cerene.

She hugged me. Lalo akong umiyak dahil sa ginawa niyang pagyakap. Bakit? Hindi ba lagi niya sa'king sinasabi na hindi niya ako iiwan?  That he love me so much? But where is he now?

Why did he run away? Ayaw niya ba ng nasa sinapupunan ko? But it's my baby, our baby. Hindi naman 'to mabubuo ako lang ng mag-isa.

"I-Iniwan niya ako. C-Cerene, p-p-positive" nahihirapan kong banggit sa huli kong sasabihin.

"Shhh, tahan na. Hindi maganda sa baby ang stress. Maybe he's just shocked" pampalubag-loob na sabi niya.

Shocked? Kahit ako naman e. I didn't expect this. I was shocked too. Pero 'yong tumakbo siya? Why? I need an explanation. Hindi ako malilinawan hangga't hindi ko siya nakakausap.

We need to talk. I need to talk to him. Pananagutan ba niya ako? I hope so. Kung kailangan gawin ko ang lahat para matanggap lang niya na magkakababy na kami, gagawin ko.

I want a complete family for my child. Kakayanin naman namin hindi ba? We love each other. Basta magkasama kami haharapin namin.

Maiintindihan naman ni Mama at Papa diba? My parents love me so much so they can understand the situation. They are my family, afterall.

Naghahalo-halo na ang nasa isip ko. Sobrang gulo na ng utak ko. I need to look for the positive side.

"Cerene, I think I need rest, uuwi na muna ako" paos kong sabi.

Kanina pa ako dito umiiyak sa park. Hindi ako iniwan ni Cerene. I'm very thankful that she's here, that I have her.

"Mabuti pa nga. Don't stress yourself. Bawal 'yon sa buntis baka pumangit si baby" she joked to lighten up the atmosphere.

Tumango naman ako at tipid na ngumiti.

Hinatid ako ni Cerene papunta sa bahay namin. Pagdating namin sarado dahil walang tao. Lagi naman akong may duplictate ng susi.

"Ihahatid kita sa kuwarto mo. I want to make sure you're safe" Cerene said.

Seriously? Paano naman ako hindi magiging safe dito sa bahay? This is our house.

"Ang OA mo, hindi naman ako mapapano dito" I said. Kung wala sana akong pinoproblema ay pabiro ang pagkakasabi ko but I can't.

Tinotoo nga niya ang sinabi niya. Sa pag-akyat ko sa hagdan ay todo alalay siya. Anong akala niya? Sobrang laki na ng tiyan ko? Ni hindi pa nga halata na bumubukol na ito.

Pagdating naman sa kuwarto ko todo paalala siya ng mga dapat at hindi ko dapat gawin. Ang dami niyang alam ha. Balak niya bang mag OB-Gyne?

"Huwag mag-isip ng kung ano-ano ha. Damihan mo rin ang kain and make sure healthy ang kinakain mo. Always remember na mayroon ng nabubuhay diyan sa sinapupunan mo" she said.

Pagkatapos ng ilang paalala she bid her goodbye.

"I want to stay but Mom texted me. We have a party to attend to tonight" she said.

After that she left me.

Tulala lang ako. Hindi pa rin magsink in sa utak ko yung nangyayari. Hindi ko matanggap. Masyado pa kong bata.