Reality Series #1 [Two Red Lines] COMPLETED

Chapter 8

Chapter 8

"Baby, I'm sorry." bungad agad sa akin ni Donovan.

As usual, hinihintay niya ako sa may labas ng subdivision.

"Okay na. I'm sorry rin. Honestly, it's my intention to pissed you off kahapon." pag-amin ko sa kanya.

Napasimangot siya dahil sa sinabi ko. Tinaasan niya rin ako ng kilay. Alam kong alam naman niyang iniinis ko siya.

"I know that, but still I shouldn't have said words that might hurt your feelings." malambing niyang sabi.

Inakbayan niya naman ako at nag-umpisa na kaming maglakad habang nag-uusap sa nangyari kahapon. Baka kasi kapag nag-usap pa kami sa may gilid, ma-late pa kami.

"Okay na nga. I realized that I'm so immature because I get mad in small things." sabi ko habang nakatungo.

Sinusundan ko ng tingin ang paghakbang ko. Sa baba lang ako nakatingin. Hindi naman ako mababangga kahit nakatungo ako habang naglalakad dahil naka-akbay siya sa akin.

He guided my way at sigurado namang hindi pababayaan ni Donovan na mapabangga ako di'ba?

"You're hurt because of what I said right?" he asked.

Tumango lang ako.

"See? That's normal that you get mad at me. We both did something wrong and we're sorry." he stated.

Siguro stress lang siya sa school works kahapon at dumagdag pa ako. I didn't even asked him yesterday if how's his day.

"Kaya nga okay na. Atleast now we know our mistakes at inamin natin 'yon." I said.

Donovan is a bit older than me and he's very understanding when it comes to me. Siguro naiintindihan niya na bata pa ako. He's the one who guided me in our relationship to make it work. I'm so proud of him. Hindi siya katulad ng ibang lalaki na madaling sumusuko. 'Yung tipong kaunting away lang ayaw na agad. Ang idadahilan nakakapagod ang ugali ng mga babae. Away-bati. Tapos hihiwalayan ka at hahanap ng iba.

I'm so lucky to have Donovan because he's not like that kind of man.

Nakarating na kami sa school at gaya ng daily routine namin. Maghihiwalay na kami sa may gate dahil magkaiba kami ng building. Male-late na kasi siya sa klase niya kapag  ihahatid niya pa ako. Bihira niya lang din naman akong ihatid at sunduin sa labas ng classroom. Syempre ayaw kong ma-issue pero may mga tao talagang walang magawa sa buhay nila na pilit kang gagawan ng issue.

"Oo. Nakita ko na naman. Nakaakbay pa talaga si boy kay girl." malakas na namang sabi ni Janine sa kausap niya pero sa direksiyon ko nakatingin kahit si Loisa ang kausap.

Halatang ako ang pinaparinggan. Umirap na lang ako sa hangin. Walang balak patulan siya.

"Laki talaga ng galit niyan sa'kin." sabi ko kay Cerene.

"Hayaan mo na." Cerene said. "May mga taong inggit diyan sa paligid dahil ni-ghost!" malakas na sabi ni Cerene. Pinaparinggan din si Janine.

Tumahimik tuloy si Janine at hindi na umimik pa. Sinamaan niya lang kami ng tingin ni Cerene.

"Tingnan mo 'yang babaeng 'yan. Siya 'tong nauna tapos siya 'tong pikon. Dukutin ko mata niya, e." Cerene said. Inirapan lang din niya si Janine.

"Hayaan mo na. Huwag ka ng pumatol baka bitter lang 'yan." sabi ko sa kanya.

"Talagang bitter 'yan sa'yo. Nakikita dito sa school na malapit ka kay Haze alam mo namang pantasiya ng lahat 'yang boyfriend mo at nakita niya pa'ng kinausap ka ni Lean na ghinost siya." mahabang sabi ni Cerene.