Breaking The Code: The Hidden Project (Carnations Series #2)

♠95♣

"Tell me Nathan, why does people have to die?" mukhang nagulat siya sa tanong ko, isang oras na kaming umalis sa ospital at tumambay na muna sa waiting area sa labas ng ospital

"Its part of life, I guess. Like pain is a part of it" sabi niya "Then yung pagdamay ko sa inyo sa gulo ko, kasama ba yun?" sabi ko at rinig ko ang pagbuntong hininga niya

"I know, life's unfair Agatha but sometimes you have to take risks even if it damaged you" sabi niya kaya napapikit ako

"I know.." sabi ko at bumuntong hininga "Do you know where Trinity's room is?" tanong ko at tumayo

"Yes, Drake is with her" sabi niya "I want to make everything right Nathan, starting with us" sabi ko na sinangayunan niya. I won't let them kill again, not now.

_

Kumatok sa pinto si Nathan at agad naman yun bumukas at bumungad si Drake "Agatha" sabi niya at mukhang gulat na gulat pa na makita ako kaya nginitian ko siya

"Can I see her?" sabi ko kaya tumango siya at linakihan ang espasyo ng pinto kaya pumasok na kami

"She won't even talk since and doctors said that it was because of trauma" sabi niya and my breathing hitched when I saw her, she was wearing a hospital gown at tulala siya sa kawalan

"Not even a word?" tanong ko at linapitan siya "Yes, ang sabi niya, si Agatha, help Agatha" sabi ni Drake kaya napapikit ako at pinigilang tumulo ang mga luha ko, even at that moment ako parin ang iniisip niya?

Napabuntong hininga ako at nginitian si Trinity "Hey" sabi ko but no response "Can you come back to us?" sabi ko at hinawakan ang dalawa niyang kamay but no response

"We are all worried about you, you were almost raped if I didn't do something sooner" sabi ko at yumuko "If I haven't woke up then hindi sana mabubugbog ng ganun si Hazel" sabi ko at hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko

"If I haven't woken up sooner then Nathan and the others wouldn't be beaten up" hikbi ko then a miracle happened, ramdam ko kung paano niya pinahid ang luha ko kaya sa sobrang gulat napalingon ako sa kanya

"Sinisisi mo nanaman ang sarili mo" sabi niya at nginitian ako kaya mas lalo akong na luha "Trinity" bulong ko at niyakap siya, hindi ko alam kung ano ang magagawa ko kung hindi pa siya bumalik sa katinuan.

I gasped for air when I felt my chest tightening in complete happiness "I'm happy your okay Agatha, you protected me nung muntik na akong magahasa" sabi niya kaya tiningnan ko siya

"I'm so sorry, you wouldn't be traumatized if I haven't pulled you into my world" sabi ko "I really hate that attitude of yours, stop blaming yourself, hindi lahat ng pagkakataon nandiyan ka" sabi niya kaya napatango-tango ako at liningon ang dalawang lalaki na kanina pang nakikinig pero natawa ako ng makita si Drake na nakaharap sa likod pero kita ko ang pagpahid niya ng luha niya at ang pagiling ni Nathan

"Awe Drake, are you crying?" pangaasar ko kaya sinamaan niya ako ng tingin "I am not" sabi niya "Na miss mo ba ako?" pangaasar din ni Trinity

"Who wouldn't? Nakakamiss din pala ang kaartehan mo" sabi ni Drake at umiwas ng tingin kaya natawa ako, torpe parin siya kahit kailan.

Ngumiti si Trinity "Na miss din kita Drake" sabi niya "Ewan ko sayo" sabi ni Drake at umiwas ng tingin "Issuu!" pangaasar pa ni Trinity kaya sinamaan siya ng tingin ni Drake

"Wait, nasan si Hazel?" tanong niya kaya nagkatinginan kami "She's still having nightmares dahil sa nangyari" sabi ni Drake

"Ako dapat ang ibubugbog but she insisted, she protected me like Agatha, minsan na gi-guilty ako dahil paano kung hindi ko napigilan yung lalaki edi lahat na kayo nasaktan?" sabi ni Trinity kaya napakagat labi ako

"We can fight this..." sabi ko kaya tumingin sila lahat sakin "Together" sabi ko kaya tumangl siya "Together it is then" sabi ni Trinity kaya natawa ako. One down, one to go.

_

"She won't talk to me. Imagine, A Gabriel Winston hindi kinausap?" pageemot ni Gabriel pagdating namin sa bahay nila kaya binatukan siya ni Drake

"Tigilan mo ko sa kaartehan mo Anghel" sabi niya kaya tumawa si Gabriel "I'm glad your now okay Trinity at Agatha" sabi niya kaya ngumiti kami

"Me too" sabi ko "I'm sick of playing this game" sabi ni Trinity kaya tumango ako "Why don't we be in the lead for once, right?" sabi ko kaya tiningnan ako ni Gabriel

"Your planning on winning this game" sabi ni Drake "I can't let another die, we are the only ones who got this far" sabi ko at nagulat ako ng biglang tumalon-talon si Gabriel at tumatawa

"Were going to get ourselves dead!" sabi niya "He's the only one who reacts like that even if we are in the middle of life and death" sabi ni Trinity at umiling habang nakatingin kay Gabriel na parang nanalo sa lotto

"Pumasok na tayo" sabi ni Drake kaya tumango kami lahat at pumasok sa kwarto ni Hazel and my heart immediately fell when I saw her, she was sitting at the edge of the room, her face barried on her knees.

I saw bruises on her legs and arms "Hazel" sabi ko my voice in a whisper pero tanging ang mga hikbi niya lang ang sinagot niya sakin, dahan-dahan ko siyang linapitan at umupo sa harap niya

"Hazel" pagtawag ko ulit pero sa pagkakataong ito ay dahan-dahan niyang inangat ang ulo niya then suddenly she starts sobbing and kicking na parang takot siya na saktan ko siya, I remember me from her two years ago.

Hinawakan ko ang dalawa niyang pulsuhan at ramdam ko ang panginginig niya "D-Don't hurt me" utal niya at nagpumiglas sa hawak ko

"Hazel, Hazel, Hey" pagagaw ko sa atensyon niya and she suddenly calmed down pero mahahaba parin ang paghinga niya "Its me, Agatha" sabi ko and realization hit her

"Agatha?" tanong niya kaya tumango ako at ngumiti, niyakap niya ako at umiyak "He was shouting at me, telling me that it was a warning from the superiors" hikbi niya, superiors?

"Sshh, its okay" sabi ko kaya tahimik na siyang humikbi, is it bad for me to think that I'm glad that I killed that man?