Pa-Charms

Charms 20

Denver's POV

.

Nagising ako ngayong umaga sa ingay ng mga maliliit kong pinsan. Aaminin ko, hassle talaga kapag mayroong maliliit na pinsan pero at the same time nakakatuwa din. Sila kasi yung nag bibigay buhay lagi sa mga ganitong pagtitipon naming kamag-anakan hahaha.

“Kuya Den tunog po ng tunog yung phone niyo kagabi. Di ka na po namin ginising kasi baka pagod kayo sa byahe.” ani Jelai, pitong taong gulang kong pinsan at ang birthday girl kagabi hahaha.

“Talaga?”

“Opo kuya, tapos may naka lagay na Ash sa screen.” ani naman ni Hans, nakababatang kapatid ni Jelai na isang taon lang ang agwat.

Doon ako biglang napa bangon. Bakit naman kaya napa tawag yung lalaking yun? Imposible, eh isang linggo nga niya akong hindi pinansin eh, ang hiram naman paniwalaan.

Agad ko namang hinablot ang phone ko sa gilid ng kama, sa sahig naman nakaupo ang dalawa habang nag lalaro, nay carpet naman kaya keri lang.

Nagulat pa ako ng makita ko ang screen ng phone ko.

Alas dose na shuta!!

Aside from that may natanggap din akong 30 missed calls at 20 messages. Lahat ng missed calls galing kay Ash. Sa messages naman lima kay kuya Darius, kanina pa tong 7am bumangin na daw ako at kung ano ano oang ka ek-ekan, ganon din yung lima pa na galing kay kuya Dave, nabasa ko oa nga na sila pa pala ang nag paakyat sa mga bulinggit oara gisingin ako.

Sinimulan kong basahin ang mga messages.

Ito lang naman ang mga laman;

From: Ash Pa-Charms
       –Den where are you?

From: Ash Pa-Charms
       –Answer the phone Den!

From: Ash Pa-Charms
       –Umalis daw kayo Den.

From: Ash Pa-Charms
       – Im sorry about last time, I know what I did was wrong and I want to apologize in person ang explain also.

From: Ash Pa-Charms
       –Den!

From: Ash Pa-Charms (X3)
       –Huy!!

From: Ash Pa-Charms
       –I hope we can talk kung babalik pa kayo. Good night.

Napatawa nalang ako sa last message niya hahaha. Ang OA, ang laki ng ipinundar namin para sa bahay namain don tapos babakantehen namin? Hahaha, shuta para namang di na kami babalik eh, saan kaya niya nalaman na umalis kami? Iba kasi mag kwento kung si baklang si Justine, dagdag bawas yun mag kwento hahaha, naka chikahan ko pa kasi yun bago kami umalis hahaha.

Bago ko makalimutan eh nag reply muna ako.

To: Ash Pa-Charms
   –Hoy ang OA hahaha. Babalik din kami sa monday. At kung ano man ang ipapaliwanag mo sakin make sure it will make sense. Ciao!!

After maka send ng message eh inaya ko na ang dakawang bulinggit para makapag tanghalian na kami.

.

.

.

Mabilis na lumipas ang dalawang araw at monday na nga. Wala namang masyadong ganap more on family time lang tapos kulitan with pinsan, mga ganern ba.

So since Monday na ngayon kami babalik sa aming current balur. Walang mintis din naman sa pag te-text si Ash matapos kong mag reply. Balik na naman siya sa pangungulit na para bang walang nangyare. Na puyat pa ako kagabi dahil ayaw akong tigilan. I mean, its better that way tho' tsaka hindi ako mahilig mag tanim ng grudge wala ka namang aanihing maganda kung sakali. Pero syempre depende parin yon sa bigat ng kasalanan mo sakin, hindi man ako nag tatanim ng sama ng loob di naman ako nakakalimot ghorl!

Maaga kaming bumyahe pabalik para maaga kaming makarating. Since puyat nga ako mga bakla eh sleep galore lang ako buing byahe, magigising lang ako kapag titigil kami sa mga fast food chain para kumain, ewan ko nga pero lagi kong nasasaktohan ang oras ng kain pag nagigising ako hahaha.

At ghorl, medyo malayo layo yung lugar namin noon sa kasalukuyan naming bahay, medyo may pagka baryo kasi yun so baka alas tres pa kami ng hapon makarating. 7 pa kasi kami bumyahe.

.

.

.

Sa tagal ng byahe eh baka rating din kami. Pakiramdam ko mamamaga ang owet ko sa ilang oras na oag upo although tulog ako buong byahe eh randam ko parin ang sakit ng katawan.

Pag pasok namin ng bahay eh nag kanya kanya na kami sa aming kwarto para makapag bihis. Mabilis lang akong nakapag bihis at hihiga palang sana ako ng biglang may bumato sa bintana ko. Agad naman akong napa bangon.

Shuta, sa dami ng babatuhin bintana ko pa.

Pag bukas ko ng bintana eh nadatnat ko si Ash na naka bungat din mula sa kwarto niya. Naka ngiti pa ito.

“Gago, bat mo binato? Paano kung nabasag yung salamin ng bintana ko?”

“Im sorry ok, di mo kasi nirereplyan text ko.”

Then I realized di ko pa pala na cha-charge phone ko, na low bat sa byahe sa kaka-sountrip ko hahaha.

Anyway kinuha ko muna ang phone ko at chinarge saka bumalik sa bintana.

“Oh anong atin?” ani ko.

“About the other day.” hiyabg ani nito.

“Spill. Ngaykn ka pa mahihiya eh di mo nga ako pinatulog kagabi sa kaka-text mo.”

“Damn. Can't we do it outside? I mean, nasa bintana tayo nag usap oh.”

Kung hindi niyo po naitatanong eh tatlong dipa lang po ang agwat ng mga bahay namin kaya medyo malakas ang boses namin kapag nag uusap.

“Dapat pag dating ko sa gate nandon ka na ha.” dali dali naman itong nawala sa bintana.

Saktong pag dating ko ng gate eh nandon na nga sya.

“Spill the tea.” with attitude yan wag ka.

“Uhm, about last time. I'm sorry. It's just that there's a lot happening that day and I was so exhausted physically and mentally. I know we're ok and I'm thankful but I just can't act like I did not to anything so yeah, I'm sorry and thanks.” naka yuko nitong saad.

“Bakit nung friday ka lang nag reach out?”

“Cause I was so embarrassed! Damn!” hiyang hiya nitong ani.

“Hoy ngayon ka pa ba mahihiya sa dami ng kabulastugan na naranasan ko dahil sayo? Tsaka we're friends diba? I know we've been friends for months but I think those months are enough for me to treat you one.” shet napadami ata english ko. Sana di ako sumablay nakakahiya sa lalaking to.

“I know, and thank you.” ani nito.

“Sige na. I just want to get some rest na.”

“Yeah, I'm sorry to bother.”

“No worries.”

Papatalikod palang sana ako ng bigla ako nitong hablutin sa kanang braso ko. Then the next thing I knew is he hugging.

.

.

.

“I'm so thankful for having you.”