TEKRAR YAZILACAKTIR! OKUMAYINIZ! DİĞER HESAPTAN PAYLAŞILACAKTIR.
Hep yurtdışında, Amerika'da geçen vampir hikâyelerini okumaktan sıkıldınız mı?
Öyleyse sizi 'Lanet-Nakoleia'ya davet ediyorum.
Eskişehir'de başlayıp Nevşehir'de devam eden bu hikaye be...
Fatih bakışlarını Çakı'dan alıp önce Emirhan'a sonra yanındaki Şadiye'ye çevirdi. Hepsi kararlı ve korkusuz bir şekilde kendisine bakıyorlardı. Bu gözler Fatih'i tatmin etmişti. Yarım bir gülüş sergileyip otomobili çalıştırdı. Ve ata mezarına doğru yol aldılar.
🍃🍂🍃🍂🍃🍂
Lider Konah'tan sonra Safkan Şadiye de bizi birine emanet edip gitmişti. Bu durum Nirvan ile kendimizi çocuk gibi hissetmemize neden olmuştu. Sanki mesaisi biten bakıcı bizi bir diğerine teslim ediyordu. Şimdi ise loş bir lambayla aydınlatılan dar koridorda Safkan Derya'yı bekliyorduk. İkimiz de soğuk duvara yaslanmış, hiç konuşmuyorduk. Birkaç dakika sonra koridorun ucunda siyahlara bürünmüş bir kadın belirdi. Sağ elini duvara sürterek bize doğru gelmeye başladı.
Nirvan gelen kadını görmeyince omzuna dokunarak bana bakmasını sağladım. Sonra da koridorun ucunu işaret ettim. Nirvan da bu ürkütücü manzara karşısında duruşunu dikleştirip hazır ola geçti.
Yavaş yavaş ilerleyen kadın bir anda durup başını kaldırdı. Olduğumuz yere bakıp gülümsedi. Sonra da tatlı bir ses tonuyla konuşmaya başladı.
" Üzgünüm. Sizi biraz beklettim. Ancak yolu ne kadar ezbere biliyor olsamda birine çarpmamak için yavaş yavaş gelmek zorunda kalıyorum. Bazen koridorlar çok kalabalık olabiliyor."
Ben durumu yavaş yavaş idrak ederken Nirvan çoktan olayı anlamış, bu tatlı kadına cevap veriyordu.
" Hiç sorun değil. Biz de Aviva ile sohbet ettik. Asıl siz bizim kusurumuza bakmayın. Geldiğimizden beri herkese zahmet veriyoruz." dedi.
" Safkan Konah'ın misafirleri bizim de misafirimizdir. Zahmetlik bir şey yok." diyerek ne kadar alçak gönüllü olduğunu gösterdi bize Safkan Derya.
Yanımıza varınca avucunu açarak içindeki anahtarı bize uzattı. " Gül işlemeli kırmızı kapı. Lütfen açar mısın?" diye sordu.
" Tabi." Nirvan anahtarı alıp az ötedeki kapıyı buldu ve kilidi açtı. Safkan Derya önde biz arkada içeri girdik.
" Çekinmeyin. Buyrun oturun. Ben geleceğim." dedikten sonra odanın içindeki tek kapıyı bulup içeri girdi. Kapıyı da kapatıp kendini içeri kilitledi.
Kadının gitmesini fırsat bilerek şaşkınlığımı mimiklerimle Nirvan'a anlattım.
" Ben de inanamıyorum. İlk defa gözleri görmeyen bir safkan görüyorum." dedi.
İşaret parmağımı dudağıma götürdüm. " Şşş! Bizi duyacak."
" Yalıtımlı duvar bunlar. Fısıltımız duyulmaz Aviva. Rahat ol."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kilit sesini duymamız ile susup oturduk ve Safkan Derya'nın odaya girişini izledik. El yordamıyla karşımızdaki koltuğu bulup oturdu.
" Lütfen kendinizi tanıtın." dedi. Sesi gibi yüzü de nazikti bu safkanın. Mavi gözleri merhametle parlıyordu sanki.
