𝗟𝗜𝗩𝗜𝗡𝗚 𝗧𝗛𝗘 𝗙𝗜𝗩𝗘 𝗛𝗨𝗡𝗞𝗦 [On-going]

22

"Love!"

Napalingon ako sa taong tumawag sakin ng 'love'. At ayun, naglalakad palapit sakin si Sync na may hawak na paper bag. Lunch break ko ngayon pero si Hanna may klase pa. Tumawag kasi sakin si Sync na bibilhan niya nalang daw ako ng pagkain at ito nga siya may bitbit ng paper bag. Dito kami kakain sa may park since walang vacant table sa cafeteria.

"Okay lang ba sa'yo ang kumain ng seafoods?" tanong niya ng mailabas na niya ang mga tupperware sa paper bag.

"Oo naman. Wala naman akong allergies dyan." sagot ko, nilapag niya sa stone table ang mga Tupperware.

Almost one month na simula noong naging kami. I can say na sobrang sweet niya at napa-caring niya pang tao. Araw-araw niya akong isasabay papasok sa school at sabay naman kaming uuwi. Pwera lang kanina kasi galing ako sa bahay, day off ko kahapon. Sa mga nag-daang araw, hindi siya pumapalyang pakiligin ako at pamulahin ang pisngi ko.

"Kain kana." sabi niya, ngumiti pa sakin.

"Bakit? Ako lang ba kakain? Kain kana din, love." sabi ko, nilahad ko sa kanya ng pagkain.

"I already eat my lunch, love. So eat up." nakangiti niyang sambit.

Tumango lang ako at nagsimula nang kumain habang siya minamasdan lang ako. Hindi naman ako naiilang kasi lagi naman ganitong scenario ang ginagawa namin sa bahay man o sa school. Minsan nga kumakain din kami sa restaurant niya at restaurant din ni Jiro. Sabi niya pa sakin na gusto niya akong maging Accounting Head Manager doon sa restaurant niya, ako naman 'tong go lang ng go. Pero baka mga 4 years pa ata mangyayari yun after I graduate college, diba?

"Masarap ba?" tanong niya, nakahalumbaba siya habang titig na titig sakin.

"Oo, masarap. Lalo na 'tong shrimp." sagot ko at pinagpatuloy ang pag-nguya.

"Mas masarap ako dyan." nasamid ako sa kinakain ko, napahawak pa ako sa dibdib ko.

Agad niya akong inabutan ng tubig at napapokpok pa ako sa dibdib ko dahil parang mamamatay na ako. Pero joke lang, nakahinga din ako nang maluwag ng makainom na ako ng tubig.

"Are you okay?" nag-alalang tanong niya.

"Hey, love?!" napagsigaw na siya ng hindi ako makasagot.

"Okay lang ako." sagot ko, inirapan ko pa siya.

Kala mo di ko narinig yung sinabi mo ha! Baliw e! Masyadong libog. Hahaha pero kahit ganun siya ka-wild napapangiti niya parin ako! Ang hot niya nga pag nagsasabi siya sakin ng ganun. Aish. Nakakainis naman siya lagi nalang niya ako ginaganito at lagi niya din akong ginugulat.

Pagkatapos kong kumain nagsibalikan na kami sa mga klase namin. May dalawang klase pa ako bago uwian, ganoon din si Sync. Nasa kalagitnaan kami ng lesson nang biglang nag- interrupt ang pabidang hindi ko alam ang pangalan pero babae siya. Nagtanong lang naman siya kung sino ang unang nakapunta sa buwan. Duh, lesson pa namin yan nung elementary pa ako bhe! Late bloomer ka! O baka naman nakipagharutan ka lang sa katabi mo noon? O nag-cutting ka sa Science subject niyo! Aish!

"Neil Aldren Armstrong the American astronaut and aeronautical engineer. The first person to walk on the Moon." sagot ng Professor namin.

"Have I answered your question, Miss Chavez?" sarkastikong sabi ng Professor namin kay Hinna Chavez.

"Of course, Sir." nahihiyang sambit ni Hinna.

Nagpatuloy na ulit si Sir Arron sa naudlot na aralin namin kanina. Buti nalang pagkatapos niyang mag-discussed ay hindi siya nagpa-quiz. Medyo lumipad kasi ang isip ko kanina at hindi pumasok sa utak ko ang inaral namin. Buti nalang talaga! Last subject ko na 'to at kaklase ko si Hanna. Puro daldal lang din kami habang may pinapagawa samin ang Prof. namin.

"Did you know?" napataas ang kilay ko sa tanong ni Hanna.

"Ano?" tanong ko.

"That I am beautiful?" nakita kong kumislap ang kanyang mga mata.

"Hanna, tumahimik ka." basag ko sa trip niya.

"Aish. You really a bitch in my life, sis." tunog inis niyang sabi.

Tumawa lang ako at napailing sa sinabi niya. Kahit ganyanin ako n'yan, mahal ko parin yan. Pagkatapos ng huling klase namin ni Hanna, sabay na kaming naglakad pababa sa Accounting Bldg. Medyo nahirapan pa kaming makasakay ni Hanna sa elevator kasi andaming estudyante din, nakita ko pang umirap si Hanna doon sa lalaking bumangga sakin pero ngumiti lang ako bilang tugon na hindi naman ako nasaktan.

"Hagdan nalang tayo?" suggest ko, inirapan lang ako ni Hanna bago sumagot.

"Okay, let's go. Nawalan na ako ng patience e." sabi niya at nauna ng maglakad sakin pababa ng hagdan.

Sumunod na din ako sa kanya. Medyo maling idea pa na-suggest ko kasi masakit na yung paa ko dahil sa heels na suot ko. Baka may sugat na ako nito, nasa 9th floor pa naman kami. Si Hanna naman mukhang hindi napagod kasi lahat ba naman nang lalaki na makikita ay babatiin niya. Grabe lang. Kapalan ng mukha lang talaga.

"Oh andyan na bebe mo! Una na ako sayo, sis. Love you!" sabi ni Hanna habang tinuro si Sync naglalakd palapit samin.

"Ingat ka, Hanna." sabi ko bago siya hinalikan sa cheeks.

"Yeah, I will. Bye!" masiglang sabi niya bago naglakad palayo sakin, kinawayan niya pa si Sync.

"Hi." bati niya.

"Hello." balik bati ko sa kanya.

"Uhm. Where do you want to go now?" nakapamulsang tanong niya sakin.

"Hmm kahit saan nalang?" hindi siguradong sagot ko.

"Okay lang sayo kahit sa...." pabitin niyang sabi.

"Sa ano?" nagtatakang tanong ko.

"Sa kama?" nakangisi niyang sambit.

Nanlaki ang aking mata sa sinabi niya. Malakas ang pagtibok ng aking puso at parang mababaliw na ako dahil doon. Inirapan ko lang siya ng matauhan na ako. Hindi ko alam pero hindi parin ako sanay sa mga banat niyang ganyan. Kahit isang buwan na siyang ganyan sakin. Masyado lang talaga siguro siyang open minded diba? Aish.

"Just kidding, love." mahinahon niyang sabi.

Hinalikan niya ako sa noo. Kinilig naman ako at nagpipigil ng ngiti. Shit naman oh!

"Let's go. I'll take you somewhere. Somewhere that you'll never forget." nakangiting sabi niya at hinawakan ang bewang ko.

Napatitig pa ako sa mukha niyang super gwapo. Kahit naka-side view lang siya, perpekto parin ang hugis ng mukha niya. Napaiwas ako ng tingin ng lumingon siya sakin. Nagsimula na kaming maglakad papuntang parking lot. Pinagbuksan niya pa ako ng pinto saka siya umikot papuntang driver's seat. Tahimik lang kami sa buong byahe. Hindi din ako makapagsalita dahil wala naman akong mai-topic sa kanya.

Nakakunot ang noo ko nang makita ko ang mismong lugar ng pinaghintuan namin. Nagtataka akong napalingon sa kanya. Ngumiti lang siya sakin at nauna nang lumabas ng kotse, umikot lang siya at pinagbuksan ako ng pinto.

"Amusement Park?" manghang tanong ko pagkatapos kong makita ang entrance ng Park.

"You're like a kid kaya dito ko naisipang dalhin ka." pang-aasar niya sakin.

"Edi child abuse ka pala e!" sigaw kong sabi at hinampas siya sa braso.

"Maybe." natatawang sabi niya.

"Rape-in muna kita bago mo matawag na child abuse 'to." nakangisi niyang sabi sakin, nanlaki naman ang singkit kong mata dahil sa gulat.

Pota.