🌲my caretaker🌲 [کامل شده]

🍀Part :19🍀

خیره به فضای بیرون بود و ذهنش خالی از هر چیزی...

درست بعد اینکه تو ماشین نشسته بودن انگار مخش از همه چی خالی شده بود .

شاید بخاطر شوکی بود که از رل زدنش با چان بود !!!

خسته نفسی کشید و با آروم شدن حرکت ماشین تو جاش صاف تر نشست .

_بریم بالا؟

چان پرسید و بک گیج پلک زد .

+هم؟!

_بریم بالا لباساتو عوض کنی

+اها باشه بریم

بعدِ حرفِ بک هر دو پیاده شدن و چان بعد قفل کردن در خودش رو به کنار بک رسوند و معذب انگشتاش رو تو انگشتای بک پیچید و تقریبا پسرکِ تو فضا رو دنبال خودش کشید .

بک هم با سری که تو یقه خمش کرده بود فقط دنبالش رفت .

واقعا سر اون پدرسوخته ای که نقشه ی این روزا رو می‌کشید چه بلایی اومده بود؟!

با متوقف شدنشون جلوی در خونه ، چان زنگ رو زد و بعدش طرف بک برگشت و با فاصله ی نزدیکی ازش مشغول تماشاش شد و بک هم فقط شوکه به جلوی لباس چان که زیادی تو افق به نظر می‌رسید خیره شد .

=کیه؟!

با صدایی که از پشت ایفون اومد بالاخره نگاه
خیره ی چان ازش گرفته شد و سمت در برگشت ولی هنوزم دستش رو ول نکرده بود .

_پسر درو باز کن چانم

=هولی فاکینگ شت...چان؟! واقعا خودتی؟! چیشد اومدی اینجا؟! این تقریبا از اتفاقات نادره جهانه

_دهنتو ببند و فقط این در کوفیتو بازش کن

چان غرید و با اتصال دست هاشون بک رو به خودش نزدیک تر کرد .

با باز شدن در و بیرون زدن دوتا سر کنجکاو بک لبش رو گزید و از زیر چشم خیره ی چشم های متعجب هیچول و مامانش شد .

هیچول با دهن باز ، گیج به دست های قفل شده اشون نگاه کرد و بعد نگاهش بالا اومد و تو تخم چشم های چان خیره شد .

=اینجا چه خبره؟!

چان بدون توجه به دوتاشون از بینشون رد شد و بکهیون رو هم دنبال خودش کشید .

هیچول تند در رو بست و پشت سر مامانش که پا به پای بک و چان داخل میرفتن میرفت ، رفت...

*بیاین بیاین بشینین اینجا

زن تند تند مبل نرم رو براشون مرتب کرد و اشاره زد که بشینن .

چان خیلی تخس نشست و بک هم آروم کنارش نشست و مثل بچه هایی که رفتن به جای جدید و از پدر مادرشون جدا نمیشن چسبید به چان و با مظلومیت خیره ی چشم های ذوق زده ی مامان هیچول شد .

*چی میخورین پسرا؟

_ممنون فقط یه دست لباس واسه امشبِ بکهیون میخوایم...نتونستیم برگردیم ویلا و الانم باید بریم یه جایی همین اطراف