Voice For This Melody (COMPLETED)

Chapter 30

-Lian's POV-

I couldn't believe myself, hindi ko siya naalala dahil lamang sa pag bago ng buhok at ng kulay ng mata niya, She's the woman that I love.

Dati kahit gusto akong kuhanin na singer ng isang kumpanya ay tinanggihan ko pa ito, Naalala kong nakita pa ako noon nito Jurelle sa faculty—siya ang dahilan kung bakit kaya kong balewalain ang pag kakataon na binigay sa akin.

Pero simula noong nag kasakit si lola ay wala na akong naging ibang paraan kundi ang kumapit sa pag kakataon na binigay sa akin para maging singer— hindi ko natapos ang pag aaral ko sa UDSA.

Binenta namin ang bahay at kotse sa pamilya ni Hazel, I was really helpless that time. Hazel's family is my father's business partner and we owe them a lot. Wala na akong ibang nagawa kundi ang hayaan si Hazel na guluhin ang buhay ko.

"Jurelle" I grab her hands quickly with my eyes begging for her.

It hurts freaking bad, The same feeling when I watched her leaving the hall that night— I supposed to follow her but I can't because I'm doing my job that night as a trainee.

She looks at me smiling like she forgot everything about us, I know I hurt her so bad but seeing her like this looks like facing some stranger. "What?" she asked with her normal voice.

"Let's talk, please" Pakiusap ko habang hawak ang kaniyang kamay.

Umiling ito at inalis ang aking kamay "I'm busy, sorry."

She walks away without look back at me. Wala na ba talaga? Kung wala na talaga ay maiintindihan ko, I made the wrong decision leaving her without saying my reasons.

---

I know that she's the one who'll write my next album, I'm more than happy to sing her songs. Nandito ako ngayon sa studio sa company nila at seryosong nakikipag usap si Jurelle sa mga tauhan, Dyan sa pagiging passionate niya ako mas lalong nabihag— sa lahat ng ginagawa niya ay nilalagay niya ang puso niya.

Isa siyang prinsesa na kailangan ingatan, Although I failed it before but I want to promise myself that even I'm not able to bring her back in my life I will still protect and take care of her.

"Sir, Can I have your time po?" I asked Mr. Mc Xielle.

With his strict face he nodded, I sit on the couch and take a deep breath "Kung ano man po ang hiniling ko noon sa inyo, Gusto ko pong ipag patuloy— I still want to take care of your daughter."

Tahimik lang itong nakatingin sa akin, kinakabahan ako lalo sa katahimikan. "I'm so sorry for leaving her like that but now—"

Tumawa ito "So, is she an object now? Iniwan mo dati tapos babalikan mo? How can I be sure that you won't do that again?" striktong tanong nito.

Huminga ako ng malalim "Patawarin niyo po ako, Mahina rin po ako noon at masyadong madaling madala ng emosyon—ngunit kahit ano man ang naging desisyon ko noon ay hindi po 'yon nag pa bago sa nararamdaman ko para sa kaniya."

Pinangako kong aalagaan ko siya muli at hinding hindi ko na papakawalan, matagal itong nanahimik at natatakot pero mahal ko si Jurelle at haharapin ko ang ano man na desisyon ng kaniyang magulang.

Ngumiti ito at pinatong ang kaniyang kamay sa aking balikat. "Okay, If you said so— please make sure to show it to us."

---

"I'm so sorry..masyado akong nawala" hindi ko mapigilan ang pagbuhos ng luha ko habang hinahawakan ang kaniyang kamay.

Ngumiti siya at pinunasan ang aking luha. "I understand, We're both too young back then."